گشودن یک طرفه این گذرگاه بدان معناست که دولت مصر طی این دو روز به چند هزار تن از اهالی غزه که هفته های متوالی برای ورود به این منطقه پشت مرز تجمع کرده بودند، اجازه ورود به غزه را داد، اما همچنان مانع خروج متقاضیان شد.

این در حالی است که حدود 30 هزار بیمار فلسطینی که به خاطر کمبود امکانات درمانی در غزه، شرایط بسیار بدی دارند، ماه ها و گاه سالهاست در انتظار اجازه خروج برای پیگیری مراحل درمانی خویشند.

بسیاری از این بیماران در این مدت بر اثر سیاستهای عجیب و شرم آور نظامیان مصری جان خود را از دست داده اند.

جز بیماران، دانشجویان فلسطینی شاغل به تحصیل در دیگر کشورها نیز در این میان وضعیت ناگواری دارند. آنها بیش از هشت سال است که به همراه صدها هزار تن از هموطنان خود در غزه زندانی شده و اجازه خروج ندارند.

گذرگاه رفح تنها معبر اهالی غزه محسوب می شود، زیرا دیگر گذرگاه‌ها نظیر «بیت حانون» و «بیت لاهیا» در کنترل کامل صهیونیستهاست و تردد از آنها ممکن نیست. آنها اغلب، حتی اجازه عبور اولیه ترین مایحتاج مردم را از این مسیرها نمی دهند.

به دلایل واهی و مضحک صهیونیستها قوانین عجیب و غریبی را برای عبور بار و مسافر از این مسیرها وضع کرده اند، به طور مثال سالهای سال یکی از اقلام ممنوعه برای ورود به غزه از این گذرگاه‌ها برخی سبزیجات از جمله «گشنیز» بود این قوانین مسخره نشان می‌دهد که هدف رژیم صهیونیستی نه کنترل، بلکه انتقامجویی از جریان مقاومت بوده است.

با این وصف در کمال تأسف سردمداران قاهره، کنترل بر گذرگاه رفح را به نوعی وسیله باجگیری از فلسطینیان و بویژه جریان مقاومت و تشکیلات حماس بدل کرده اند.

آنها همگام با صهیونیستها و به نیابت از آنها با  انسداد این مسیر، به تشدید فشار بر فلسطینیان و آزار مداوم آنها پرداخته و فشار دولتهای مستقل و نهادهای آزاد بین‌المللی نیز تا امروز برای تصحیح این رویه شرم آور بی نتیجه مانده است.