ما باید یک شعار را در زندگی داشته باشیم که «فاطمه» برای ما راهنما و پیشوای بندگی و رفتار درست است نه بیمه گناه و خطاهای ما.
این جملات بخشی از دیدگاه های دکتر یحیی یثربی درباره شخصیت فاطمه زهرا(س) در گفتگو با قدس انلاین است. گفت و گو با استاد بازنشسته دانشگاه علامه طباطبایی را پیشکش عزادارن فاطمیه می کنیم.
***
*دین می ماند، چون «زهرا» دارد
کوثر، نعمتی است در مقابل محرومیت. این هدیه الهی هنگامی به پیامبر خاتم بشارت داده شد، که ایشان از سوی دشمنانش ابتر خوانده شد. ابتر هم به کسی گفته می شود که فرزند پسر ندارد البته این عبارت بیشتر به پادشاهان و حاکمان و رؤسا اطلاق می شده است و برای افراد معمولی که فرزندی نداشتند عنوان بی وارث استفاده می شد. در این رویکرد به «دختران» هم توجهی نمی شد و ملاک پسر بود. حالا چرا این عبارت را برای پیامبر(ص) به کار برده بودند؟ چون کفار نبوت را از بُعد ریاستی می دیدند و گمان می کردند پیغمبری بهانه ای برای ریاست بر مردم است.
کوثر بودن زهرای مرضیه(س) به خاطر ارتباطش با دین است، دشمنان پیامبر را ابتر خطاب می کردند، چون منظورشان از بین رفتن دین نبی خدا بود و خداوند در این سوره مبارکه خطاب به کافران می فرماید که شما اشتباه می کنید، این آیین شماست که باقی نمی ماند. اسلام باقی می ماند، چون ما به آن «کوثر» داده ایم و کوثر هم «فاطمه» است.
اهمیت فاطمه(س) در این نیست که دختر محمد (ص) است، بلکه اهمیتش به این است که یکی از بهترین عمل کنندگان به دین پیامبر خاتم و الگویی برای پیروی است.
خود پیامبر خدا فرمود اگر فاطمه هم خلاف کند با او برخورد می کنم. چنانکه آویزان کردن یک پرده به در ورودی خانه اش موجب شد پیامبر از ورودی خانه اش برگردد. زیرا نوعی تشریفات بود و همه نمی توانستند برای خانه شان پرده تهیه کنند. برای تکه پارچه ای که از نظر همه ما بسیار بی ارزش است، پیامبر وارد خانه دخترش نمی شود، حالا شما تصور کنید چنانچه دختر پیامبر می خواست به دنیا توجه کند و مال اندوزی کند، با چه برخوردی از سوی پیامبر مواجه می شد؟
* به فاطمه(س)، ظلم کرده ایم اگر...
فرزند فلانی بودن مهم نیست، لیاقت مهم است. این فرهنگ فاطمه و پیامبر(ص) است. اینکه فلان عالمی رحلت می کند و اولادش دفتر او را می گرداند درست نیست. علمای سلف ما وقتی متوجه می شدند مرگ نزدیک است مهرشان را می شکستند نه اینکه آن را برای فرزندان ارث بگذارند. فرزند اگر خودش اهل علم بود، تلاش می کند و به جایگاه علمی هم می رسد. علم که ارث نیست. اسلام با این نوع تفکر مخالف است. همه ما اگر لیاقت داشته باشیم و در جای پای فاطمه(س) گام بگذاریم فرزندان پیامبریم. تداوم نسل پیامبر هم از طریق تداوم افکار و اندیشه های ایشان است. نسل پیامبر رسالت و دین اوست و فرزندان او کسانی هستند که در راه او گام برمی دارند.
ما شیعیان با گذشت زمان از سیره اهل بیت(ع) غفلت کرده ایم. ما فراموش کرده ایم که «فاطمه» الگوست ومنجی نیست. اصلاً «فاطمه» قبول نمی کند که منجی باشد و به ما بگوید شیعه من برو هر کاری دلت خواست انجام بده، مرا داری چه غم داری! اگر به مردم این گونه القا کنیم به فاطمه(س) ظلم کرده ایم.
*وقتی سوره هود پیامبر(ص) را پیر کرد
گرایش های مادی در زندگی افراد متدین و ظاهر الصلاح جامعه جای تاسف دارد. آیا نباید از خودمان خجالت بکشیم که خودمان را پیرو بانویی می دانیم که در نهایت سادگی زندگی می کرد؟«فاطمه» نیاز ندارد که برایش پول خرج کنیم، بلکه از ما می خواهد پا درجای پایش بگذاریم. کدام یک از مردم عادی و وزیر وکیل جامعه ما مانند فاطمه(س) زندگی می کند؟ چه ایرادی دارد همسر یک وزیر از او بخواهد بخشی از حقوقش را دریافت کند یا درمنطقه اعیان نشین زندگی نکند؟ اگر این گونه رفتار کردیم می توانیم ادعا کنیم پیرو فاطمه زهرا(س) بوده ایم. گمان یک وزیر و یا نماینده مجلس می تواند خودرو خارجی و گرانقیمت سوار شود، اما باید یادش باشد که وزیر جامعه ای است که متعلق به علی(ع) و فاطمه(س) است و شکوهش در این است که ساده زندگی کند. اسلام با زندگی مرفه و درآمد صحیح مخالف نیست، اما تا کجا؟ در جامعه ای که هزاران جوان به خاطر چند میلیون رهن خانه نمی توانند ازدواج کنند، چطور شیعه علی(ع) برخودش گوارا می بیند در خانه ای 70میلیاردی زندگی کند؟
ما از زندگی عادی صحبت نمی کنیم که بگوییم ایرادی ندارد، بلکه از زندگی علی وار و فاطمه وار صحبت می کنیم، از جامعه ای صحبت می کنیم که ادعای پیروی از اهل بیت(ع) را دارد. آقای مسؤول، باید از خودش بپرسد چرا پیامبر(ص) فرمود سوره «هود» مرا پیر کرد، چون در کنار مردم بودن و مسؤول مردم بودن خیلی سخت است. شاید در روز صدها دزد و قاچاقچی را دستگیر کنند، اما وقتی نام یک مسؤول برای اختلاس و دزدی از بیت المال مطرح می شود تنها آبروی خودش نبرده بلکه آبروی مملکت و مکتب را برده است؟
ما باید یک شعار را در زندگی داشته باشیم که «فاطمه» برای ما راهنما و پیشوای بندگی و رفتار درست است نه بیمه گناه و خطاهای ما. اهل بیت(ع) «خیر کثیر» هستند نه برای اینکه فقط بیایند و خطاهای ما را بیمه کنند، بلکه آنها بودند که خط محمدی را از زیر آواری از هوی و هوس نجات دادند تا ازمیان نرود.