بسم ا... الرحمن الرحیم

هر سال در این ایّام، صدها هزار انسان از شرق و غرب جهان، با شرکت در همايش بزرگ و جهانی حج، روحي تازه و نشاطي نو و خودباوري جديد و شور و اشتياق به سير الي ا... و عروج به معارج ملكوتي پیدا می کنند و برادري اين امّت بزرگ را به تمام عالم نشان مي‌دهند.

همه بدون توجّه به امتيازات ظاهري و عنوانهاي دنيوي و فاصله‌هاي دور و دراز و مرزهاي جغرافيايي، يك زبان و با هم و در كنار هم، لبيك‌گويان، با خدا سخن مي‌گويند و او را سپاس و ستايش مي‌كنند.

حالي خوش‌تر از اين حال و محيطي روحاني‌تر از آن نيست. خدا را به دل مي‌يابند و خود را به او - كه به همه اقرب من حبل الوريد است- نزديك مي‌بينند؛ پرده‌ها و حجابها همه به يك سو رفته و بساط قُرب گسترده گرديده است.

آري! چه زيباست توفیق حضور در ذي الحجه الحرام؛ ماهی که نور و جلوه آن، دلها را امّيدوار و به حاجتمندان و توبه‌كنندگان و آمرزش‌خواهان، نويد قضاء حوایج و قبول توبه و مغفرت مي‌دهد كه همه بيایيد و بشتابيد و نواي دلنواز «لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمه ا... إِنَّ ا... يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً» را بشنويد و خود را براي اعاده حيثيت و عروج به معارج قرب الهي آماده کنید.

هشيار باشيد! مبادا دقيقه و ثانيه‌اي از اين فرصت را به غفلت از دست بدهيد.

درسهاي اين همايش، همه نفي استكبار، نفي استعباد، نفي استعمار و استذلال و استحقار است. همه بنده يك خدا، شاگرد يك مكتب و مدرسه هستیم.

پيام اين همايش به همه جهانيان، «تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَه سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَ بَيْنَكُمْ أَلّا نَعْبُدَ إِلّا ا... وَ لا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئاً وَ لا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضاً أَرْبَاباً مِنْ دُونِ ا...» مي‌باشد؛ پيام و معنایي كه در سازندگي و اعتلاي انسانيت، هيچ ماده و درس و معنائي، سازنده‌تر و جامع‌تر از آن نيست كه در همان كلمه دعوت در آغاز اسلام، در آن جمله كوتاه، اين معناي بزرگ درج است: قولوا لا اله الا ا... تفلحوا.

پيام اين همايش‌«إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ ا... أَتْقَاكُمْ» و «كُونُوا عِبَادَ ا... مُتَحَابّين» و پاكدلي از كينه و از خودكامگي و خودبيني است.

برنامه طواف خانة خدا و نماز در مقام ابراهيم، اعلام عبوديت فردي و جمعي و اعلام بندگي و پرستش خدا و نجات از استعباد و استحقار بشر و آزادي از عقايد خرافي شرك و بُت‌پرستي است. اين مراسم، همه‌اش اعلام توحيد و همدمي و همراهي با موحدين و برائت از متكبران و مستكبران و مشركان است.

برنامه مِنا، همه تشبّه به ملایكه روحانيين و دوري از عوالم حيواني است و غرض آن است که همگان از آن تسليم عظيم ابراهيم خليل و فرزندش اسماعيل در برابر خدا، درس بگيرند و بدانند که دين و مسلماني و اسلام، تمامش و روحش تسليم است؛ تسليم به خدا، تسليم به احكام خدا و پاكي از هوس و هوی.

بايد فرصت را غنيمت شمرد و در این ایام، ياد و خاطرات عصر نبوي را گرامي داشت و مكّه معظّمه، غار حرا، مولد حضرت رسول اعظم‌صلي ا... عليه و آله و مقابر مقدسه ويران‌شده حضرت عبدالمطلب سيد بطحا و قريش، جد پيامبر اكرم صلي ا... عليه و آله و حضرت ابوطالب، عمو و حامي بزرگ آن حضرت و حضرت خديجه را تجلیل و از خدمات اين بزرگواران به بشريت، تقدير نمود.

