قدس آنلاین- بی تقصیر:با تعدادی از دوستان برای شرکت در پُرسه راهی یکی از تکایا می‏شویم. تکیه مملو از آدم است. بعد از عرض تسلیت گوشه‏ ای می‏نشینیم.

شبکه‏ های اجتماعی؛ یک واقعیت ساده اما پیچیده

وقت منبر رفتن یکی از روحانیون معروف شهر است. لحظاتی بعد دوستی آهسته می‏ گوید؛ هی فلانی ببین تعداد قابل توجهی ازخلایق به جای گوش دادن به سخنان خطیب درگیر تلفن‏هایشان هستند.

راست می‏ گفت انگشت بعضی به سرعت در حال حرکت بود. اینان یا مشغول بازی بودند و یا به پیامک‏ هایشان پاسخ می‏دادند. شاید هم در شبکه‏ های مجازی موبایل سیر آفاق و انفس می‏ کردند. تعدادی گوشی را در کنار گوششان گذاشته بودند و به آهستگی تکلم می‏ کردند.موقع برگشتن هر یک به بیان خاطره‏ ای شبیه به آن چه خواندید، پرداختیم. شاه بیت این خاطرات اشاره به تنهایی روزافزون انسان به خاطر شبکه‏ های اجتماعی و تکنولوژی جدید بود. همه معتقد بودیم در کنارهم هستیم به طور ظاهری ولی در عمل به علت حضور در عالم مجازی اینترنت به طور واقعی فرسنگ‏ ها از هم فاصله داریم. همه متفق‏ ا لقول بودیم که این دوری در بعض منازل هم مشهود است. اعضای خانواده صبح از هم جدا می‏ شوند.هر یک دغدغه ‏ای دارند. یکی به کاری مشغول است و دیگری به مدرسه و دانشگاه می‏رود. خانم خانه هم یا شاغل است یا خانه‏ دار.

اینان شب گردهم جمع می‏شوند. هر یک به گوشه‏  ای می‏روند. به ظاهر گردهمند و به باطن دور از یکدیگر. یکی گوشی به دست مشغول گشت‏ زنی در شبکه‏ های اجتماعی است. دیگر پای کامپیوتر به چت کردن مشغول است. آن دیگری با تبلتش ور می‏رود. دیگری نیز با موبایلش مشغول بازی انگری برد است. انگار امروزه در این دست از خانواده‏ ها، خانه‌ها به خوابگاه تبدیل شده است. کارکرد شبکه‌های اجتماعی تلاش برای تزلزل خانواده است.

استفاده اعضای این خانواده‏ ها از شبکه‌های اجتماعی به دلیل وجود خصیصه بارزی به نام نوخواهی است که رابطه مستقیم با ایده‌آل‌های آنان دارد. واقعیت آن است که؛ جلوگیری از افراط و تفریط در تکنولوژی نیاز به آموزش دارد، باید از قضاوت‌های ارزشی جلوگیری کرده و تنها تک‌رفتارهای اعضای این خانواده‏ها را نبینیم. باید بپذیریم که دنیای امروز دنیای مجازی است یعنی مرزها برداشته شده است و انسان‌ها سریع‌تر به اخبار و تکنولوژی دسترسی دارند .باید قواعد روش‌شناسی را به جوانان و اعضای این قبیل خانواده‏ها آموزش دهیم.

 جریان جامعه‌پذیری از طریق اجتماع، خانواده، آموزش و پرورش و رسانه‌ها صورت می‌گیرد در واقع جامعه‌پذیری به مانند یک دیگ اجتماعی است که تمام افراد در آن حضور دارند و در جریان جامعه‌پذیری قرار می‌گیرند. متاسفانه تعداد فرزندان در خانواده‌ها در سالیان اخیر کاهش یافته است. این بلیه باعث شده است تا فرزندان جبران احساس بی‌برادری و بی‌خواهری خود را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنند

.درگذشته صله رحم و صحبت‌کردن با خانواده باعث آرامش افراد می‌شد، در پی تغییر هرم جمعیتی کشور شاهد عوارضی هستیم که البته می‌توان گفت در حال حاضر در مرحله ظهور اولیه است و در سال‌های آینده با عوارض دیگری مواجه خواهیم شد. پرداختن به علل ریشه‌ای مشکلات نظیر نداشتن مهارت‌های زندگی، سبک زندگی ناسالم، فرزندپروری ناصحیح و شرایط محیطی آسیب‌زا از بحث‌های اساسی در برنامه‌ریزی‌های پیشگیرانه است.

 

برچسب‌ها

پخش زنده

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.