اما جالب است بدانید که این امر دارای دو دلیل اساسی می باشد:
اولاً: مرجعیت یک مقام اجرایی است که شرط رسیدن به آن فقاهت و عدالت می باشد و از نظر رسیدن به فقاهت و عدالت بین زن و مرد فرقی نیست زیرا زن هم می تواند فقیه عادل بشود. اما مرجعیت یک کار اجرایی پرمشقت و مشکل می باشد و با روحیه لطیف و ظریف زنان چنددان مناسبتی ندارد، لذا حضرت امام علی (ع) فرمود: فاِن الْمَرأةَ رَیْحانَة وَ لَیْسَتْ بِقَهْرمانَه؛ براستی که زن به مانند یک گل است نه قهرمان و فرمانده درکارهای سخت.

از این رو محمدي نیا می نویسد اسلام فرموده است که زنان می باید کارهای مناسب شأن و فطرت و نیروی بدن خویش انجام دهند و چون زن قهرمان و فرمانده در امور سخت نیست، اسلام کارهای دشوار و سخت را بر او واجب نکرده است.

ثانیاً: مرجعیت یک سمت اجرایی است و یک مقام و منزلت نیست تا اگر به زن نتواند مرجع تقلید شود، کَسْرشأن برای او باشد. بر همین اساس بسیاری از علما و مجتهدین بزرگ به خاطر سنگینی مسئولیت از قبول مرجعیت شانه خالی می کردند مگر آن وقتی که دیگر برایشان تکلیف می شد. در مرجعیت سه موضوع مطرح می باشد، فقاهت، عدالت و مقام اجرایی. در فقاهت در عدالت و تهذیب نفس و طی کردن مراتب علمی هیچ بین زن و مرد فرقی نیست چه بسا در بعضی از اوقات زنان از مردان سبقت می گیرند و اما آن مقام اجرایی هم که منزلتی ندارد و اگر یک مرجع تقلید نزد ما فردی عالیمقام و مقدس است آن به خاطر مقام معنوی و ملکوتی و علمی اوست و این مراتب که ارزش و فضیلت است زن هم می تواند آنها را طی نماید.
از این رو اسلام هیچ فرقی از نظر کسب معنویت و حقوق بین زن و مرد نگذاشته است و خدمتی که اسلام به زن نموده است به مرد آن خدمات را نکرد ولی به خاطر ابعاد مختلفی که زن و مرد در خلقت دارند احکامشان در بعضی از مواقع فرق می نماید.

منابع:

1-نهج البلاغه مرحوم فیض: نامه 31.

2-اسدالله محمدي نیا، پاسخ به پرسش هاي دختران: 16-17.