این انفجار که در تاریخ ترکیه بی سابقه بود قطعا معادلات جدیدی را در سیاست های داخلی و خارجی ترکیه ایجاد خواهد کرد که ثمره آن چندان به سود دولت کنونی و متأسفانه مردم این کشور نخواهد بود. این دولت مدتهاست که تلاش می کند با نشان دادن یک چهره جهان پسند در خارج و مقتدر اقتصادی در داخل الگوی جدیدی را در منطقه ارایه کند. الگویی که برگرفته از اسلام لاییک و
غرب گرا بوجود آمده و در نهایت می تواند به کل مناطق مسلمان نشین صادر شود اما حقیقت ورای آن چیزی است که نشان داده می شود و واقعیت های این کشور در زیر چهره زیبا و توریستی این کشور پنهان شده است.

واقعیت آن است که آنکارا اکنون با بدهی 450 میلیارد دلاری مواجه است که عملاً پرداخت آن حتی در دراز مدت نیز غیر ممکن خواهد بود به ویژه آنکه پول این کشور نیز بیش از 25 درصد در برابر ارزهای خارجی مانند دلار سقوط کرده و اکنون تنها با فشار و دخالت بانک مرکزی در همین حد حفظ شده است در حالی که اگر این دخالت نباشد لیر ترکیه به نصف ارزش کنونی سقوط خواهد کرد. رکود نسبی نزدیک به چهار ماه است که بخش های اقتصادی این کشور را فراگرفته و آرام آرام بر شدت آن نیز افزوده می شود تا آنجا که به اذعان برخی کارشناسان به دلیل شرایط بد معادلات اقتصادی در منطقه قفقاز و همچنین هزینه زیاد ترکیه به تروریست ها و کاهش صادرات نفت داعش به ترکیه با توجه به حملات روسیه به کاروان های نفتی و مواضع داعش عملاً نمی توان روزهای خوبی را برای اقتصاد وابسته ترکیه پیش بینی کرد.

عده ای البته شرایط امنیتی را به نفع دولت اردوغان می دانند و معتقدند با این فضا دولت می تواند احزاب سیاسی مخالف خود را و آنهایی که باعث از دست رفتن کرسی های پارلمان این کشور شدند کنار زده و از این طریق به آرزوی دیرینه خود در باره تغییر نظام سیاسی ترکیه جامه عمل پوشانده و نظام سیاسی ترکیه را از نظام پارلمانی به نظام ریاستی تغییر دهد.

اکنون اما کار برای دولت اردوغان بسیار دشوار شده و عملا ناتوانی این کشور در کنترل نا آرامی ها میل مردم به دور شدن از حزب عدالت و توسعه را افزایش داده است به خصوص آنکه نظرسنجی ها نارضایتی شدید مردم ترکیه از دخالت حزب اردوغان در سوریه را نیز نشان می‌دهد و آشکارا رسانه ها و نمایندگان مردم از سیاست های  دولت ترکیه در این موضوع ابراز نارضایتی می کنند اما اردوغان مایل به شنیدن این صحبت ها نیست و همچنان در آرزوی اداره ترکیه به صورت ریاستی و با اختیارات بالا ست. از سوی دیگر نباید تحرکات جدید پوتین در منطقه را هم نادیده گرفت. تحرکاتی که از آن زمزمه های آغاز جنگ سرد مسکو و ناتو نیز شنیده می شود و این مسأله به هیچ وجه برای ترکیه ای که 60 درصد گاز خود را از روسیه وارد می کند نوید بخش روزهای خوبی نخواهد بود. خاصه آنکه در کوتاه مدت قطعاً روسیه به دلیل دخالت های ترکیه در سوریه و عراق با این کشور دچار مسأله خواهد شد.  اردوغان طی این سالها تلاش کرده است با نشان دادن جلوه های اقتصادی به مردم خود و منطقه، چهره دموکرات و پیشرویی را از خود به نمایش بگذارد اما واقعیت آن است که تکیه گاهی که او آرزوهایش را بر آن بنا کرده است مرکز ثقل مناسبی ندارد و این همان اشتباهی بود که شاه ایران مرتکب شد.

تکیه به غرب اکنون از ترکیه کشوری بدهکار و وابسته سرمایه کارتل های اقتصادی ساخته است که آنها نیز با کوچکترین هراسی پا پس گذاشته و کار اردوغان را به رقبای سرسختش واگذار می کنند. اردوغان اگرچه فکر می کند توانسته با کمک غرب و روی خوش نشان دادن به آنها، ترکیه را به الگوی خاورمیانه تبدیل کند اما حقیقت آن است که کشور او با همه زیبایی ها از درون دچار مشکلات جدی اقتصادی و امنیتی است که بیم آن می رود این کشور را به سمت پاکستانیزه شدن و احیانا دو تکه کردن بین کردها و ترک ها سوق دهد.