این اتفاق تأسف‌آور که به گفته کارشناسان سیاسی، در تاریخ 44 ساله نظامی امارات بی‌سابقه بوده، از زوایای مختلف قابل تأمل و بررسی است.

اولین موضوع به دخالت عربستان سعودی و بسترسازی فکری و عقیدتی افراطی در متحدان عرب این کشور بر می گردد، ائتلافی که در بعد فکری و نظامی متحدان این کشور را در باتلاقی ناخواسته فرو برده است. در همین راستا دولت آل سعود با فشار به متحدان خود که شامل امارات، کویت، قطر، بحرین و دیگر دولتهای مستبد منطقه هستند، سعی دارد آتش حکومتهای استبدادی آنان را همچنان روشن  نگه دارد تا سرانجام قیامهای مردمی که دموکراسی‌های دین‌مدارانه برخاسته از بطن ملتها و در قالب ایدئولوژی اسلامی است را سرکوب کند. این در حالی است که روشنفکری عربی در قالب جنبشهای مردمی آزادیخواهانه تبلور یافته و عربستان و متحدان آن همچنان به دنبال کشتار و حتی سرکوب فکری و عقیدتی مردمی هستند در این راستا امارات و قطر با به راه انداختن جنگ به تبعیت از حکام آل سعود، بیشترین اشتباه را مرتکب شده‌اند. اولین اشتباه امارات و متحدان عربی سعودی‌ها، نزول شدید جایگاه آنها نزد افکار عمومی جهان است، به طوری که اکنون امارات و قطر و سایر متحدان سعودی به عنوان متخاصم و مهاجم که علیه مردمی ستمدیده و غیرمسلح اقدام نظامی کرده‌اند، شناخته می‌شوند. دومین مسأله، ضربه شدید به امنیت و ثبات خاورمیانه با به راه انداختن جنگ علیه یمن قابل مشاهده است و به هم‌ریختگی اقتصادی کشورهای مدعی عربی، از بورس گرفته تا کاهش مراودات تجاری و گردشگری گواهی بر این مدعاست.

سومین مسأله نیز که از همه مهمتر جلوه می کند، درگیری طولانی در جنگی است که پایانی برای آن متصور نیست و همین مسأله زمینه سقوط دولتهای دیکتاتور را در آینده‌ای نه چندان دور فراهم کرده است. بنابراین هزینه‌های سنگین آثار این جنگ بزودی در اقتصاد و سیاست منطقه و جهان بیش از پیش نمایان خواهد شد و از همه مهمتر باید منتظر فرو ریختن پایه‌های اقتصادی کشورهای ائتلاف عربی
 بود.