در این باره از امیرالمؤمنین علی (عَلیه السَلام) نقل شده است که ایشان فرموده اند: پاسخ دادن به اذان مؤذن، کفاره ی گناهان است و رفتن به سوی مسجد فرمانبرداری خداوند و رسول اوست و کسی که فرمانبرداری خدا و رسول او را بجا آورد، خداوند متعال او را با صدیقین و شهدا راهی بهشت می نماید و در بهشت دوست و همنشین حضرت داوود (عَلیه السَلام) خواهد بود و همانند پاداش حضرت داوود (عَلیه السَلام) را داراست، و همچنین حضرت محمد (صَلی الله عَلیه وَ آله) بیان داشته اند: پاسخ دادن به مؤذن رحمت است و پاداش آن بهشت است و کسی که پاسخ ندهد (و بدون هیچ دلیلی به مسجد نرود) در روز قیامت با او مخاصمه خواهم کرد، پس خوشا به حال کسی که دعوت خدا را اجابت کند و به مسجد برود و همانا کسی که دعوت خدا را اجابت نکند، بهره ای از اسلام ندارد و کسی که اجابت نماید فرشتگان برای او طلب آمرزش می نمایند و بی حساب داخل بهشت می گردد.

منابع:

1- علامه مجلسی. بحارالانوار، ج 84: 154.

2- رسولی محلاتی. راهنمای بهشت: 25.