به گزارش قدس آنلاین، عبادت در اسلام دارای جایگاهی خاص است به گونه ای که خداوند متعال دلیل خلقت انس و جن را عبادت خود معرفی می کند اما در کنار توصیه و سفارش، به ميانه روى در عبادت نیز توصیه می شود چراکه اسلام فارغ از هر گونه افراط و تفریط است. رسول خدا (ص) فرموده اند: «همانا اين دين محكم و متين است، پس با ملايمت در آن در آئيد و عبادت خدا را به بندگان خدا با كراهت تحميل نكنيد تا مانند سوار درماندهئى باشيد كه نه مسافت را پيموده و نه مركبى بر جا گذاشته (يعنى به واسطه زيادى سرعت، مركبش در بين راه از رفتار بازمانده است)»
همچنین، امام صادق (ع) فرموده اند: «عبادت را به خود مكروه و ناپسند نداريد.»
مقصود نهى از زياد روى در مستحبات است، به نحوى كه انسان را از شوق و نشاط بيندازد، بنده مؤمن بايد تا ميل و رغبت دارد به ادعيه و نمازهاى مستحب پردازد و چون كسالت عارضش شد و افسرده گشت خود را به كار ديگرى سرگرم كند.
رسول خدا (ص) فرموده اند: «اى على! همانا اين دين متين و محكم است، در او با نرمى وارد شود، و عبادت پروردگارت را مبغوض خود مگردان، زيرا خستهكننده مركوب- يعنى كسى كه در راندن مركوب زياد روى كرده- نه مركوب باقى گذاشته و نه مسافت پيموده، پس عمل كن مانند عمل كسى كه اميد دارد در پيرى بميرد (يعنى مستحبات را با رفق و تأنى انجام ده و فكر كن تا پيرى راه دوريست، يا مقصود اين است كه با زيادى روزه و بيدار خوابى خود را لاغر و نحيف مكن) و پرهيز كن مانند كسى كه مي ترسد فردا بميرد (يعنى نسبت به پرهيز از محرمات خيال كن فردا مي ميرى و كوچكترين آنها را هم به خود اجازه مده و مگو وقت مردن توبه خواهم كرد).»
حنان بن سدير گويد: شنيدم امام صادق عليه (ع) مي فرمودند: «چون خداى عز و جل بندهئى را دوست دارد و او عمل كوچكى انجام دهد، خدا او را پاداش بزرگ دهد و بعمل كم پاداش زياد دادن بر او بزرگ و سنگين نيايد.»
همچنین، از امام صادق (ع) است که فرموده اند: «من در طواف بودم كه پدرم بر من گذشت، من جوان بودم و در عبادت كوشا. پدرم مرا ديد كه عرق از من سرازير است، به من فرمود: «اى جعفر اى پسر جان! همانا چون خدا بندهاى را دوست دارد، او را به بهشت در آورد و با عمل اندك از او راضى شود.»
علامه مجلسى (ره) گويد: چون خدا بندهئى را به سبب عقايد و اخلاق نيك و رعايت شرايط عمل كه يكى از آنها تقوى است دوست دارد، او را به بهشت ببرد، و حاصل اخبارى كه در اين باب رسيده اين است كه: سعى و كوشش در كيفيت عمل بهتر از سعى در كميت آن است و سعى در تصحيح عقايد و اخلاق مهمتر از سعى در بسيارى عمل است.
منبع: اصول کافی، جلد سوم
انتهای خبر/
نظر شما