با اين همه رانندگان ژاپني يكي از آرام ترين رانندگان جهان هستند كه نظم و آرامش را به خيابانهاي كشورشان هديه کرده اند. اين موضوع تنها به خيابانهاي ژاپن هم محدود نمي شود و اين روحيه را حتي در تعميرگاه‌هاي آنها هم مي‌توان مشاهده کرد.
نحوه برخورد تعميرگاه‌هاي خودرو با مردم نيز در نوع خود جالب توجه است؛ همین که ماشینی وارد می‌شود یکی از خدمه جلو می‌آيد و اشکال ماشین را می‌پرسد. بعد از اینکه راننده برايش مشکل را توضیح می‌دهد و او متوجه ایراد ماشین می‌شود، سوئیچ را از راننده می‌گیرد تا ماشین را به داخل ببرد و در همان حین هم از راننده و همراهش می‌خواهد تا وقتی که مکانیک ها کاملاً اشکال ماشین را پیدا کنند، داخل فروشگاه منتظر بمانند.
داخل فروشگاه چند میز و صندلی هم هست که راننده می‌تواند زمان انتظار را آنجا بنشيند و با مجله ها و تلویزیونی که آنجا هست خودش را سرگرم کند. اگر تعميرگاهش شیک باشد معمولاً از مشتری با قهوه و شیرینی هم پذیرایی می‌شود، ولی اگر تعمیرگاه معمولی باشد دستگاه‌های خودپرداز نوشیدنی هست که مشتری با پرداخت پول می‌تواند هر نوشیدنی که بخواهد بخرد. بعد از چند دقیقه انتظار سرمکانیک پیش راننده مي‌آيد و بطور خیلی دقیق و جزئی راجع به ایراد ماشین توضیح می‌دهد، طوری که حتی اگر کسی اصلاً با موتور و سیستم داخلی ماشین آشنا نباشد هم می‌تواند کاملاً دريابد كه موضوع از چه قراراست! حتی تازگی ها بعضی جاها رسم شده است که از قسمتی که ماشین اشکال فنی پیدا کرده با دوربین دیجیتال عکس می‌گیرند و پرینت آن را به راننده نشان می‌دهند و برايش توضیح می‌دهند که ایراد ماشینش از کجاست و چقدر هزینه و زمان لازم است که تعمیرشود! معمولاً در همان چند دقیقه انتظار ماشین را یک چک سریع هم می‌کنند که ببینند مشکل دیگري که خطرناک باشد نداشته باشد، مثلاً حتماً چراغها، لنت ترمز، لاستیک ها و روغن موتور را هم علاوه بر ایراد اصلی بطور رایگان کنترل می‌کنند و اگر مشکلی باشد به راننده اطلاع می‌دهند.
بعد از اینکه راننده به مشکل ماشینش واقف شد و موافقت کرد که تعمیرات صورت بگیرد، کار مکانیک ها شروع می‌شود. معمولاً یک فرم هم می‌دهند که راننده اسم و مشخصاتش را بنویسد و اینجوری خیلی غیرمستقیم و سریع با کامپیوتر مرکزی کنترل می‌کنند که ماشین دزدی نباشد یا حتماً برگه معاینه فنیش را داشته باشد. شايد تنها ایرادی که می‌شود از سیستم خدمات و تعمیرات ژاپني گرفت، این باشد که هزینه سرویس و تعمیر در ژاپن معمولاً خیلی گران است و حتی بعضی وقتها به جای تعمیر جنسی بهتراست كه قطعه نو و جديد آن خريداري شود!
هر دوسال یک بار دارندگان ماشین باید برای گرفتن برگه معاینه فنی ماشینشان اقدام کنند. برای این کار می‌توانند با مراکز معاینه فنی، تعمیرگاه ها یا نمایندگی‌های خدمات و سرویس ماشین تماس بگیرند. برای گرفتن برگه، ماشین باید معاینه فنی شود به این ترتیب که ایراد و اشکال عمده ای نداشته باشد؛ برای این منظور حتماً لاستیک ها، باتری، ترمز، روغن، چراغها و موتور ماشین باید شرایط مساعدی داشته باشند، در غیر این صورت باید ایراد برطرف شود تا برگه شاکن، كه همان برگه تأييد است، صادر شود.هزینه پایه ای این کار (بدون در نظر گرفتن تعمیرات لازم) بستگی به مدل و سال ماشین، همینطور اندازه ماشین دارد. هرچه سال ساخت ماشین جدیدتر باشد، هزینه کمتری برمی دارد. همینطور ماشینهای کوچک تر (که شماره پلاکشان زرد رنگ و سه سیلندر هستند) به نسبت ماشینهای بزرگتر ارزان تر هستند. تقریباً نرخ پایه هزینه صدور برگه معاینه فنی برای ماشینهای کوچک چیزی حدود 50 تا 60 هزار ین و برای ماشینهای بزرگ حدود 100 هزار ین است. این رقم کمی نیست ولی احتمال تصادف و همینطور آلودگی هوا به خاطر در نظرگرفتن این مسایل ابتدایی پایین تر می‌آيد.
