۱۰ آبان ۱۳۹۳ - ۱۰:۵۱
کد خبر: 244124

قدس آنلاین: اهل بدر را ملائکه یاری کردند اما اصحاب کربلا تعجیل می کردند که زود کشته شوند مبادا که ملائکه به یاریشان بیایند و کشته نشوند.

فضیلت یاران حسین (ع) بر شهدای بدر!

به گزارش قدس آنلاین، یکی از صاحبان درجات اعلا کسانی اند که در رکاب پیغمبران شهید شده باشند. اعلا و بالاتر از آنها کسانی اند که در رکاب پیامبر اکرم (ص) شهید شده اند. اعلا و بالاتر از همه شهدای در رکاب آن حضرت (ص) شهدای بدر اند که درجاتشان از همه بالاتر است.

اما بالاتر از درجات اینها هم درجات شهدای کربلا است به نص کلام رسول خدا (ص) که فرمودند: «حسین (ع) سرور شهیدان از اولین تا آخرین است و اصحاب او سرور همه شهدا هستند.»

و به نص امیرالمومنین (ع) که فرمودند: «شهدای کربلا شهدایی هستند که هیچ کس بر آنها سبقت نمی جوید و حتی به مقام آنها نخواهد رسید.»

از شهدای بدر بالاترند که سیدالشهداء (ع) بعد از حمد و ثنا در شب عاشورا فرمودند: «هیچ اصحابی را وفادارتر و بهتر از اصحاب خود نمی دانم و هیچ اهل بیتی را مهربان تر و نیکوتر از اهل بیت خود نمی دانم.»

روایت است که پیامبر اکرم (ص) در میانه کوچه مدینه یک طفل را بوسیدند و ملاطفت بسیار کردند، اصحاب پرسیدند: به چه سبب این نوع ملاطفت کردید؟ فرمودند: «دیدم که این طفل خاک قدم حسینم را می بوسد از این جهت و جبرئیل به من خبر داد که این طفل از اصحاب حسینم خواهد بود در کربلا.»

در تفاوت آنها با شهدای بدر باید گفت: اهل بدر 313 نفر بودند و همه آنها دو اسب داشتند و شمشمیر نداشتند و عمده سلاحشان جریده نخل بود و در برابرشان یک هزار سوار نامی بود.

آنها با اینکه خداوند عالم وعده نصرت به ایشان داده بود استغاثه می کردند در وقت جنگ، از این رو خداوند می فرماید: «مضطرب نشوید! ملائکه را به نصرت شما می فرستم.»

اما همه اضطراب شهدای کربلا در روز عاشورا سبقت گرفتن در شهادت بود و هر کدام برای رفتن به میدان تعجیل می کردند. اگرچه ملائکه به امدادشان آمدند اما آنها واهمه داشتند امداد شوند و شهید نشوند.

خداوند به اهل بدر که اصحاب پیامبر (ص) بودند، فرمود: «به جنگ که رفتید یا مال کفّار گیر شما می آید یا قتال با کفار می کنید.»

حضرت رسول (ص) به ایشان خبر دادند، اصحاب بدر گفتند که قافله باشد که مالشان به گیر ما بیاید... ولی اصحاب سیدالشهداء (ع) در مقام شهادت و ادراک شهادت به قسمی بودند که اگر از حضرت (ع) اذن برای کشته شدن می خواستند و حضرت (ع) اندکی دیر اذنشان می دادند، مضطرب می شدند.

اهل بدر را ملائکه یاری کردند اما اصحاب کربلا تعجیل می کردند که زود کشته شوند مبادا که ملائکه به یاریشان بیایند و کشته نشوند.

یکی از اصحاب که زهیربن قین است به امام حسین (ع) عرض کرد: به این کشتن ها آرزوی من حاصل نمی شود. دوست داشتم که هزار دفعه کشته شوم در راه تو و خدا وجود مبارک شما و این جوانان بنی هاشم و سایر اهل بیت (ع) را به سلامت بدارد.

وقتی که اباعبدالله (ع)فرمودند: «بروید» عرض کردند: قسم به ذات خداوند عالم تو را تنها نخواهیم گذاشت...

اصحاب بدر امید به فتح داشتند، اما اصحاب کربلا یقین به شهادت داشتند.

از جمله صفات آنها این است که ماموم حقیقی سیدالشهداء (ع) اند و در همه چیز ایشان را متابعت کردند: در تشنگی و کشته شدن، در جدا کردن سر، در سر بر نیزه کردن و ...

در مظلومیتشان، نمازشان، محاصره شدنشان، بی غسل و کفن بودنشان آنها حتی در جدا شدن سر از بدنشان هم بی مقتدا نبودند چراکه به نقل حضرت سجاد (ع) تنها سر اباعبدالله الحسین (ع) در روز عاشورا جدا شد و باقی سرها روز یازدهم از تن های مطهر شهدا جدا شد.

منابع:

مقتل شوشتری

بحارالانوار

الارشاد

انتهای خبر/

 

 

برچسب‌ها

پخش زنده

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 1
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • عادل ۱۵:۲۶ - ۱۴۰۲/۰۶/۱۶
    0 0
    خدایا شکرت الحمدلله کما هو اهله خدایا بنده ام کن خالص بشم برات ان شالله