به گزارش سرویس اجتماعی قدس انلاین ،در بسیاری از خانواده ها همسران ادعا می کنند که مانند خواهر و برادر شده و رابطه عاطفی و جنسی با هم نداشته و صرفا به خاطر فرزندانشان یکدیگر را تحمل می کنند اینجاست که زنگ خطر طلاق عاطفی به صدا در می آید و تبعات آن می تواند آثار ناخوشایندی را بر شاهدان زنده و حاضر خانواده یعنی فرزندان وارد کند.
دکتر بهروز جلیلی روانپزشک و استاد دانشگاه علوم پزشکی تبعات طلاق عاطفی خانواده ها و آثار آن بر فرزندان را برای قدس آنلاین بازگو می نماید.
-آیا شناخت آگاهانه قبل از ازدواج می تواند در کاهش طلاق چه به صورت رسمی یا عاطفی تاثیر گذار باشد؟
-مسلما یکی از راهکارهای نرسیدن به بن بست زندگی و جدایی ذهنی و عاطفی شناخت زن و مرد قبل از ازدواج است.ازدواج های چشم بسته می تواند چنین سرانجامی را به دنبال داشته باشد.ورود آگاهانه به زندگی مشترک می تواند سرآغاز مطلوبی برای ادامه زندگی مطلوب در آینده باشد .مسلما مهم ترین علل طلاق عاطفی روابط نادرست یکی از زوجین،عدم تناسب فکری و فرهنگی بین زوجین و حتی خانواده آنها و مسائل اقتصادی ،تفاوت سنی فاحش ،عدم شناخت صحیح از یکدیگر پیش از ازدواج،عدم توجه به نیازهای عاطفی و جنسی یکدیگراست.مسلما طلاق عاطفی نوعی اختلال و دوری احساسی و روانی بین زوجین است که قبل از طلاق رسمی رخ می دهد.متاسفانه به علت مشغله های شخصی مشکلات اقتصادی و مدت زمان اندکی که اعضای خانواده با هم سپری می کنند زوجین از هم دور می شوند و این قضیه جدی گرفته نمی شود بنابراین تمایل به اختلاف و حل مسائل از بین می رود و با بروز کوچکترین مشکلاتی سعی در تخریب یکدیگر خواهند داشت.
-تاثیر طلاق عاطفی بر فرزندان چگونه خود را نشان می دهد؟
-والدینی که درگیر طلاق عاطفی هستند در واقع تنها زیر یک سقف زندگی می کنند ،زندگی مشترک ندارند فرزندان خود را در وضعیت نامتعادل و در معرض آسیب های روحی و اجتماعی قرار می دهند .رابطه سرد و غیر عاطفی والدین تاثیر منفی و جبران ناپذیری بر فرزندان گذاشته و فرزند خانواده هایی که دچار طلاق عاطفی هستند همواره احساس نا امنی و ترس از دست دادن پدرو مادررا دارند.مسلما این کودکان معنای محبت را درک نمی کنند زیرا والدین به عنوان اولین سرمایه گذاران عاطفی فرزندان در خانواده و سپس در زندگی بزرگسالی آنها محبت را به فرزندشان نیاموخته اند. والدینی که دایما در حال بگو مگو و فریاد کشیدن برسر یکدیگر هستند و یا در مشاجرات اشیایی را به سمت یکدیگر پرتاب می کنند یا حتی در طلاق عاطفی سکوت کرده و کلمه ای بین آنها رد و بدل نمی شود تاثیرات نامطلوبی را بر فرزندان خود بر جای می گذارند.یکی از تاثیرات این مساله بروز بیماری به نام (گنگی انتخابی )در فرزندان می باشد.گنگی انتخابی عبارت است از الگوی قهر کلامی والدین با یکدیگر.بنابراین روانپزشکان یکی از دلایل گنگی انتخابی را قهر کلامی و عاطفی والدین در کانون خانواده می دانند و فرزند ان در این مجادله ها و حتی سکوت های طولانی ،دچار اختلال می شوند.
-نشانه های گنگی انتخابی که بر اثر عدم تعامل صحیح والدین و قهر کلامی در بچه ها ایجاد می شود چیست؟
این کودکان از صحبت کردن و هم کلام شدن و ارتباطات اجتماعی واهمه داشته یا گریزان می شوند .حتی با مربی مهد و معلم دبستان خود صحبت نکرده و ارتباط موثر و مطلوب خاص سن خود را برقرار نمی کنند در بهترین شکل با خواهر و برادر خود گفتگو خواهند کرد.زیرا آنها این الگوها را از رفتارهای متقابل والدین آموخته اند.در بسیاری از اوقات قهر کلامی و عاطفی به اختلال رشد کودکان نیز منجر می شود .
