قدس انلاین_مصطفی لعل شاطری: دین مبین اسلام، مردم را برای برطرف کردن نیازهای زندگی، به کار و کوشش امر توصیه نموده و از بیکاری، تنبلی و سربار دیگران شدن به شدت منع داشته است.

اجر و پاداش این افراد از رزمنده ای که در راه خدا می جنگد بیشتر است

هر جامعه‏ بی شک براى تداوم حیات و بقا به کار و فعالیت مردم و مسؤولان احتیاج دارد. نیاز به کار از خلقت بشر وجود داشته است و هرچه مى ‏گذرد، بر اهمیت آن افزوده مى‏گردد. اما جالب است بدانید در پی این عمل آثار دنیوی و اخروی فراوانی نیز نهفته است؛ چنانچه در این باره حضرت محمد (صَلى‏ الله ‏عَليه‏ وَ آله) فرموده اند :إِنَّ مِنَ الذُّنُوبِ ذُنُوباً لَا يُكَفِّرُهَا صَلَاةٌ وَ لَا صَدَقَةٌ قِيلَ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَمَا يُكَفِّرُهَا قَالَ الْهُمُومُ فِي طَلَبِ الْمَعِيشَة؛ بعضی از گناهان به وسیله نماز و صدقه هم آمرزیده نمی شوند. سوال شد یا رسول الله! پس چه چیز موجب آمرزش آن است؟ فرمودند: جدیت و تلاش در طلب معیشت؛ و نیز بیان داشته اند: الْعِبَادَةُ عَشَرَةُ أَجْزَاءٍ تِسْعَةُ أَجْزَاءٍ فِي طَلَبِ الْحَلَال؛ عبادت ده جز است که نه جز آن در کار و تلاش برای به دست آوردن روزی حلال است.

علاوه بر این از امام جعفر صادق (عَلیه السَلام) روایت شده است که ایشان فرموده اند: الْكَادُّ عَلَى عِيَالِهِ كَالْمُجَاهِدِ فِي سَبِيلِ اللَّه؛ کسی که خود را برای روزی خانواده اش به زحمت می اندازد و کار می کند مانند رزمنده ایست که در راه خدا می جنگد؛ و نیز امام رضا (عَلیه السَلام) می فرمایند: کسی که دنبال روزی می رود تا آبروی خود و خانواده اش را حفظ کند اجر و پاداشش از رزمنده ای که در راه خدا جنگ می کند بیشتر است.

همچنین از امام جعفر صادق (عَلیه السَلام) در باب مذمت ترک نمودن کار نقل شده است که ایشان فرموده اند: تَرك التِجارَه يَنقص العَقل؛ رها کردن کسب و کار، عقل را کم می کند.

 

منابع:

1-مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، ج‏13: 12، 13.

2-کافی، ج 5: 88، 148.

3-تحف العقول: 445.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.