بر هیچ کس پوشیده نیست که تاریخ تنها می‌تواند برخی حقایق را ثبت کند و قادر نیست جزییات رویدادهای مهم و تکان دهنده‌ای چون واقعه اسفبار منا را بازگو کند. از این رو، یکی از وظایف مهم ادبیات داستانی یعنی ثبت رویدادهای مهم تاریخی با جزیی‌ترین حقایق آن در اینجا  آشکار می‌شود. توجه به این مسأله ضروری است که تاریخ نمی‌تواند به بسیاری از مستندات بپردازد، نمی‌تواند  زندگی و شیوه به شهادت رسیدن بسیاری از شهدای واقعه را به تصویر بکشد، نمی‌تواند نقبی ‌به زندگی افرادی‌ بزند که مظلومانه در دام توطئه دد منشانه آل سعود و وهابیون گرفتار شدند. تاریخ نمی‌تواند آن لحظه فاجعه و انواع و اقسام دسیسه‌های سعودی را نشان بدهد. تاریخ نمی‌تواند حس بازماندگان این توطئه شوم را به تصویر بکشد. این رسالت ادبیات داستانی و سایر ژانرهای ادبی‌است که ضمن پایبند بودن به ادبیت ادبیات، نقاط کوری را که تاریخ قادر به بازگو کردنش نیست، برملا سازد. اشاره به این نکته ضروری است که ادبیات داستانی به دلیل قالب و ساختار جامع و پیچیده خود در قیاس با سایر ژانرهای ادبی ‌چون شعر از توانمندی بالایی برخوردار است و بهتر می‌تواند حقایق مهم و سرنوشت‌ساز را مطرح کند. متأسفانه در ایران هنوز به نقش محوری ادبیات داستانی در ایجاد تحولات عظیم سیاسی، اقتصادی، فرهنگی ، دینی و ... پی نبرده‌اند و به درستی از این سلاح قدرتمند استفاده نمی‌کنند. این ژانر ادبی ‌تأثیرگذار همواره مغموم بوده و مورد توجه قرار نگرفته است.بر هیچ کس پوشیده نیست که مقام معظم رهبری که در خصوص توانمندی ادبیات داستانی اشراف کامل دارند، بارها و بارها به مسؤولان فرهنگی تأکید کرده‌اند که به حمایت از این ژانر ادبی‌بپردازند. با این حال کمتر دیده شده این گونه ادبی‌ به درستی به کار رود و مورد حمایت اصولی و منطقی قرار گیرد. در شرایط کنونی می‌طلبد تا مسؤولان سیاسی، نظامی ‌و فرهنگی شرایطی را برای داستان نویسان زبده و توانمند ایجاد کنند تا بتوانند به اسناد و مدارک و اطلاعات دست اول در خصوص واقعه جانگداز منا دست یابند. بی‌شک مقابله سیاسی و نظامی‌ با دشمن وهابی ‌در شرایط کنونی امری پسندیده و ضروری است، اما روی آوردن به تولید آثار داستانی فاخر به منظور ثبت حقایقی که تاریخ قادر به بازگو کردن آن نیست، در اولویتهای بعدی قرار دارد. خلق داستانهایی پیرامون واقعه منا، جدای از ثبت حقایق مهم و تکان‌دهنده می‌تواند بر مردم و جامعه تأثیر عمیقی بگذارد. ترجمه آثار داستانی در این وادی بی‌شک می‌تواند مردم جهان را نسبت به جنایات آل سعود و اهداف و برنامه‌های صهیونیستی آنها آگاه سازد. قابل ذکر است که سعودی‌ها بارها و بارها در دوران‌ مختلف، جنایات مکرری را در ایام حج مرتکب شده‌اند؛ هجوم به زائران ایرانی و کشته و مجروح کردن جمع کثیری از مردم در سال 66، آتش زدن چادرهای زائران در دوران حکومت پیشین، تخریب اماکن مقدس جهان اسلام و.... از جمله جنایات دد منشانه آل سعود در گذر زمان است که تاکنون نویسندگان ادبیات داستانی به آن نپرداخته‌اند.به طور حتم جمعی از نویسندگان به صورت خودجوش به خلق آثاری در این ارتباط دست می‌زنند، اما ایجاد یک جریان قدرتمند و تأثیرگذار بدون حمایت همه جانبه دستگاه‌های دولتی امکان‌پذیر نیست. آن‌چنان که در غرب هم بسیاری از جریانهای سیاسی از طریق نویسندگان هدایت می‌شود.در پایان بر این مسأله تأکید می‌شود که تنها راه مقابله با  فرقه خونخوار وهابیت و خاندان آل سعود برخورد نظامی‌و سیاسی نیست. با استفاده از سلاح قدرتمند ادبیات داستانی هم می‌توان به تقابل با دشمن پرداخت و این کار میسر نمی‌شود مگر با حمایت مسؤولان دولتی.