مسلما والدین باید به این نکته اذعان داشته باشند که کودک تنها با غذا و مکملهای خوراکی رشد نمی کند بلکه رشد ذهنی و روانی کودک نیز بسیار مهم و در خور توجه است.طلاق عاطفی والدین به بی اشتهایی روانی کودکان منجر می شود و کودکانی که به بی اشتهایی روانی مبتلا شده اند و روح و روان آنها از محبت و ارتباطات سازنده سیر نشده است به خشونت با هم سالان خود روی می آورند.در مهد یا دبستان مربیان و معلمین از خشونت های این بچه ها گله مند هستند و ادعا می کنند که آنها بدون هیچ دلیلی دعوا راه می اندازند.
-آیا خشونت رفتاری این کودکان به دلیل رفتارهای سرد والدینشان می باشد؟
-این کودکان دچار سرخوردگی درونی و اجتماعی می شوند هنگامی که شاهد محبت بی منت و خالصانه و عاشقانه دیگر والدین در کنار فرزندانشان هستند به خشونت با همسالان روی می آورند و دلیل آنها نیز محبت دیگر والدین است و آنها دست خود را از این محبت کوتاه می بینند.بنابراین کودکانی که شاهد طلاق عاطفی والدینشان هستند به تدریج دچار افسردگی شده و در زندگی جهنمی قرار می گیرند که مستمرترین الگویی که در مقابل دیده های خود دارند قهری عاطفی است که به روح و روان کودکان آسیب می رساند.
در ازدواج یک جمله معروف همواره باید مورد توجه قرار بگیرد که قبل از ازدواج تا می توانی چشم خود را بر عیوب یکدیگر بگشایید و پس از ازدواج تا می توانید چشمهایتان را بر عیوب یکدیگر ببندید.این جمله و عمل به آن می تواند حلال بسیاری از مشکلات زندگی باشد چرا که اگر همسران قبل از ازدواج با شناخت کامل به یکدیگر پاسخ مثبت دهند جدایی چه از نوع عاطفی چه دایمی را تجربه نخواهند کرد.مثلا آقایی با دختری ازدواج می کند که در بند موازین شرعی نیست و خانواده دختر نیز بر همین منوال عمل می نمایند. اما آقا می گوید بعد از ازدواج او را درست می کنم تا به موازین شرعی پایبند شود.در حالی که این تفکر غلط است زیرا این رفتار جزء شخصیت فرد شده است و نمی توان بعد از ازدواج به آسانی شخصیت کسی را تغییر داد.بنابراین هنگامی که والدین از هم جدا می شوند فرزندان به سمت بزهکاری می روند و مجبورند درمیان هم سالان خود سرشکستگی هایی که از ناحیه جدایی والدینشان بدانها تحمیل شده را تحمل کنند . بنابراین افسرده شده و در بالاترین شدت افسردگی ممکن است دست به خودکشی بزنند و یا به اعتیاد روی بیاورند.حتی در تحقیقاتی که از شکارچیان کودکان در زندانها به دست آمده اکثر آنهایی که به کودکان تجاوز جنسی نموده و آنها را مورد اذیت و آزار قرار داده اند به دنبال فرزندانی از خانواده های تک سرپرست بوده اند.بنابراین والدین می بایست به تبعات طلاق چه از نوع عاطفی چه دایمی توجه کنند و قبل از اینکه تشکیل خانواده داده یا فرزندی به دنیا بیاورند با خصوصیات هم آشنا شوند و آگاهانه اقدام نمایند.
-توصیه شما به عنوان روانپزشک کودک به والدینی که تنها حضور خود را در کنار خانواده به خاطر فرزندان عنوان می کنند چیست؟
-توصیه می شود در اختلافات زن وشوهر فرزندان وجه المصالحه نشوند و پدر و مادر آنها را گواه نگرفته و نزد آنها از یکدیگر بدگویی نکنند.اگر والدین به بهانه ماندن در کنار فرزندان یکدیگر را تحمل می کنند می بایست در تمامی موارد وضعیت روح و روان فرزندانشان را در نظر بگیرند و بهتر است همسرانی که هنوز به طبقه قطع رابطه عاطفی نرسیده اند و فقط دچار اختلاف عقیده هستند به مشاوران مراجعه نمایند تا از رسیدن به طلاق عاطفی پیشگیری نمایند .
زیرا در فضای منزلی که پدر و مادر دایما در حال مشاجره یا کتک کاری هستند هیچ کدام از آنها نمی تواند ادعا کند که به خاطر فرزندم به زندگی ادامه می دهم زیرا در این موارد نه تنها فرزندشان در امنیت روانی به سر نمی برد بلکه روز به روز منزوی و افسرده تر می شود . بنابراین والدین می بایست در رفتارهای خود تجدید نظر کنند و حداقل در چنین مواردی به خاطر فرزندان ظاهر اخلاقی و رفتاری خود را حفظ نمایند.
نظر شما