به گزارش قدس آنلاین، صفت و حالت دینداری خصوصیتی است که با اندیشیدن در مسائل و اعتقادات و مبانی دین و پرهیز کردن از گناهان و انجام دادن اعمال دینی به تدریج در دل و مغز و خمیره انسان به وجود می آید و او به واسطه این نیرو، می تواند خود را حفظ کرده و واجبات را به جای آورد و از محرمات و مکروهات بپرهیزد.
برخی آیات و روایات، توحید و دین که در مغز و جان انسان رسوخ می کند را به درختی که ریشه هایش در اعماق زمین فرو رود و شاخه هایش در فضا نمو کند و هر زمان میوه می دهد، تشبیه کرده اند.
امیرالمومنین (ع) می فرمایند: «دین مانند درختی است، ریشه آن یقین به خدا است و میوه آن دوستی در راه خدا و دشمنی در راه او است.»
از همان حضرت (ع) نقل است که فرمودند: «جز این نیست که حفظ کنندگان دین خدا کسانی هستند که دین را برپا دارند و آن را یاری کنند و آن را احاطه کنند از همه اطراف آن و آن را برای بندگان خدا حفظ کنند و نگهدارند» یعنی دین مانند یک بدن است آن وقت بدن می تواند کارایی داشته باشد همه اعضاء درونی و ظاهری سالم باشد و اگر یکی از آنها ناقص باشد عاجز می ماند دیندار واقعی کسی است که به تمامی دستورات دین عمل کند.
روایت است مردی از روبروی پیامبر (ص) آمد و عرض کرد: یا رسول الله (ص)! دین چیست؟ فرمودند: «خوش خلقی است» سپس از طرف راستشان آمد و عرض کرد: دین چیست؟ فرمودند: «خوش خلقی است»، سپس از طرف چپشان آمدند و عرض کرد: دین چیست؟ فرمودند: «خوش خلقی است»، سپس از پشت سرشان آمد و عرض کرد: دین چیست؟ فرمودند: «خوش خلقی است»، به او متوجه شده فرمودند: «آیا نمی فهمی دین آن است که به خشم نیایی؟»
امیرالمومنین (ع) فرمودند: «دینداران را نشانه هایی است که بدان شناخته می شوند: راستگویی و ادا کردن امانت، وفای به عهد، صله رحم، ترحم بر ضعیفان و کمتر چشم داشتن به زنان.»
همان حضرت (ع) می فرمایند: «اگر دینت را تابع دنیایت کردی، دین و دنیایت را تباه کردی و از زیانکاران بوده ای، اگر دنیایت را تابع دینت کردی، دین و دنیای خود را به چنگ آورده ای و در آخرت از رستگاران هستی.»
امام صادق (ع) نیز می فرمایند: «هر کس برای دین دوستی و دشمنی نکند برای او دین نیست.»
از امیرالمومنین (ع) پرسیدند: چه کسی بدبخت تر است؟ حضرت (ع) فرمودند: «کسی که دین خود را به دنیای دیگری بفروشد.»
و نیز می فرمایند: «مردم چیزی از دینشان را برای صلاح دنیایشان رها نمی کنند، مگر خداوند زیانبارتر از آن را برای آنها بگشاید.»
همان حضرت (ع) می فرمایند: «هر گاه از حرام ها پرهیز کردی و از چیزهای شبهه ناک پارسایی کردی و واجبات را ادا کردی و مستحبات را به جا آوردی فضائل را در دین به کمال رسانده ای.»
منابع:
بحارالانوار
غررالحکم
اصول کافی
انتهای خبر/
نظر شما