هرچند که برخی مراکز ارایه آمار در این زمینه، اقدام به افزایشِ یکبارۀ آمار ارایه شده در روزهایی خاص کردند، رسانه‌ها با توجه به اینکه چنین اتفاقاتی در سینمای ایران پُرسابقه است، با نگاهی بدبینانه به این افزایش یکبارۀ آمار فروش برخی فیلم‌ها نگریسته و سخن از احتمال آمارسازی به میان آوردند.
البته باید توجه داشت که در جامعه، برای این گونه آمارسازی‌ها انگیزۀ کافی وجود دارد؛ چراکه بخشی از مخاطبان سینما که در بالابردنِ رقم فروش، همواره تأثیر جدی دارند، برای انتخاب فیلمی که به تماشای آن خواهند رفت، به آمار فروش فیلم‌ها استناد می‌کنند و میزان هیاهو و خبر درباره فیلم‌های روی پرده را نیز به عنوان آیتم تکمیلی، مورد توجه قرار می‌دهند و همین امر باعث تولید خبر درباره آمار فروش فیلم‌ها می‌شود و رقابتی کاذب را شکل می‌دهد که لزوماً تماشاچی، برندۀ آن نیست.
به هر روی، با توجه یا بی توجه به آمارهای یکباره افزایش یافتۀ فروش نوروزی امسال، نمی‌توان مسألۀ افتِ 53 درصدی و به‌قول برخی70 درصدیِ فروش را در اکران نوروزی 1394 نادیده گرفت. نوروز امسال هم مانند سال‌های گذشته، قرعۀ اکران نوروزی به نام تعداد محدودی از فیلم‌ها افتاد؛ «استراحت مطلق» عبدالرضا کاهانی، «رخ دیوانه» ابوالحسن داودی، «ایران برگر» مسعود جعفری جوزانی، «طعم شیرین خیال» کمال تبریزی و «روباه» بهروز افخمی، پنج فیلمی بودند که موفق به گرفتن پروانۀ نمایش در نوروز ۹۴ شدند و از آنجایی‌که هرکدام متعلق به ژانر متفاوتی بودند، عملاً برای هرنوع سلیقه‌ای، اثری ارایه شده بود، امّا براساس آمارِ اعلام شده؛ فیلم‌های مذکور، مجموعاً در ۱۵روز ایام نوروز ۹۴ و پیش از آن، فروشی حدود ۳ میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومان داشتند که این رقم در مقایسه با فروش ۸ میلیارد تومانی فیلم‌های نوروز ۹۳ نشانگر کاهشی چشمگیر بوده است؛ کاهشی که در ابتدای سال، زنگِ خطر را برای سینما در طول سال به صدا درمی‌آورد.
در میان فیلم‌های اکران شده در نوروز 94، «ایران برگر» با فروشی حدود یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان، رکورددار فروش است و پس از آن «رخ دیوانه» نیز با حدود یک میلیارد تومان، جایگاه دوم را به خود اختصاص داده و پس از آن، «استراحت مطلق»، «روباه» و «طعم شیرین خیال» در رتبه‌های بعدی قرار دارند.
دلیل اصلی کدام است؟
گروهی معتقدند که تقارنِ روزهای آغازینِ سال با ایام فاطمیه، منجر به افتِ فروشِ فیلم‌ها در 9 روزِ ابتداییِ فروردین شده و پس از آن، فروش فیلم‌ها به روال طبیعی بازگشته است. برخی نیز دلیلِ این کاهش را شرایط اجتماعی کشور و تأثیر مذاکرات لوزان دانسته‌اند و گروه گسترده‌ای نیز معتقدند که فیلم‌های اکران‌شدۀ امسال، بیشترین ضربه را از تبلیغات خورده‌اند و همکاری گسترده نکردن از طریق رسانۀ ملی، چنین نتیجه‌ای را رقم زده است. به اعتقاد این گروه، فیلم‌های اکران‌شده در ایام نوروز امسال، بهترین چیدمان را از نظر تنوّع داشتند،امّا به‌دلیل همکاری نکردن رسانۀ ملی برای بسترسازی فرهنگی، شرایط به این شکل درآمده است و باید پذیرفت که بخشِ عمدۀ مردم، از فیلم‌های روی پردۀ سینماها بی‌اطلاع هستند و رسانۀ ملی،تنها رسانه‌ای است که می‌تواند این اطلاع‌رسانی را در گسترده‌ترین حالت انجام دهد و بیشترین کمک را به رونق سینمای کشور بکند. چنانکه مثلاً فیلم «ایران‌برگر» قبل از پخشِ تبلیغات تلویزیونی در ایام فاطمیّه، فروش متوسطی داشت، امّا پس از این ایّام و پخش تیزر از تلویزیون، به فروشِ خوبی دست یافت. در این میان، برخی نیز معتقدند که ضعفِ برخی فیلم‌ها در جذب مخاطب، مهم‌ترین دلیلِ کاهشِ فروش فیلم‌ها بوده است.
امّا از مهم‌ترین دلایلِ کاهشِ فروش در سالن‌های سینما، باید به افزایش قیمت بلیت سینماها اشاره کرد که پس از دو سال، به‌صورت شناور انجام شده؛ به این شکل که این افزایش قیمت در سال‌های مدرن، ممتاز و درجۀ یک و دو، متفاوت است. برخی سینماگران، افزایشِ قیمتِ بلیت را دخیل در کاهشِ استقبالِ مخاطبان نمی‌دانند و همچنان بر اثباتِ تأثیر عواملی که پیشتر ذکرشان رفت، اصرار دارند. امّا برخی دیگر، افزایش قیمت بلیت را عامل اصلیِ کاهشِ فروش دانسته‌اند و در این میان، برخی نیز معتقدند که این کاهش، طبیعی است و تا اواسط اردیبهشت ماه، برطرف خواهد شد.
به هرروی باید دید که این گونۀ استقبال نکردن از فیلم‌ها در طول سال همچنان ادامه خواهد داشت یا تنها محدود و منحصر به ایام نوروز بوده، و در یازده ماه و چند روزِ باقیماندۀ سال، به روال عادی برخواهد گشت و شاهد روزهای بهتری برای سینما و سالن‌های سینمای ایران خواهیم بود.
نظر شما