این دو رویداد زمانی صورت گرفت که رژیم دیکتاتوری آل خلیفه در بحرین دربرگزاری یک انتخابات مردمی با شکست مواجه شد. در این انتخابات پارلمانی که با تحریم احزاب و جمعیتهای سیاسی مخالف دولت بحرین مواجه شد، کمتر از 30 در صد از وابستگان به رژیم آل خلیفه شرکت کردند. دولت آل خلیفه برای جبران شکست سیاسی خود یک قرار داد نظامی با دولت انگلیس امضا کرد که به موجب آن یک پایگاه دریایی در اختیار نیروی دریایی سلطنتی این کشور قرارخواهد داد.

همچنین رژیم آل خلیفه برای کسب مشروعیت منطقه ای و بین المللی، یک کنفرانس امنیتی برای بررسی راهکارهای مقابله با گروهکهای تروریستی ،آینده خاورمیانه وموضوع هسته ای ایران  در منامه بر گزار کرد.

در نشست منامه وزیران خارجه ودفاع مصر، انگلیس،عراق، فرانسه ،امارات ونمایندگانی از یمن وعربستان سعودی شرکت داشتند، اما هیچ گونه سازوکاری برای آینده خاور میانه تعریف نشد. این نشست با بی توجهی رسانه های غربی وجهان مواجه شد، زیرا بیشتر کشورهای شرکت کننده خود در ایجاد گروهکهای تروریستی مانند القاعده و داعش نقش داشته اند.

عربستان سعودی در کنار انگلیس، آمریکا وبحرین در کمک مالی وتسلیحاتی به گروهکهای تروریستی مانند داعش وجبهه النصره  نقش داشته اند وبنابراین نمی توانند در مهار این گروهکها اقدامی انجام دهند.

در همین حال بحرین برای خروج از انزوای سیاسی ومنطقه ای خود قراردادی را با انگلیس امضا کرد که در آن بخشی از بندر «سلمان» را برای ایجاد یک پایگاه دریایی در اختیار دولت انگلیس قرار خواهد داد. دولت انگلیس نیز قرار است مبلغ 15 میلیارد پوند برای تجهیز این پایگاه هزینه کند که هزینه چنین مبلغی از وجود یک استراتژی نظامی وامنیتی دراز مدت انگلیسی برای تسلط بر خلیج فارس حکایت دارد.  تحلیلگران بین المللی بر این باورند که تغییر نگرش آمریکا نسبت به خاورمیانه وخلیج فارس به عنوان منبع اصلی انرژی موجب شده تا «روباه پیر» برای پر کردن خلأ حضور آمریکا، بار دیگر به خلیج فارس باز گردد.

خروج نظامی آمریکا از عراق وافغانستان وشکست سیاسی ونظامی آمریکا در خاور میانه که با هزینه ای در حدود پنج هزار میلیارد دلار همراه بوده، موجب شد تا آمریکا حضور نظامی خود را بتدریج درخاورمیانه کاهش دهد.  بروز اختلاف میان عربستان وآمریکا بر سر مسایل منطقه، کشورهای عرب حوزه خلیج فارس را بر آن داشت تا در فکر یافتن «ارباب جدیدی» بر بیایند. بنابراین دو استعمار گر پیر یعنی فرانسه وانگلیس بار دیگر در صدد 
باز گشت به منطقه و استفاده از انرژی خاور میانه بر بیایند وبه همین دلیل این باز گشت نیازمند یک سلسله  تدابیر روانی است. اقدام اخیر پارلمانهای انگلیس وفرانسه در شناسایی دولت مستقل فلسطینی، یک اقدام فریبکارانه برای نزدیک شدن به کشورهای مسلمان خاور میانه تلقی می شود. این اقدام هر چند تأثیری در وضعیت سیاسی ومیدانی فلسطین نخواهد داشت، اما هدف این است  که این دو کشورخود را به ملتهای مسلمان خاور میانه نزدیک کنند .

از طرفی گرم شدن روابط عربستان با فرانسه وانگلیس با بحرین در راستای زمینه سازی لازم برای تغییر ساختار خاور میانه ویار گیری جدید این دو کشور اروپایی در خلیج فارس قابل تجزیه و تحلیل است، اما پرسش این است که آیا فرانسه وانگلیس می توانند چتر حمایتی مناسبی برای کشورهای ضعیف وبی هویت جنوب خلیج فارس ایجاد کنند؟ قطعاً در جایی که آمریکا به عنوان یک ابر قدرت جوان نتوانست وفاداری خود را به این چند کشور عربی ثابت کند، مسلماً انگلیس وفرانسه نیز هرگز به عربستان وبحرین وفادار نخواهند بود. باز گشت انگلیس به خلیج فارس نه تنها کمکی به بر قراری ثبات وامنیت در خلیج فارس نخواهد کرد، بلکه  حضور نامبارک نظامی انگلیس در بحرین به ایجاد یک مسابقه تسلیحاتی میان کشورها وتشدید نا امنی ها در خاور میانه منجر خواهد شد.