درگزارش تحلیلی این پایگاه اطلاع رسانی اقتصادی که روز گذشته(سه شنبه) به قلمˈآلکس مارتینلیˈ نوشته شد، آمده است: بحران کمبود ذغال سنگ در هند؛ این کشور را وادار ساخته است به دنبال سرمایه گذاری در کشورهای خارجی و بازارهایی غیر منتظره باشد.

ˈشرکت ملی آلومینیوم هندˈ اعلام کرد که کمبود ذغال سنگ این شرکت را به صرافت افکنده است تا کارخانه ای جدید برای ذوب ذغال سنگ در خارج از کشور و در کشوری که دارای ذخایر گاز و نفت ارزان است، دایر کند که در این ارتباط کشورهای نظیر عمان ، ویتنام، اندونزی ، مالزی و امارات برای این منظور پیشنهاد شده اند.

مارتینلی در تحلیل خود می نویسد:ایران به دلیل بهره مند بودن از انرژی ارزان قیمت مناسب ترین گزینه برای احداث کارخانه مورد نظر در نظر گرفته شده است.

ˈنوسمان داسˈرییس ˈشرکت ملی آلومینیومˈهند در این خصوص شرح داده است:ˈما با یک چالش عظیم انرژی در هند مواجه هستیم و23 درصد کاستی های که در تولید ذغال سنگ کشور پدید آمده است تکافوی موج تفاضای داخلی را نمی دهد و بر این اساس شرکت ما منتظر است منبع امن تری با انرژی ارزان قیمت جهت احداث تاسیسات جدید 3 میلیون دلاری خود برای ذوب ذغال سنگ در نظر بگیردˈ.

وی تاکید کرد:ˈ از این منظر،ایران مناسب ترین مکان بالقوه برای احداث این کارخانه استˈ.

نشریه ˈانرجی اند کپیتالˈمی افزاید: تنها مشکل عمده بر سر این راه تحریم های ایران است که چنانچه تا ماه نوامبر، زمان تعیین شده برای توافق نهایی هسته ای ایران است این تحریم ها لغو شود، ایران ایده آل ترین مکان برای تاسیس کارخانه تولید آلومینیوم خواهد بود.

نویسنده مطلب با اشاره به هزینه 40 درصدی انرژی برای احداث کارخانه تولید آلومینیوم و نیزهزینه تمام شده بسیار گران واردات ذغال سنگ هند، افزود: بنابراین واردات آن مقرون به صرفه نیست به همین دلیل تصمیم گرفته شد که کارخانه درکشوری احداث شود که فراوانی گاز و یا ذغال سنگ طبیعی دارند و انرژی آنها ارزان قیمت است.

ایران دارای 17 درصد از ذخایر ثبت شده گاز طبیعی جهان است و از این لحاظ بعد از روسیه که بزرگترین تولید کننده گاز طبیعی جهان است، قرار دارد.

ایران با در اختیار داشتن 1193هزار میلیارد متر مکعب گاز طبیعی دارای انرژی ارزان قیمت است و از این جنبه مناسب تر از امریکاست. ایران سال هاست که در تکاپوست منابع انرژی خود را گسترش دهد و دراین زمینه به رغم تحریم ها شاهد پیشرفت های خوبی هم بوده است.

تولید گاز طبیعی ایران به 7 هزار میلیارد متر مکعب بالغ شده است و ایران به عنوان تولید کننده انبوه نفت و گاز طبیعی، بازار مناسبی برای فروش این محصول خواهد بود.

این نشریه با بر شمردن برخی مشکلات در زمینه ورود جدی تر ایران در بازار جهانی انرژی، متذکر شد: مشکل نخست این است که ایران هنوز شتاب لازم را به تولید گاز طبیعی خود نبخشیده است و همه توجهش بر فروش نفت است که با قیمتی بسیار گرانتر از گاز به فروش می رسد.

نویسنده این مطلب می افزاید : شرکت های خارجی به تازگی متوجه رونق بازار گاز طبیعی ایران شده اند و علاقه مند به سرمایه گذاری ممکن در این بخش از صنعت ایران هستند و چنانچه گاز ایران به تولید حداکثری خود برسد مشکلی در تمایل شرکت های خارجی برای سرمایه گذاری در ایران وجود نخواهد داشت.

انرجی اند کپیتال تصریح کرد: مشکل بزرگ دیگر این است که این سرمایه گذاری ها فقط زمانی امکان پذیر خواهد بود که توافق جامع هسته ای ایران بدست آید که اگر این توافق حاصل شود سرمایه گذاری های جدید عمدتا در بخش انرژی ایران و میدان عظیم گازی ˈ پارس جنوبیˈانجام خواهد گرفت.

مهم ترین شرکت های علاقه مند به سرمایه گذاری در ایران شامل شرکت ˈانی اس پ آˈ ایتالیا، ˈآلتسوم اس آˈ، ˈاورنج اس آˈ؛ خودروسازی رنو فرانسه و آرسلور میتال هستند که به همراه چندین شرکت بزرگ دیگر مشتاق ورود به بازار بزرگ اقتصادی ایران هستند منتهی به دلیل وجود تحریم ها، سالهاست از این فرصت در سرمایه گذاری خارجی محروم مانده اند.

مارتینلی درپایان می نویسد: اگر توافق هسته ای ایران محقق شود؛ این مزیتی برای اقتصاد جهانی خواهد بود چرا که منابع طبیعی گسترده تری را به بازارهای انرژی جهان عرضه خواهد کرد و موجب رونق صادرات و واردات و شکوفایی فعالیت اقتصادی خواهد شد.