به گزارش قدس آنلاین، بسیاری از مشکلاتی که بشر امروز با آنها دست به گریبان است ریشه در دوری از خدا و خدشه داری شدن رابطه فطری با خالق نظام آفرینش است. از این رو است که با غفلت خود بجای تقویت این رابطه، عرفان های نوظهور و فرق ضاله را جایگزین آن می کنیم. در واکاوی تاثیر عبادت بر سبک زندگی و تصحیح ارتباطات فردی و اجتماعی با حجت الاسلام والمسلمین محمدتقی سبحانی نیا، استاد حوزه و عضو انجمن حدیث پژوهی حوزه علمیه قم به گفتگو پرداختیم که در ذیل می آید:
 

فلسفه عبادت چیست که در آیات و روایات و نیز سیره معصومان (ع) و بزرگان بسیار بر آن تاکید شده است؟
انسان فطرتا به سمت بندگی و عبادت و پرستش سوق دارد، یعنی اگر فطرت انسان را بررسی کنیم در می یابیم که در طول تاریخ در میان تمامی امم و ملت ها و حتی قبائل دورافتاده، نوعی پرستش و بندگی وجود دارد و این گرایش فطری است.
خداوند متعال نیز در قرآن می فرماید: و ما خلقت الانس و الجن الا لیعبدون. یعنی خالق هستی نیز فلسفه خلقت را عبادت و بندگی می داند و اگر انسان ها به این هدف نائل شوند و بدانند وجودشان وابسته است نه مستقل و وجود آنها از ناحیه خداوند افاضه شده و تمام نعمات انسان از ناحیه فضل الهی است، راهی جز بندگی و عبادت خداوند برایشان باقی نمی ماند، البته این مهم به طور گرایش فطری در وجود انسان نهاده شده است.
بنده ای که عبادت نکند از بندگی عدول کرده و حقیقت انسانی خود را به فراموشی سپرده و این انحراف است لذا از منظر آموزه های دینی به ویژه اسلام، بندگی، عبادت و پرستش هدف خلقت است.

یکی از ایامی که در آن بر عبادت تاکید فراوان شده، ماه مبارک رمضان است، چرایی این تاکید و توصیه را تشریح کنید.
ما انسان ها نیازمند بوده ایم و برای گذران زندگی خود مجبور پرداخت به امور معیشتی هستیم که ما را از امور اصلی آفرینش یعنی همان بندگی، پرستش و عبادت غافل می کند؛ ما به طور تجربی دریافته ایم که با مشغولیت به امور روزمره از اصول انسانی دور شده و چه بسا از آن خارج شویم. و و فکر می کنیم تنها برای زندگی دنیایی خلق شده ایم، در حالی که خداوند در متون دینی نشانه هایی قرار داده که ما را به سمت عبادت به عنوان فلسفه آفرینش باز گرداند و جلوی غفلت ما را بگیرد.
ما ایام الله داریم و نیز مکان های خاص که در این زمان ها و مکان ها از امور روزمره و معیشتی فاصله گرفته و به عبودیت باز می گردیم.
لذا مساجد مکان های خاص اند که صحبت از امور دنیوی در این مکان های شریف کراهت دارد و تاکید است که با حضور در مساجد مشغول ذکر خدا باشید. در میان برخی اوقات، زمان ها نیز اخص اند از شاخص ترین زمان ها و اوقات ماه مبارک رمضان است، البته ماه های محرم و شعبان روزها و شب های جمعه و ... به نوعی اوقات خاص اند که در آموزه های دینی توصیه شده در این اوقات خلوتی با خدا داشته باشیم و اصل اساسی خود (پرستش و عبادت) را فراموش نکنیم. ایام حج، روز عرفه و .. نیز ازا وقات خاص اند.
اما در چرایی خاص بودن ماه مبارک رمضان باید گفت، در رمضان بستر وسیعی برای ارتباط با خدا مهیا است و که یکی از راه های آن روزه داری است. با روزه داری تمایلات جسمانی و جنسی ما به شدت فروکش می کند. در روایات بسیار داریم که با شکم خالی نورانیت قلب افزایش می یابد و دل جلا یافته و صاف و از تمایلات جنسی و هواهای نفسانی دور می شود.
این زمینه و بستر مناسبی است بر ای ارتباط معنوی انسان با خدا، لذا در روایات شنیده ایم که شیطان در ماه مبارک رمضان در غل و زنجیر است، چراکه زمینه فریب برای او مهیا نیست و انسان ها گرایش و کشش نسبت به گناه ندارند، مثل اینکه شیطان را زنجیر کرده باشند.
از این رو، در رمضان خوان نعمت معنوی خدا گستردانده شده و ما انسان های روزده دار می توانیم با سیر و سلوک معنوی، روابط صمیمانه ای با خداوند برقرار کنیم تا هم غفلت ها و کدورت ها و زنگارهای ایجاد شده در ماه های قبل را از دل و قلب خود بزداییم و هم تلاش کنیم در ماه ها بعدی کمتر دنیا ما را به خود مشغول کند و خدای ناکرده مرتکب گناه نشویم.

