محمدعلی بهمنی متولد سال 1321 شاعر و غزال سرایی است که اولین شعر او در سال 1330 وقتی که فقط 9 سال داشت در مجله روشنفکر به چاپ رسید و از آن زمان تا کنون اشعار او در بسیاری از نشریات کشور و مجموعه‌های متعدد منتشر می‌شود.

از جمله آثار بهمنی می‌توان به باغ لال (١٣۵٠)،  عامیانه‌ها (١٣۵۵)،  گیسو، کلاه، کفتر (١٣۵۶)،  گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود (١٣۶٩)، شاعر شنیدنی است (١٣٧٧)، عشق است (١٣٧٨)،  نیستان (١٣٧٩)،  کاسۀ آب دیوژن، امانم بده (١٣٨٠)،  این خانه واژه‌های نسوزی دارد (١٣٨٢) و من زنده‌ام هنوز و غزل فکر می‌کنم (۱۳۸۸) اشاره کرد.

محمّدعلی بهمنی در سال ۱۳۷۸ موفّق به دریافت تندیس خورشید مهر به‌عنوان برترین غزل‌سرای ایران شد. در سال ۱۳۸۳ با همّت اداره کلّ فرهنگ و ارشاد اسلامی استان هرمزگان، همزمان با برگزاری ششمین کنگرۀ سراسری شعر و داستان جوان در بندرعباس نکوداشتی برای این شاعر برگزار شد و در کنگرۀ سراسری شعر دفاع مقدس از او تقدیر شده‌است.

اردشیر کامکار نوازندهٔ ویولن و کمانچه و از اعضای گروه کامکارها است. وی از کودکی، ویولن را نزد پدرش فرا گرفت  و چندی بعد به عنوان نوازندهٔ ویولن و کمانچه به عضویت ارکستر فرهنگ و هنر سنندج درآمد. اردشیر کامکار استعداد موسیقایی شگرفی داشت و قطعات دشوار ویلن ابوالحسن صبا را با کمانچه اجرا می‌کرده و جدا از نواختن کمانچه، ویلن و قیچک را نیز استادانه تمام می‌نوازد.   

اردشیر کامکار با استفاده از تکنیک‌های خاص ویلن و پوزیسین‌های ویلن بروی ساز کمانچه توانست چهره‌ای دیگر از این ساز به نمایش بگذارد و قطعات استاد صبا را در دو اثر با نام «به یاد صبا» و «بر تارک سپیده» به کمک کمانچه و ارکستر به اجرا در آورده است. وی در «بر تارک سپیده» دست به ابتکارات بدیعی زده و از این رهگذر کمانچه را به سازی فوق‌العاده تأثیرگذار و وجدآور مبدل کرده‌است. بر اساس گفته بزرگان موسیقی ایران نوع وسبک نوازندگی اردشیر کامکار و تلاش‌های وی برای شناساندن تکنیک‌های ناشناخته ساز کمانچه، سرمشق والهام بخش نوازندگان جوان کمانچه و ویلن در ایران شده است به طوری که ساز کمانچه در میان نوازندگان و مردم جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده است.

از شاخصه‌های مهم او در نوازندگی می‌توان به لحن و بیان مستقل، صدای زیبای ساز و ارشه کشی شفاف و تکنیک فوق‌العاده و اجرای قوی اشاره کرد.

 از آلبوم‌های مستقل اردشیر کامکار می‌توان از «ناشکیبا» با خوانندگی همایون شجریان، «راز نگاه» و آلبوم «بی‌غبار عادت» که با همنوازی شاگردش شروین مهاجر عرضه شده نام برد. همایون شجریان، مهدی باقری، شروین مهاجر، بابک شهرکی و سینا جهان آبادی از جمله شاگردان اردشیر کامکار هستند.

فخرالدین فخرالدینی اسفند ۱۳۱۱ در آذربایجان و در خانواده‌ای هنردوست بدنیا آمد. پدرش شاعر بود و عکاس، برادرانش نیز به هنر گرایش داشتند. برادر او فرهاد فخرالدینی از موسیقیدانان و آهنگسازان بنام است.

فخرالدینی در کودکی به نقاشی علاقه‌مند شد و هنوز هم نقاشی را ادامه می‌دهد. از ۱۸ سالگی عکاسی را در کنار پدرش که عکاس بود شروع کرد و عکاسی پرتره را نزد او آموخت. بعد از تجربه‌های محدودی در ایران، به کشورهای آمریکا و آلمان سفر کرد و در زمینه شخصیت‌گرایی در عکاسی پرتره کار کرد. مطالعه چندین جلد کتاب از عکاسان معاصر جهان عامل گرایش‌اش به عکاسی پرتره بود.

مرجان قنبری‌مهر متولد ۱۳۳۰ از برجسته‌ترین اساتید نوازندگی ویولون کلاسیک در ایران است. از کودکی در کنار پدرش ابراهیم قنبری مهر، استاد سازنده سازهای موسیقی که در نوازندگی نیز از شاگردان مرحوم استاد ابوالحسن صبا بود، گوشش با موسیقی آشنا شد.

قنبری‌مهر در دوران تحصیل با اساتیدی چون حشمت سنجری، سرژ خوتسیف، والد تارخانیان و ژرژ مرادیان به کسب تجربه و کار نوازندگی پرداخت.

وی فعالیت حرفه‌ای خود را در سال ۱۳۴۷ به عنوان نوازنده ویلن کلاسیک در ارکستر مجلسی تلویزیون آغاز کرد و در سال ۱۳۷۴ همکاری خود را با ارکستر سمفونیک تهران آغاز کرد. وی همزمان به آموزش ویلن کلاسیک به هنرجویان این رشته در هنرستانهای موسیقی و دانشکده هنر در دانشگاه تهران پرداخت.

قنبری مهربه مدت 16 سال عضو شورای برگزاری آزمون‌های عملی موسیقی دانشگاههای هنر و تهران بوده و در شورای ارزشیابی هنرمندان کشور در رشته نوازندگی ویلن کلاسیک ارزیابی و در ردیف هنرمندان درجه یک شناخته شده است.

مراسم تجلیل از این هنرمندان 1 اسفند در اختتامیه سی امین جشنواره موسیقی فجر برگزار خواهد شد.

سال گذشته نیز در جشنواره بیست ونهم موسیقی فجر از فریماه قوام صدری و اردوان كامكار تجلیل شد.