به گزارش قدس آنلاین از ایلام، شهید «حیات سروری» دوران تحصیلی ابتدایی و راهنمایی را در بخش صالح آباد گذرانید. اوالفبای عشق و ایثار را در همان سنین کودکی در مدرسه عشق آموخت و در پایگاه مقاومت بسیج به نگهبانی از حریم انقلاب اسلامی می پرداخت و با آن سن کم، تا پاسی از شب پاسدار و حافظ جان و مال مردم بود و روزها نیز علاوه بر حضور در مدرسه، در تمام مراسمات و برنامه های فرهنگی مسجد و مدرسه نقش فعال و برجسته ای داشت. او در تمرینات رزمی و تیراندازی همواره چهره ای شاخص بود و توانایی و استعداد ذاتی خود را همیشه به نمایش می گذاشت. شهید در سال  ۱۳۶۱ در دبیرستان شریعتی مهران (که به علت نفوذ دشمن به این شهر، در ایلام استقرار داشت) ادامه تحصیل داد. دلبستگی او به امام خمینی(ره) و آرمان های انقلاب اسلامی از یک طرف و ایمان و روحیات پسندیده ی  او از سوی دیگر، باعث شده بود تا با علاقه و شور وصف ناپذیری هم در امور تحصیلی موفق باشد و هم با فعالیت در انجمن اسلامی دانش آموزی به فعالیت های سیاسی و فرهنگی خود ادامه دهد و از این طریق موفق شد بسیاری از دوستان را به خود جذب نماید. شهید حیات، تعدادی از واحدهای نظری-عملی خود را به صورت طرح کادر در بیمارستان امام خمینی (ره) شهر ایلام گذراند و از این طریق توانست صادقانه به خدمت مجروحین جنگی بشتابد و گاهی نیز بعد از ساعات موظفی خود و تا پاسی از شب، به مجروحان جنگی خدمت می نمود.

‏در سال های ۱۳۶۳و ۱۳۶۴ ‏با گردان های ۵۰۵ ‏محرم و شهید بهشتی برای دفاع از انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ایران، عاشقانه به جبهه های حق علیه باطل شتافت و خود را برای جهادی بزرگ و ایفای رسالت دینی و اعتقادی خود آماده کرد. آن شهید عزیز داوطلبانه و با اصرار خود، برای شرکت در عملیات والفجر ۹ ‏به مناطق و محورهای عملیاتی کردستان اعزام گردید. او با روحیه ای انقلابی و در کسوت یک بسیجی مخلص و بی ادعا، خدا خواهی و عشق به اهل بیت (ع) را در جایی جستجو کرد که میعادگاه عاشقانی بود که قد قامت عشق می بستند و در سکوت شب بر سجاده های خونین، وجود زمینی خود را به آسمان پیوند می دادند. شهید حیات سروری از جمله ی این عزیزان بود که با روحیه ای شهادت طلبانه و با شهامت و«راضیه مرضیه» از این دنیای فانی به سوی معبود خویش شتافت و آرامش ابدی یافت. او بارها از نحوه ی شهادت خود با دوستانش چنین سخن گفته بود: «من شهید می شوم ویک تیر در قلب من می نشیند.» سرانجام قلب پر از مهر او که گنجینه ای از مهر خدا بود، مورد اصابت ترکش بمب هواپیمای جنگی رژیم ننگین بعث عراق در منطقه مریوان در استان کردستان قرار گرفت و در ساعت ۱۲ ظهر روز ۱۲/۱۲/۱۳۶۴ جاودانه شد.