در قرآن و روایات، تأکید فراوانی بر رعایت حقوق والدین و نیکی و احسان به آنان شده است و در مقابل، رعایت نکردن این واجب، علاوه بر مجازات اخروی - در صورت توبه نکردن-  مجازات دنیایی را نیز در پی دارد به نحوی که این امر برای تمامی انسان ها اجرا می گردد چنانچه حضرت یوسف (ع) تنها به واسطه عملی بسیار کوچک و غیر عمد از سوی خداوند تادیب گردید تا قطعیت سخن پروردگار بر همگان مبرهن و آشکار شود.
در این باره آمده است حضرت يوسف (ع) پس از مشكلات فراوانی که متحمل گردید فرمانرواى مصر شد. پدرش ‍ يعقوب سال ها با رنج و مشقت، دورى و فراق يوسف را تحمل كرده و توان جسمى را از دست داده بود. هنگامى كه باخبر شد يوسف، زمامدار كشور مصر است، شاد و خرم با يك كاروان به سوى مصر حركت كرد، يوسف نيز با شوكت و جلالى در حالى كه سوار بر مركب بود، به استقبال پدر از مصر بيرون آمد. همين كه چشمش به پدر رنج كشيده افتاد، مى خواست پياده شود، شكوه سلطنت سبب شد كه به احترام پدر پياده نشود و كمى بى احترامى در حق پدر كرد.
پس از پايان مراسم ديدار، جبرئيل از جانب خداوند نزد يوسف آمد و گفت :
يوسف! چرا به احترام پدر پياده نشدى؟

اينك دستت را باز نما!

وقتى يوسف دستش را گشود ناگاه نورى از ميان انگشتانش برخاست و به سوى آسمان رفت .
يوسف پرسيد: اين چه نورى است كه از دستم خارج گرديد؟
جبرييل پاسخ داد: اين نور نبوت بود كه از نسل تو، به خاطر كيفر پياده نشدن براى پدر پيرت (يعقوب) خارج گرديد و ديگر از نسل تو پيغمبر نخواهد بود.

منابع:

1- علامه مجلسی. بحارالانوار، ج12: 251.

2-ناصري، محمود. داستانهاي بحار الانوار، ج5: 229.