این روزها که کم کم به اربعین حسینی نزدیک می‌شویم، همه جا هیاهویی برپاست، هر انسان عاشق و دلداده‌ای در تکاپوی فراهم کردن شرایطی برای شرکت در پیاده‌روی بزرگ روز اربعین است.

ملامهدی نراقی در بخشی از اثر گرانسنگ خود با عنوان «جامع‌السعادات» درباره «چرایی و چگونگی زیارت» مطالبی را به رشته تحریر درآورده است که بخشهایی از آن را در ادامه می‌خوانیم: 

بدان که نفوس قوی و قدسی، بخصوص نفوس پیغمبران و امامان، چون از بدنهای شریف خود رحلت کردند و از آنها جدا شدند و به عالم تجرد بالا رفتند و نهایت احاطه و استیلا بر این عالم حاصل کردند، امور این عالم در نزد ایشان ظاهر و منکشف می‌شود و ایشان را توانایی و امکان تأثیر و تصرف در موارد این جهان خواهد بود. پس، هر که برای زیارت ایشان نزد قبورشان حاضر شود، بر او ‌آگاهی و اطلاع دارند.

بخصوص که مقابرشان محضر ارواح مقدس و والای ایشان و جایگاه حضور اشباح برزخی و نورانی ایشان است؛ پس در آنجا حاضرند: بل احیاء عند ربهم یرزقون (بلکه زندگانند و نزد پروردگارشان روزی داده می‌شوند).

و به آنچه خداوند از فضل و کرم خود به ایشان داده است، شادمانند؛ پس به زائران قبور خود و حاضران آرامگاه خویش علم و اطلاع تام دارند و سؤال و توسل و تضرع و درخواست شفاعت را می‌شنوند و نسیم الطاف ایشان بر آنان می‌وزد و تراوشهای انوارشان بر آنان فرو می‌ریزد و از خدا در روا شدن حاجات و برآمدن مطالب و آمرزش گناهان و برطرف شدن گرفتاری و اندوهشان شفاعت می‌کنند، این است راز اینکه زیارت پیغمبر (ص) و ائمه(ع) مستحب مؤکد است.

افزون بر اینکه زیارت ائمه اطهار(ع)، پیوند با آنها و نیکی در حق ایشان و اجابت ایشان است، سبب سرور ایشان و تجدید عهد ولایت و احیای امر و بلند آوازه کردن کلمه ایشان و سرکوب و خاموش کردن دشمنانشان است.

 پوشیده نیست که هر یک از این امور اجر عظیم و ثواب بسیار و شریف‌ترین طاعات نباشد؟ و حال آنکه زیارت مؤمن، فقط از این رو که مؤمن است، اجر بزرگ و ثواب بسیار دارد و در شریعت پاک، تأکید و ترغیب بسیار به آن شده است.

از این رو، زندگان به زیارت مردگان خود می‌روند و این طریقه چنان میان ایشان متعارف است که سنتی طبیعی به شمار می‌رود و نیز جلالت مؤمن در نزد خدا و ثواب پیوند با او و احسان به او و شاد کردن او ثابت شده است.

و چون حال مؤمن از این رو که مؤمن است چنین است، پس چه گمان می‌کنی درباره کسی که خدا او را از هر خطایی محفوظ داشته و از پلیدی گناه، پاک و مطهر کرده و او را بر همه خلایق برگزیده و برانگیخته و حجت بر عالمیان قرار داده و او را پیشوای مؤمنان و مقتدای مسلمانان، پسندیده است و به خاطر او آسمانها و زمینها را آفریده و او را صراط و راه و دیده‌بان و دلیل خود قرار داده است، دری که از آن در آیند و نوری که از آن روشنی گیرند و [نیز] امین کشور خود و ریسمانی که مایه پیوند میان او و بندگان اوست، از رسولان و پیامبران و امامان و اولیا.

 امام صادق(ع) فرمود: «اگر یکی از شما در عمر خود حج کند و حسین‌بن‌علی(ع) را زیارت نکند، حقی از حقوق رسول‌ا... (ص) را فرو گذاشته؛ زیرا حق حسین(ع) فریضه‌ای است از جانب خدا که بر هر مسلمانی واجب است».

 و حضرت امام رضا(ع) فرمود: «هر امامی را عهدی است بر گردن دوستان و شیعیانش و از وفای کامل و ادای نیکوی عهد، زیارت قبور ایشان است، پس هر که ایشان را از روی رغبت، زیارت و تصدیق کند، ائمه و شیعیان او در روز قیامت خواهند بود».