آیا می توان به اصلاح سبک زندگی در پرتوی عبادات و مستحبات ماه مبارک رمضان امیدوار بود؟
اگر بتوانیم رابطه خود را با خدا اصلاح کنیم مطمئنا در رابطه با همنوعانمان نیز اثر می گذارد، نورانیت دل و معنویت و عشق به خدای متعال و حب او منجر می شود بعد از ماه مبارک رمضان در زندگی شخصی خود برنامه ای دیگر بچینیم و احیانا اگر خطایی در تامین معاش داشته ایم آن را اصلاح کنیم.
به طور کلی سلوک انسان روزه دار اگر مطابق آنچه در آموزه های دینی آمده ترسیم شود، سبک زندگی او را به طور کلی می تواند تغییر دهد هم در بعد شخصی هم در تعاملات اجتماعی.
4- بندگی و عبادت اگر تحقق واقعی بیابد و ما بنده خدا باشیم و مرضی رضای او می شویم؛ یکی از نکات کلیدی در محبت و لطف به بندگان خدا است، در روایات متعدد داریم که خدمت به خلق بعد از ایمان به خدا بالاترین توفیق و نعمت و فضیلت است و نیز روایات فراوان داریم درباره مودت و دوستی به خلق خدا دستگیری و خیرخواهی آنها.
کسی که سلوکش بر اساس دین تنظیم شود، نسبت به بندگان خیرخواه خواهد بود یعنی علاوه بر اینکه رابطه خود را با خدا تنظیم می کند، رابطه اش با فرزندان، والدین، خویشاوندان و همنوعان نیز تنظیم می شود.
اگر بخواهیم فردی باشیم که خالق یکتا ما را بپسندد، در آن صورت باید روش و منش ما با خلق خدا به گونه ای باشد که مرضی خداوند قرار بگیرد نه اینکه نفع شخصی در جامعه بر همه چیز ارجح باشد.
اگر در جامعه اسلامی با احتکار، گرانفروشی و ... مواجه می شویم، قطعا رابطه چنین فردی با خدا صحیح نیست وگرنه با خلق خدا نیز درست رفتار می کرد و نمی پذیرفت برادر دینی خود را متضرر کند. چراکه حتی انسان محتکر حاضر نمی شود، جنس احتکاری را به خویشان خود بفروشد! بنابراین در رابطه دینی سالم ضرر برادر دینی پذیرفته نمی شود. از این رو، رابطه انسان ها با یکدیگر در پرتوی رابطه آنها با خدا تنظیم می شود.

از چه طریق می توان برکات و ثمرات ماه مبارک رمضان را در زندگی فردی و اجتماعی تداوم ببخشد؟
زندگی به هر حال ما را به خود مشغول می کند، اما می توان از ایام الله رمضان بهره گرفت و در ایام خاص دیگر ماه ها در طول سال، رابطه خود را با خدا تقویت کنیم و اجازه ندهیم صفای باطنی که در رمضان پیش آمده بعد از گذشت چند ماه جای خود را به کدورت و غفلت بدهد.
از این رو باید درپی نمازهای یومیه و نیز صبح زود دقایقی را با خدای متعال خلوت کنیم که این گفتگوی عاشق و معشوق با یکدیگر می تواند همه کدورت های ناشی از غفلت ها را برطرف کند، اما اگر متاثر از گناهان باشیم درجا می زنیم اگر گام به گام پیش برویم در انتهای عمر به درجات عالیه معنوی نائل می شویم.
انتهای خبر/