در مقاله ای در پایگاه تحلیلی «لوبلاگ»، مواضع آمریکا و گروه 1+5 در مذاکرات هسته ای  ایران را موضعی بی معنا دانست و نوشت: براساس گزارش رسانه ها در روزهای اخیر، موضع آمریکا در زمینه برنامه غنی سازی اورانیوم ایران درحال نرم تر شدن است. به عبارت دیگر، احتمال می رود واشنگتن با یک راه برون رفت تکنیکی در مورد سانتریفیوژهای ایران موافقت کند یا نسبت به موضعی که در مذاکرات بین المللی گذشته در مورد تعداد سانتریفیوژهای فعال در ایران داشته است، فعالیت تعداد بیشتری سانتریفیوژ را در ایران پذیرا شود.

لوبلاگ در ادامه نوشت: واقعیت این است که ایران پیش از این و برای رسیدن به توافقی که سال گذشته صورت گرفت، اقدامهای کاملاً چشمگیری انجام داده است. ایران پذیرفت که برنامه هسته ای معمول خود را متوقف کرده، ذخایر اورانیوم غنی شده را به میزان قابل توجهی کاهش دهند و با روند بازرسی های دقیق همکاری داشته باشند؛ تعهداتی که تاکنون به آنها عمل کرده اند.

در مقابل این مصالحه ها، آنها از طریق کاهش تحریمها چیزی بیش از هفت میلیارد دلار و قول انجام مذاکرات بیشتر را دریافت کرده اند. انجام گفت و گوهای بیشتر منجر به دریافت 8/2 میلیارد دلار دیگر از دارایی های ایران شد. هرچند این مبلغ را می توان مبلغ زیادی برآورد کرد، اما این میزان در مقایسه با کل دارایی های بلوکه شده ایران در نتیجه رژیم تحریمها ناچیز است. افزون بر این، آنچه که باعث می‌شود احتمال انجام «اقدامهای چشمگیر» از سوی ایران وجود نداشته باشد، این است که برای رئیس جمهور ایران کنار رفتن از میز مذاکرات بهتر از انجام مصالحه هایی است که غرب انتظار آن را می برد.

جامعه ایران این آمادگی را دارد که شاهد شکست مذاکرات باشد. مردم ایران هم اکنون نیز به این نتیجه رسیده اند که اساساً ایالات متحده و سایر کشورهای غربی مسؤول به نتیجه نرسیدن گفت و گوها هستند. هرنوع توافقی که ظرفیت غنی‌سازی ایران را به میزان زیادی کاهش دهد، معامله ای است که تقریباً سه چهارم جامعه ایران پذیرای آن نخواهند بود.

نویسنده ادامه می دهد: از نظر منطقی موضع گروه 1+5 موضعی تقریباً بی‌معناست. اگر ایران قصد داشت آرزوهای گروه 1+5 درزمینه غنی سازی اورانیوم خود را محقق بسازد، چرا تاکنون این انتظارات را برآورده نکرده است؟ از ماه جولای تاکنون که اولین مهلت توافق اولیه به اتمام رسید، چه چیزی تغییر کرده است که بتواند ایران را به پذیرفتن موضع 1+5 ترغیب کند؟ تأکید روحانی بر حمایت از حقوق هسته‌ای ایران، سخنان روحانی در سخنرانی اخیر خود در مجمع عمومی سازمان ملل، سخنان کسی نبود که ناچار از دستیابی به توافق تحت هر شرایطی باشد.

وی اطمینان داد که در صورت به نتیجه نرسیدن مذاکرات، این خواسته‌های غیرمنطقی غرب و خواست آنها برای متوقف کردن پیشرفت ایران است که باید مورد سرزنش قرار بگیرند. هردو مورد ذکر شده از سوی او مواردی هستند که بر اساس نظرسنجی های انجام شده، از اهمیت زیادی برای جامعه ایران برخوردار هستند.

در ادامه این مطلب آمده است: بدتر ازهمه این است که با انتظار برای مصالحه ایران درمورد کاهش تعدادی سانتریفیوژ به منظور کاهش زمان «گریز هسته ای» این کشور، گروه 1+5  فرصت تاریخی خود برای بازگرداندن ایران به جامعه بین المللی را از دست خواهدداد.

یک توافق هسته ای جامع از این ظرفیت بالقوه برخوردار است که ایران را یک بار دیگر در جامعه بین المللی ادغام کند. تغییر نحوه تعامل ایران با سایر کشورهای جهان، مزایای بی شماری برای طیف گسترده‌ای از موضوعات منطقه ای و بین المللی خواهد داشت، مزایایی که نمی توان آنها را در محاسبات ساده سنجش ظرفیت گریز هسته ای ایران ذوب کرد.