تحویل ماشین برای معاینه فنی هم به دو صورت انجام مي‌گيرد: یا کسی از طرف تعمیرگاه می‌آيد و از منزل شما ماشین را تحویل می‌گیرد و بعد هم دم منزل تحویل می‌دهد، یا اینکه صاحب ماشین خودش ماشین را تعمیرگاه می‌برد؛ در این صورت از طرف تعمیرگاه معمولاً یک ماشین تمیز با باک بنزین پر برای مدتی که ماشین در تعمیرگاه می‌ماند در اختیار راننده قرار می‌گیرد!
مثل هرجای دیگری بیمه ماشین در ژاپن الزامی است و انواع و اقسام مختلفی هم داردکه شرایط مختلفی را در نظر می‌گیرد. با توجه به اینکه بیمه چه شرایطی را پوشش بدهد، مبلغ آن هم متفاوت خواهد بود. می‌توانيد بیمه سالیانه را یکدفعه پرداخت کنيد و یا به صورت ماهیانه از حساب بانکی شما برداشت شود. هرچه ماشین قدیمی تر باشد، هزینه بیمه آن هم بالاترخواهد بود. همینطور سن راننده هم مهم است. مبلغی که راننده زیر 30 سال پرداخت می‌کند بیشتر از راننده بالای 30 سال است. اگر راننده ای که ماشینش بیمه است، در طول سال تصادف نداشته باشه، سال بعد مبلغی که برای بیمه باید بپردازد مقداري کمتر خواهد شد.
صاحبان ماشین هرسال باید مبلغی را به عنوان مالیات اتومبیل پرداخت کنند. این مبلغ با توجه به نوع و اندازه ماشین متفاوت است. مثلاً برای ماشینهای کوچک پلاک زرد مالیات سالیانه یک چیزی حدود 4-5 هزار ین است، ولی برای ماشینهای معمولی 4 سیلندر حدود 40 هزار ین!
وقتی کسی ماشیني می‌خرد این شرط وجود دارد که آن فرد باید حتماً محلی برای پارک ماشینش داشته باشد. این محل می‌تواند فضایی داخل حیاط منزلش و یا پارکینگي اجاره‌ای باشد. چیزی به عنوان پارک کردن ماشین در کنار خیابان معنا ندارد (البته بجز محل‌های ویژه و برای مدت محدود) و اگر پلیس ماشینی را کنار خیابان یا جای غیر مربوط ببیند جریمه می‌کند که مبلغش هم کم نیست.
معمولاً اگر ماشین در جای نامناسبی پارک شده باشد و پلیس ببیند، در صورتی که مشکل و ترافیک خاصی ایجاد نکرده باشد، بار اول جریمه نمی کند، بلکه با گچ کنار چرخ ماشین علامت و ساعت می‌زند و به گشتش ادامه می‌دهد! مدتي بعد (شاید حدود 10 تا 15 دقیقه بعد) دوباره برمی‌گردد و اگر هنوز ماشین آنجا پارک شده باشد، این بار جریمه می‌کند و یک چیزی مثل گوشواره زرد بزرگ از ماشین آویزان می‌کند. و راننده باید طی مدت حداکثر 2 هفته برای پرداخت جریمه و باز کردن پلمب گوشواره ماشینش به اداره پلیس مراجعه کند، در غیر این صورت رقم جریمه بصورت تصاعدی بالا می‌رود!
در شهرهای کوچک ژاپن که خدمات حمل و نقل عمومی محدودتری دارند، داشتن ماشین یکی از الزامات محسوب می‌شود و معمولاً هرچه که خانواده ای دورتر از مرکز باشند، تعداد ماشینهايشان هم بیشتراست وگاه به تعداد اعضای خانواده ماشین دارند! ولی در شهرهای بزرگ مثل توکیو و اوزاکا، خیلی از خانواده ها ماشین ندارند و در پی خریدش هم نیستند، چون سیستم حمل و نقل عمومی به قدری راحت و سریع است که احتیاجی به خرید ماشین نمی بینند!
نظر شما