این در شرایطی است که بعضی از افراد حتی توانایی برگزاری یک مهمانی ساده برای شروع زندگیشان را ندارند. از این رو می توان از هزینه های غیرضروری این مراسم کاسته و با شرایط بسیار مناسب به صورتی که به جوانان و خانواده های آنها به واسطه هزینه های آن فشاری وارد نشود زندگی مشترک را شروع کرد. بر این اساس یکی از اموری که امروزه تبدیل به معضلی فراگیر در سطح جامعه شده است، بالا رفتن سن ازدواج بنا به دلایل گوناگون می باشد،رهبر معظم انقلاب در موارد مختلفی از جمله به هنگام خواندن عقد ازدواج جوانان نکات و تصیه های ارزشمندی را مطرح می کنند.ایشان در خصوص برخی رسوم وتشریفات غلط ازدواج می فرمایند: شما اگر نگاه کنید به تشریفات ازدواج در میان اقوام مختلف،‌ خواهید دید در اسلام تشریفات ازدواج ساده است. البته جشن و سرور و اینها عیبی ندارد، ‌هر کس هر مقداری که مایل است،‌ اما اینها جزو دین و جزو تشریفات رسمی و دینی ازدواج نیست. هر کس خواست می‌تواند انجام بدهد،‌ هر کس نخواست،‌ نه. اینکه حتماً بایستی بروند در یک معبد زانو بزنند جلوی کسی و چه بکنند،‌ و مراسمی که در جاهای دیگر وجود دارد، در اسلام نیست. در اسلام، یک صیغه‌ای است شرعی که باید خوانده شود. البته در اسلام برای معاملات گوناگون، معاملاتی که اهمیتش کمتر از ازدواج است، شاهد می‌گیرند. حالا هم که مقررات ثبت است و درج در محاکم. مراکز ثبت رسمی است و هیچ تشریفاتی ندارد؛ می‌توانند خیلی راحت و بدون تشریفات این ازدواج را انجام دهند.
در ازدواج، شرع مقدس اسلام، قیود جاهلی و شرایط مرسوم بین جهّال را برطرف کرد و یک سلسله حرف ها و شرایط جدید و سنّت های تازه‌ای را پایه گذاری کرد. اگر ما کاری کنیم که عقد و ازدواج ما از آن چیزهایی که اسلام اِزاله کرده، دور و پاک باشد و به آن سنّت هایی که اسلام بنیان گذاری کرده است آراسته و مزین باشد، عقد و ازدواج ما اسلامی خواهد شد و عقد بر اساس رضای پیامبر اسلام (ص) رهبر عظیم الشأن بشریت خواهد شد. اگر خدای ناکرده آن چیزهایی را که اسلام اِزاله کرد و ریخت بیرون، اینها را ما در عقد ازدواج بیاوریم، آن وقت عقد ما، عقد جاهلی خواهد شد. خودمان مسلمانیم، اسممان مسلمان است اما کارمان کار جاهلیّت خواهد شد. یا اگر آن چیزهایی را که اسلام بنا گذاشت در کار ازدواج، این را رعایت نکنیم، باز عقد، عقد اسلامیِ کامل نخواهد بود. اگر عقد، اسلامی بود، به سبک سنّت های قرآنی و بنیان گذاری شده‌ ی به وسیله‌ی اسلام، زندگی شیرین می ‌شود و زن و شوهر با هم خوب زندگی می‌کنند.
جوان ها وقتی صحبت می‌شود می‌گویند، اگر ازدواج کنیم بعدش چه کار کنیم برای خانه، برای شغل؟ اینها همان قیودی است که همیشه جلوی کارهای اصلی و اساسی را می‌گیرد. ازدواج بکنید. ازدواج در وضع معیشت آنها دشواری خاصی بوجود نمی‌آورد. بلکه به عکس خداوند آنها را از فضلش غنی هم می‌کند. این را خدای متعال فرموده است. بله، ما برای خودمان به قول معروف به جای خَرج، بَرج درست می‌کنیم. اضافه‌های زندگی و نیازهای کاذب به ‌وجود می‌آوریم. بله، البته مشکل پیش می‌آید. تقصیر کیست؟ در درجه‌ی اول تقصیر متمکّن است. آن کسانی که امکانات دارند، سطوح را بالا می‌برند. بعد هم تقصیر بعضی از مسئولین است، که بالاخره باید بگویند. باید وسایل را فراهم کنند، فراهم نمی‌کنند. نمی‌خواهیم بگوییم که دولت ها برای جوان ها و برای ازدواجشان وظایفی ندارند. امّا این باید برای جامعه اسلامی جا بیفتد که ازدواج یک ضرورت است، باید انجام بگیرد. باید تحقّق پیدا کند. اینکه دخترها بگویند ما هنوز آماده‌ی ازدواج نشده‌ایم، پسرها بگویند ما هنوز عقل زندگی نداریم، حرف های منطقی آن چنانی نیست. در خیلی از مسائلِ زندگی، ما می‌بینیم که نه، جوان ها آمادگی هم دارند، خیلی هم خوبند. می‌فهمند. منتهی این ازدواج یک مسئولیت‌پذیری هم هست. این حسّ گریز از مسئولیت، مقداری مانع می‌شود از اینکه این کار انجام شود.

منابع:

1-سخنان در هنگام خطبه‌ی عقد مورخه‌ی 28/6/1379.
 2-سخنان در هنگام خطبه‌ی عقد مورخه‌ی 22/1/1374.
 3-سخنان در هنگام خطبه‌ی عقد مورخه‌ی 28/6/1379.