او کسی نبود مگر آیت ا... آخوند ملامحمد جواد صافی گلپایگانی قدّس سره. خود و خاندان خود را تا قیام قیامت به لقب صافی غلام سید الشهداء(ع) ملقّب کرد و چه زیبا سروده است فرزند گرانقدر ایشان مرجع عالیقدر حضرت آیت ا... العظمی حاج شیخ لطف ا... صافی گلپایگانی که
غلام صافی تو صافیان اند * پر از مهر تو از پیر و جوان اند
همه از مرد و زن اهل ولایند * محبّ و جان نثاران شمایند
فقیهی متواضع، در نهایت وارستگی، قناعت، آزادمنشی، دانش دوستی، خوشرویی و فروتنی با حافظه‏ای فوق العاده که تمام «مجمع الفصحاء»، «حبیب السیر»، «روضه الصفا» را می‏دانست و بر دقایق زبان و ادب عربی و فارسی تسلّط کامل داشت.
آمر به معروف و ناهی از منکر به تمام معنا و حقیقت کلمه بود. هر جا منکری را مشاهده می کرد بی آن که اندکی مصلحت اندیشی کند انجام وظیفه می نمود که تورّقی در کتاب زندگی نورانی اش بیانگر آن است.
شاگرد ممتاز و مبرزی بود برای اساتید بزرگی همچون آیت ا... العظمی حاج آقا نور ا... اصفهانی، آیت ا... العظمی آقانجفی اصفهانی و اساتید بزرگ دیگری که هر کدام خود استوانه و رکن بودند و هم درس بزرگانی مانند آیت ا... العظمی بروجردی و آیت ا... العظمی سیدابوالحسن اصفهانی ها.
روزگاری که همه مقامات و مناصب حوزه‏های علمیه در انتظارش بودند از آنها صرف نظر کرد و برای ادای وظیفه امر به معروف و نهی از منکر رهسپار دیار خویش شد.
در عصری که فرقه ضالّه و مضلّه بهائیت، گلپایگان را مطمح نظر قرار داده بود تا بتواند با میرزا ابوالفضل گلپایگانی مبلّغ بزرگ بهائیت، ریشه های انحراف را محکم کند، آن مرحوم با پایمردی و فداکاری از آن مفاسد جلوگیری کرد و «اشعار شیوا در رد باب و بها» سرود که شرح مبارزاتش، نیاز به تألیف کتابی مستقل دارد.
این دانشمند برجسته اسلامی طبع شعری فوق العاده داشت و سخنوری بود که بنان و بیان در ادای رسای آن کوتاه می‏نماید. در فقه و اصول رساله های متعددی نگاشت که هر کدام نشانه ای از قدرت بالای علمی اوست. فقه را به صورت منظوم در بیش از 2000 شعر عربی درآورد و «مصباح الفلاح» را در معارف و مواعظ و اخلاق نگاشت که آیت ا... سید صدرالدین صدر فرموده بود: «من یک ماه رمضان در مشهد مقدس از روی این کتاب منبر رفتم و مردمان را موعظه کردم. مؤلف را بر من حقّی است که هرگز فراموشش نمی‏کنم.»
در ترویج مکتب نورانی اهل البیت (ع) ساعی بود و «گنجینه گهر» که ترجمه هزار سخن از پیامبر اکرم (ص) به نظم و نثر و «گنج عرفان» ترجمه منظوم و منثور هزار کلمه از امیر المؤمنین علی (ع)، خود نمونه هایی از عشق ایشان به ترویج معارف خاندان عصمت و طهارت است.
به تربیت فرزندان اهتمام بسیار داشت و در پاسخ به درخواست فرزند گرامی اش، «گنج دانش» را به رشته تحریر درآورد و همین اهتمام بود که مراجع والامقامی را تحویل جامعه اسلامی داد.
در مدح اهل بیت(ع) بخصوص حضرت ولی عصر ارواح العالمین له الفدا، «التحف الجوادیه فی المناقب المهدویه» و «دیوان اشعار» تقدیم کرد و تاریخ منظوم دوران سیاه ستمشاهی را با «کلمه الحق» چه نیکو بیان کرد.
در اعتقادات ناب اسلامی، « نفایس العرفان» نوشت و خلاصه در تمام عمر خویش قلم خود را وقف خدمت به دین و ترویج تعالیم و دستورات نورانی اهل بیت(ع) نمود.
و سرانجام آن بزرگ فقیه اهل بیت علیهم السلام در شب شهادت حضرت موسی بن جعفر(ع) دعوت حق را لبیک گفت و پس از تشییعی با عظمت و اقامه نماز توسط حضرت آیت ا... العظمی بروجردی قدس سره، در مسجد بالاسر حضرت معصومه(س) در نزدیکی ضریح مطهّر به خاک سپرده شد همان جایی که آیت ا... بهجت ره درباره آن می‏فرمودند: «روزی آقای آخوند ملامحمد جواد صافی در مسجد بالاسر به من برخورد کرد و دست مرا گرفت و به سوی نقطه‏ای برد و فرمود: در آینده مرا در این قطعه زمین فراموش نکنید و این بعدها همان محل قبر او شد.»
آری! باید گرامی داشت سالروز رحلت چنین فقیه مجاهدی که زندگی اش الگو و نمونه ای است برای حوزه های علمیه.