آقای دکتر! چه شد که پزشکی و پس از آن تخصص جراحی عروق را انتخاب کردید؟
دلیل اصلی آن اصرار پدرم بود. پدرم در رشته پزشکی پذیرفته شده بود و مادرشان موافقت نکرده بودند که برای ادامه تحصیل به تهران بیایند و ،ایشان توجه خاصی به رشته پزشکی داشتند.بنابر این با توجه به اینکه  خانواده ما پدر سالار بود و احترام زیادی برای پدرم قایل بودیم، بنا به خواسته ایشان و برخلاف میل خودم که مهندسی را دوست داشتم، در آزمون رشته پزشکی شرکت کردم و پذیرفته شدم .
اما هر چه بیشتر در این رشته فعالیت کردم، بیشتر به آن علاقه‌مند شدم. بنابراین همیشه از پدرم سپاسگزارم و ایشان را به دلیل این خدمت بزرگی که به من کرد، دعا می‌کنم.
پس از دانش آموختگی ام در پزشکی عمومی در تهران، متوجه شدم تخصص رسمی به نحو جدید و امروزی‌، وجود ندارد. ضمن اینکه پزشکی عمومی می‌خواندم و نحوه درمان، نتایج حاصله و برخورد بیماران را می‌دیدم، با توجه به اینکه به کارهای مهندسی علاقه داشتم، به رشته جراحی علاقه‌مند شدم، به همین دلیل در امتحان ECFMG برای تخصص شرکت کردم و به آمریکا اعزام شدم . با توجه به رتبه خوبی که کسب کرده بودم، در مدیکال کالج ( یکی از پنج دانشکده پزشکی که در فیلادلفیا وجود داشت ) پذیرفته شدم .

آن زمان مهم‌ترین تفریح سیاه پوستان آمریکا تیراندازی به هم بود که این تیراندازی موجب آسیب‌های احشا از جمله عروق می‌شد و کارهای عروقی در مدیکال کالج به وفور انجام می‌شد و همین موجب شد من فوق تخصصم را جراحی عروق که یکی از نیازهای اساسی کشور در آن زمان بود، انتخاب کنم.

در خصوص جایگاه جراحی عروق ایران در جهان صحبت کنید؟
 اخیراً که کنگره بین‌المللی آئورت در بیمارستان فوق تخصصی رضوی(مشهد)  برگزار شد، دریافتیم هم اکنون به لحاظ جراحی عروق از کشور‌های اروپایی به مراتب جلوتر و موفق تر هستیم، ضمن آنکه از 90 درصد مراکز درمانی آمریکا نیز جلوتر هستیم، چون آنچه در کشورها ارایه می‌شود، بهتر از آن در ایران ارایه می‌شود. دکتر علیزاده یکی از متخصصان دعوت شده ایرانی خارج از کشور نیز در این کنگره ابراز تمایل کرده بود در صورتی که مسأله برجام نهایی شود، ایشان رزیدنت‌های خود را برای آموزش تکمیلی به ایران می‌فرستد و ما نیز رزیدنت‌هایی را برای «اندوواسکولار» (جراحی‌های کم تهاجم عروق) که ممکن است آنجا موارد بیشتری باشد، به اروپا اعزام کنیم، بنابراین اکنون هیچ عمل جراحی عروقی نیست که در سایر کشورها انجام شود و در ایران غیر قابل انجام باشد.

مهم ترین دغدغه متخصصان عروق کشور چیست؟
هرچه علم پیشرفت کند، هزینه‌های درمانی نیز به دلیل استفاده از فناوری‌های جدید پزشکی افزایش می‌یابد.این هزینه در گذشته برعهده بیماران بود و بیمارستان ها همیشه شاهد نارضایتی بیماران بودند، اما با توجه به تمهیداتی که در دولت یازدهم اندیشیده شده و با تصویب مجلس بودجه قابل توجهی در قالب طرح تحول نظام سلامت به بهداشت و درمان برای رفع کمبود ها اختصاص یافت و بخشی از تجهیزات از سوی بیمارستان‌ها تأمین و کمک بزرگی به حوزه سلامت شد.

اکنون مشکل سلامت کشور ما کمبود‌های درمانی نیست، بلکه بُعد مفقوده‌ای است که همه ما برنامه ریزان مقصر هستیم، چرا که وقتی ما برای سلامت جامعه برنامه‌ریزی می‌کردیم، به سلامت معنوی افراد به عنوان یکی از اساسی‌ترین ارکان سلامت بی توجه بودیم و نمی دانستیم اگر فردی سلامت معنوی نداشته باشد، مرده او بهتر از زنده‌اش است. نمونه بارز آن صدام است که خودش سالم بود و ملت ایران و حتی مردم کشور خودش را به خاک وخون کشید.
از این رو ما در تلاش هستیم در فرهنگستان علوم پزشکی کشور بعد سلامت معنوی را ( که از دوران کودکی باید برای آن برنامه ریزی کرد) مورد توجه قرار دهیم و در کشور پیاده کنیم تا سرآمد سلامت دنیا شود. ضمن آنکه امیدوارم پزشکان ما در تمام حوزه ها همواره بکوشند خدمات را با حداقل قیمت به بیماران خود ارایه دهند تا بیماران علاوه بر تحمل آلام بیماری، از مشکلات اقتصادی در رنج نباشند.

برایمان از یکی از بهترین تجربه‌های حرفه‌ای یا خاطرات دوران کاری  خود بگویید.
 تجارب کاری من در دو بُعد است که هر دو بُعد برای من بسیار ارزشمند است ؛ اول زمانی است که برای عمل جراحی و مراقبت‌های بعد از عمل در خدمت حضرت امام بودم و درس‌هایی که آن موقع گرفتم و همچنین زمانی که در جبهه‌های جنگ بودم و احساس می‌کردم نتیجه کارم را همان زمان با نجات دادن جان مجروحان  می‌گیرم.

آقای دکتر! از خاطراتتان از حضرت امام (ره) برایمان بگویید.  
 یک روز که برای استفتای پیوند قرنیه (درخواست فتوا و کسب نظر مجتهد درباره حکم شرعی یک مسأله) همراه دکتر منافی خدمت حضرت امام رسیدیم و من از ایشان خواهش کردم نصیحتی به من بکنند که نصیحت حضرت امام نه تنها به من، بلکه به جامعه پزشکی بود. ایشان فرمودند این حرفه‌ای که شما دارید، حرفه مقدسی است که اگر این حرفه را برای رضای خدا انجام دهید، عبادت محسوب می‌شود ومطمئن باشید که مسایل مادی هم در پی خواهد داشت و این برای من درس زندگی شد وهنوز هم که سر کلاس به دانشجویان درس می‌دهم، این فرمایش حضرت امام (ره) را برای آنان یادآور می‌شوم.