به گزارش  قدس انلاین، همایش تربت حیدریه در افق ۱۴۰۴ با هدف بررسی چالش‌ها و فرصت‌های در افق سند چشم انداز ۱۴۰۴ در 9 بهمن در شهرستان تربت حیدریه برگزار گردید. برگزار کنندگان این همایش ضمن جلب مشارکت‌های مردمی و بررسی علمی وضعیت فعلی منطقه، ایده‌های بدیع را در جهت رفع موانع و توسعه شهرستان جمع آوری نموده و با ایجاد تعاملات نهادی و سازمانی موجبات تسهیل توسعه منطقه را نقد و بررسی نمودند.

این همایش با اهدافی همچون ایجاد فضای تعامل و هم‌اندیشی علمی بین محققان و اندیشمندان به منظور استفاده بهتر از منابع و ظرفیت‌های، ارائه آخرین دستاوردهای محققان و مدیران صنایع مختلف در عرصه‌های گوناگون، جلب توجه مسئولین به ظرفیت‌ها و توانمندی‌های گسترده منطقه، رفع محرومیت ها، جمع آوری ایده های علمی توسعه آن و جلب مشارکت نخبگان به منظور حل مشکلاتی که طی سال ها این منطقه با آن روبرو بوده است، برگزار گردید. از این رو طی گفت و گویی با دکتر علیرضا کرباسی، رییس دانشگاه تربت حیدریه و دبیر علمی همایش به واکاوی برگزاری این گونه از همایش ها در سطح مناطق و آثار و نتایج آن پرداختیم که از نظرتان می گذرد:

آقای دکتر کرباسی! با توجه به اهداف سند چشم انداز 1404، برگزاری این قبیل همایش ها تا چه میزان بازدهی خواهد داشت؟ آیا جنبه کاربردی دارد؟

باید در این باره گفت در هر زمانی که همایشی برگزار می شود، بی شک این امر یکی از مقوله ها و تعریفات تحقیق است. اما باید توجه داشت که تحقیقات نیز در سرتاسر دنیا یک سرمایه گذاری بلند مدت محسوب می شود که همایش ها نیز یک فرآیند بلند مدت برای بازدهی است. علاوه بر این سایر اثرات این گونه تجمعات علمی را نیز نباید نادیده گرفت، چرا که به طور غالب در همایش نخبگان وارد عرصه می شوند و مشارکت آنان بسیار سودمند است که متعاقبا با بیان نقطه نظرات، پیشنهادات و دستاوردهای خود می توانند گام های سودمندی را در راه پیشرفت جامعه بردارند. ا

البته باید توجه داشت که بازدهی یک همایش در بلند مدت جواب می دهد؛ به نحوی که متاسفانه بر اساس یک باور اشتباه در عرصه علمی کشور خواهان بازدهی بلافاصله و گاه حتی تا چند روز بعد از همایش برگزار شده می باشد که این باوری غیر قابل پذیرش است. همچنین گروهی برگزاری این قبیل همایش ها را صرفا در راستای کسب امتیاز از سوی افراد برگزار کننده می دانند که این نیز تماما اشتباه است، زیرا این گونه از فعالیت ها امتیاز چندانی ندارد و فقط انجام وظیفه ای در راستای رسالت دانشگاهی محسوب می شود.

آیا تا به حال همایشی در راستای سند چشم انداز 1404 در سطح شهرستانهای کشور برگزار شده است؟

همایشی تحت این عنوان و در راستای سند چشم انداز 1404 در سطح شهرستان های ایران بی شک تا به حال برگزار نشده است و دانشگاه تربت حیدریه در این امر پیشقدم و فتح بابی نموده است و هدف از این همایش تا حد بسیار زیادی این بوده است که نقاط قوت و ضعف و داشته منطقه بررسی گردد و از نظرات نخبگان و فعالان علمی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی سود برده شود، چرا که ممکن است تنها یک نظریه در این همایش بیان شود که همان یک جمله مورد استفاده مدیران ارشد دولتی قرار گیرد و در تصمیم گیری های آینده آنان و بهبود حیطه اشتغالشان موثر واقع شود.

به نظر شما همایش هایی از این دست امکان اجرایی شدن در سطح ملی را دارد؟

البته بعضا سازمان های ملی که در بحث برنامه ریزی فعال هستند از جمله سازمان مدیریت و برنامه ریزی و یا نهاد ریاست جمهوری و نیز وزارت اقتصاد، طرح هایی از این دست ارائه داده اند، ولی باید توجه داشت که این قبیل همایش ها می بایست در گام نخست از شهرستان ها و در سطح مناطق آغاز و بستر سازی های لازم صورت پذیرد و سپس در سطح ملی اجرایی گردد تا بازدهی مطلوبی را به همراه داشته باشد.

از آنجایی که همایشی با محوریت سند 1404 برای نخستین بار بود که در سطح منطقه ای برگزار می گردید، آیا نهادهای دولتی حمایت های لازم را از شما به عمل آوردند؟

از آنجایی که این همایش در سطح منطقه ای برگزار شده است، بیشتر تکیه بر نهادها و سازمان های درون منطقه بود، که حمایت های آنان نیز تا حد قابل قبولی رضایت بخش بود، اما بی شک اگر این سلسله از همایش ها بخواهد در سطح گسترده ای برگزار گردد، کمک های بخش های ملی یکی از الزامات آن محسوب می شود. البته باید به این نکته توجه نمود که گاها در بین مسئولین نیز عده ای هرچند بسیار انگشت شمار به وعده های خود عمل نمی کنند و بعضا این امور در عرصه مسایل مادی جلوه گر می شود. هر چند اینگونه از همایش ها به صورت خودگردان است، اما مراکز دولتی نیز نباید حمایت های خود را از آن دریغ نمایند. از سویی دیگر یک نکته منفی که در اکثر همایش ها وجود دارد این است که معمولا بار مسئولیت بر دوش تنها یک نفر است، حال اگر همایش به نحو مطلوبی برگزار گردید، سایر افراد خود را در آن دخیل می دانند و مدعی می شوند، اما اگر کار تنها بخشی از آن دچار نقص و ضعف بود مسئولِ تمامی آن اشکالات، فرد اجرا کننده همایش شناخته می شود و سایر افراد خود را از آن مبری می دانند که متاسفانه این یکی از ضعف های همایش های برگزار شده در سطح ایران می باشد.