اتفاقی بزرگ در حد لیگ جهانی؛ مسابقه‌ای که امتیاز سهمیه المپیک دارد و حتی می‌تواند راه ساحلی بازان ایران را به ریو هموار کند، چرا که از حالا سه تیم ایران در جدول اصلی هستند؛ جدولی که امتیاز بالایی دارد.

همه چیز رو به راه شده، از چهار زمین بازی و یک زمین اصلی در پلاژ مردان جزیره کیش گرفته تا رختکن‌ها، دوش ، سرویس بهداشتی،  محل قرار گرفتن بازیکنان و مربیان تیم‌ها، قسمت پذیرایی تیم‌ها در زمین، نور لوکس، ترانسفرو دیگر امکاناتی که مورد نیاز تور است و البته به تأیید ایلیا اولودورسکی ناظر روسی فدراسیون جهانی هم رسیده است. او آن قدر از کار ایرانی‌ها خیالش راحت شده که 90 درصد کار را تأیید کرده و برای بازدید دوم و سوم  هم  دیگر لازم نمی‌بیند به کیش بیاید . او ترجیح می‌دهد 30 درصد مانده را هم با دیدن عکس‌هایی که فدراسیون برایش ایمیل می‌کند تأیید کند و بعد هم تأیید نهایی. حالا دیگر نه سکوی تماشاچی دغدغه است و نه اسکوبرد و حتی نور لوکس. این بار دغدغه اصلی ایرانی‌ها طفره رفتن صدا وسیما برای امضای قرارداد fivb (فدراسیون جهانی والیبال ) است. محمدرضا داورزنی قبل از اقدام برای گرفتن میزبانی تأییدیه آن را  برای پخش رقابت‌ها از میر حسینی مدیر شبکه  سوم گرفت و طبق قانون فدراسیون جهانی والیبال، میزبان تور جهانی باید متعهد شود، رقابت‌های  دور نیمه نهایی و بازی رده‌بندی و فینال را به صورت «اچ.دی» مستقیم پخش کنند. اما حالا ظاهراً مدیران شورای سیاستگذاری صدا و سیما ساز دیگری کوک کرده‌اند و قرارداد fivb را امضا نمی‌کنند. تنها مورد و شاید مهم‌ترین مشکلی که اگر حل نشود، دردسر ساز می‌شود و حتی فدراسیون جهانی میزبانی را از ایران پس می‌گیرد. کسری غفوری، دبیر سازمان والیبال ساحلی البته امیدوار است وقتی به تهران می‌آید، در جلسه‌ای این مشکل هم برطرف شود:« فعلاً تنها مشکل ما قراردادی است که صدا و سیمایی‌ها با فدراسیون جهانی امضا نکرده‌اند؛ البته به محض برگشت به تهران جلسه‌ای با مدیران صدا و سیما می‌گذارم تا اختلاف سلیقه‌ها رفع شود، چرا که میزبانی تور جهانی والیبال ساحلی اتفاق ملی بزرگی است. صدا و سیما هم باید آن را پوشش دهد که تا به حال از آن استقبال نکرده است.» البته این اولین باری نیست که صدا و سیمایی‌ها بد قلقی می‌کنند. آن‌ها حتی در دو دوره قبلی که تیم ملی والیبال ایران پا به لیگ جهانی گذاشته هم هر بار برای تسویه حساب حق پخش تلویزیونی رقابت‌ها آن قدر بدحساب بودند که fivb (فدراسیون جهانی والیبال) ایران را تهدید به گرفتن میزبانی کرد.