خوشا به حال افراد آگاه و بيداري كه قدر نعمت عظماي این ایام را بدانند و در اين روزهای گرامی، پيمان خود را با اسلام، با قرآن، با احكام قرآن و با ولايت ولي عصر حضرت صاحب الأمر‌ارواح العالمين له الفداء تجديد ‌نمايند كه تا عمر دارند در خط اسلام و ولايت اهل بيت‌عليهم السلام با استقامت، انجام وظيفه کنند.

به امّید روزی که دنيا، تحت اداره وجود مقدس حضرت ولی عصر عجل ا... تعالی فرجه الشریف قرار بگيرد و از كنار ديوار خانه كعبه، اعلام ظهور موفور السرور و پايان ظلم و ستم و جهالت را اعلام ‌فرمايند؛ اللهم اجعلنا من اعوانه و انصاره و المستشهدین بین یدیه.

===

پژوهشگر مؤسسه علمی فرهنگی بهداشت معنوی در گفت و گو با قدس  عنوان کرد؛ عید قربان، عید قُرب به خدا

مریم احمدی شیروان: همه مناسک و آیینهای مذهبی و دینی، دارای باطن و عمق معنوی هستند و فراتر از اعمال ظاهری معانی و توجهاتی است که فرد عمل کننده پیدا می‌کند و آگاهی خود را به افقهای بلند معنوی پیوند می‌زند. روح اعمال ظاهری این توجهات و آگاهی‌هاست.برای روشن شدن اسرار معنوی عید قربان و ارتباط آن با خدا شناسی و خودشناسی، گفت‌وگوی ما را با حجت الاسلام والمسلمین علي‌اكبر مظاهري‌سيف، بنیانگذار و پژوهشگر مؤسسه علمی فرهنگی بهداشت معنوی و عضو شورای سیاستگذاری فرق و ادیان معاونت تبلیغ مرکز مدیریت حوزه های علمیه؛ دنبال کنید.

  جناب حجت الاسلام مظاهري! لطفاً درباره 
جنبه هاي عرفاني عيد قربان و اینكه آيا همه خواسته‌هاي نفساني بايد از بين بروند یا اينكه بايد جهت داده شوند، توضیح دهید.

- در خصوص عید قربان دو موضوع مهم وجود دارد. نخست عید بودن این روز بزرگ است. عید یعنی بازگشت اعیاد دینی فرصتهای طلایی برای بازگشت به سوی خدا هستند و برای کسانی که رو به خداوند در حرکتند، اعیاد دینی فرصتهایی برای جهش و برداشتن گامهای بلند است. عید قربان هم یکی از فرصتهای طلایی برای نزدیک شدن به خدا و یاد او و انس با اوست. عید قربان یک جشن بزرگ است، جشن پیوند بنده با مولایی که در نهایت قدرت، مهربان است و در نهایت نزدیکی به ما دستها از دامن جلال و شکوهش کوتاه و نظرها از دیدار نور جمالش محجوب است.

این عید همچنین برای کسانی که از خداوند فاصله گرفته‌اند، روز آشتی و بازگشت است، روز توبه و پناه بردن به آغوش رحمت او که هیچ گاه بسته نیست.

اما موضوع دوم؛ قربان بودن این عید است. همه اعیاد بازگشت به سوی خدا هستند، اما این جنبه مشترک آنهاست، باید توجه داشت که نوع بازگشت و پیوند با معشوق ازلی در اعیاد گوناگون متفاوت است.

خصوصیت عید قربان این است که نامش نزدیکی است. قربان از قُرب به معنای نزدیکی است و این عید حال و هوای ممتازی دارد. حج گویی قیامتی است که در آن «دارایی»ها و «مقامها» و «رنگها» و «نژادها» و «من» ها رنگ می‌بازد و فقط بندگی می‌ماند و بی‌رنگی، پس از این اعمال است که فرد به عرفات و منا و مشعر می‌رود و اینها همه مقدمات عید قربان است تا نزدیکی به خدا را تجربه کند. حضور در عرفات که از جهت آمرزش گناهان و عظمت رحمتی که در آن جاری است با شب قدر برابری می‌کند، مقدمه ورود به عید قربان است. همه اینها به این معناست که سالک عابد وقتی به عید قربان می‌رسد، دیگر چیزی از نفسانیت و انانیت برایش نمانده است. او می‌رود در حالی که نفس مثل بره‌ای رام مهار دست اوست و این بره را هم قربانی می‌کند.

