حضرت فرمود: «مگر نمي‌بينيد جامعه حق‌مدار نيست؟!» حق، يعني قول خدا، فعل خدا، سنّت خدا و سيره عملي انبياي الهي که از حق دستور مي‌گيرند.
خداي سبحان، حق را مصالح ساختماني جهان قرار داد؛ فرمود، من آسمان و زمين را به حق خلق کردم و باطل در ساختار خلقت و نظام هستي نيست که گاهي به صورت «موجبه» و گاهي به صورت «سالبه» اين دو مطلب را ذکر مي‌کند. فرمود ما باطل‌گرا نيستيم، اهل لعب و لهو و بازي نيستيم «مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلاَّ بِالْحَقِّ»که اين مضمون در بخشهاي اثباتي و سلبي چند آيه از قرآن هست. معناي اينکه خدا فرمود، ساختار نظام هستي به حق است؛ يعني آسمان و زمين و آنچه در آسمان و زمين هست و آنچه بين آسمان و زمين هست، مصالح ساختماني اينها حق است و با حق ساخته شد؛ بنابراین باطل در آسمان و زمين و بين آسمان و زمين جايي ندارد و اگر کسي کار باطلي کرد و حرف باطلي زد، همانند کَف روي سيل است که خود به خود از بين مي‌رود؛ نظام هستي باطل نمي‌پذيرد؛ زيرا مصالح ساختماني اين نظام حق است.
سالار شهيدان حسين‌بن‌علي‌بن‌ابيطالب(ع) که عصاره ساختار خلقت است، مشاهده کرده است که در توده مردم، در دستگاه حکومت، در مسؤولان نظام، حق مشهود نيست: «أَ لَا تَرَوْنَ أَنَ الْحَقَ لَا يُعْمَلُ بِهِ وَ أَنَّ الْبَاطِلَ لَا يُتَنَاهَي عَنْهُ» و خودش هم مانند علي‌بن‌ابي‌طالب(ع) حق‌محور يا حق در مدار او يا او در مدار حق بود که «عَليٌّ مَعَ الحَقِ» و در اينجا «حسينٌ مَعَ الحَقِ»، وقتي کسي حسين‌بن‌علي(ع) را رها کرد؛ يعني حق را رها کرد و اگر حق رها شود، طولي نمي‌کشد که بر اساس «فَأَمَّا الزَّبَدُ فَيَذْهَبُ جُفاءً» از بين خواهد رفت.
حسین(ع) قيام کرد تا هم حق را معرفي کند و با تعريف حق، جامعه را به عقلانيت برساند و هم حق را اجرا کند تا جامعه را عادل کند؛ بنابراین نهضت آن حضرت از نظر انديشه در مدار عقل بود و از نظر انگيزه در مدار عدل بود؛ ایشان فرمود امر به معروف و نهي از منکر براي آن است که جلوي ظلم گرفته شود و عدل احيا شود. با عقل‌مداري جامعه را عالِم و آگاه کرد، با عدل‌مداري سعي کرد که جامعه را به عدل برساند. الآن اگر در جهان سخني از عدل و عقل است، به برکت نهضت انبيا و اوليا عموماً و به برکت نهضت سالار شهيدان حسين‌بن‌علي(ع) خصوصاً است.
نظر شما