 اعياد اسلامي ما مثل عيد قربان، چگونه مي‌توانند آغاز يك تولد دوباره براي زندگي باشند و اصولاً چگونه مي‌توان در جامعه اسلامي اين اعياد را به سمت و سوي كاربردي شدن در زندگي سوق داد؟

- تولدی که سخن می‌گویید، چه تولدی است؟ اگر این را درست بفهمیم، معلوم می‌شود که برای نهادینه کردن این معنویات چه کار باید بکنیم. شما ببینید یک بچه وقتی در رحم مادر است، به غیر از مایعی که در آن زندگی می‌کند و پرده‌های سه گانه رحم و بندنافی که از آن تغذیه می‌کند، چیزی را نمی‌بیند، همینها را هم که می‌بیند، درست نمی‌شناسد. نمی‌داند که اینها بخش کوچکی از یک موجود زیبا و پیچیده است و زندگی او همان طور که به این مایع و بند گره خورده، به دهان و دست و گلو و معده و سایر اعضای بند مادر هم متصل است. از همه اینها بالاتر عشق و لطف مادرانه است، که مراقب اوست و انتظار تولد او را می‌کشد.

حالا فرض کنید که این جنین متولد می‌شود، دنیای او چقدر تغییر می‌کند، به دنیایی می‌آید که مادر تنها مخلوق کوچکی در آن است، دنیایی با همه عظمتها و شکوه و ناشناختگی‌هایش، آسمانهای بی‌انتها، دریاهای ژرف،
 کوه هایی بلند و میلیاردها انسان و هزاران سال زندگی و تاریخ و فرهنگ و ... خب، وقتی ما از تولد معنوی صحبت می‌کنیم، یعنی اینکه دنیای مادی مثل رحمی است، ما را در بر گرفته و این دنیا در برابر دنیای معنوی که آن را فراگرفته، بسیار کوچک است.

کسی که به آگاهی از دنیای معنوی می‌رسد و حضور خداوند را درک می‌کند و زندگی پس از مرگ باور می‌کند و با چشم یقین آن را می‌بیند، به فرشتگان ایمان می‌آورد و به جای جسم و کوچک خود، روح بزرگش را که نفخه الهی است، می‌فهمد و خود را از منظر روحانی می‌بیند. این آدم گویی متولد شده است و از دنیای محدود مادی به دنیایی عظیم و باشکوه ابدی از معنویت رسیده است.توجهاتی که در آیینهای مذهبی لازم است و اسراری که در اعمال دینی نهفته اکسیر تحول آفرینی است که این موجب رشد کافی و تولد معنوی می‌شود.

 درباره دعاي عرفه و ارتباط خداشناسي و خودشناسي كه در اين دعا وجود دارد، توضيح دهيد و همچنين در مورد ارتباط آن با عيد قربان اشاره نماييد.

- اگر از زاویه مجموعی به آیین عید قربان نگاه کنیم و آن را به صورت بخشی از عبادت بزرگ حج ببینیم، مشخص می‌شود که دعای عرفه از مقدمات درک عید قربان است. البته این به معنای عدم اصالت دعای عرفه نیست. فضیلت روز عرفه و مناجات در این روز به تنهایی بسیار والا و از زمانهایی است که در برخی جهات با شب قدر مقایسه شده است.ما باید در روز عرفه به دنبال حقیقت باشیم.

 اگر در روز عرفه به این افق نزدیک شویم، آنگاه می‌توانیم در عید قربان نفس خود را به درگاه الهی اهدا و قربانی
 کنیم.

میان عاشق و معشوق هیچ حایل نیست

تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز