به گزارش قدس انلاین، آنچه انسان را از سایر موجودات متمایز می‌سازد توانایی عظیم قدرت تفكر و تعقل می باشد. این واقعیت كه: «هر فردی تا چه میزان از عقل خود در راه تعالی و در مسیر عمل استفاده می‌نماید؟» یكی از عوامل اساسی می‌باشد كه از طریق آن انسان ‌ها در جوامع مختلف بشری محك خورده و توسط دیگران مورد ارزیابی قرار می‌گیرند. بر این اساس این مهم یکی از موضوعات مورد تاکید ائمه اطهار (ع) و به ویژه جانشین برحق پیامبر (ص)، امیرالمومنین علی (ع) می باشد. در این راستا این امام همام می فرمایند:کسی کـه بـا تفکر و اندیشه به مسائل می نگرد و بـا بصیرت عمل می کند، آغـاز کـارش ایـن اسـت کـه بایـد بداند آیا عمل او به ضرر اوست یا به نفع او؟ اگر به سود اوست، حرکت خود را ادامه بدهد و اگر به زیان اوست، از حرکت در مسیری که به زیان او می انجامد، بازایستد.

علاوه براین ایشان بیان می دارند: أَفْضَلُ الْعِبادَةِ الْفِکْرُ؛ برترین عبادت ها اندیشیدن است؛ و نیز: فِکْرُ ساعَةٍ قَصیرَةٍ خَیْرٌ مِنْ عِبادَةٍ طَوِیلَةٍ؛ اندیشه ای کوتاه، برتر است از عبادتی طولانی!

حضرت علی (ع) همچنین راه ایمن سازی در امور را تفکر دانسته و می فرمایند: اَلْفِکْرُ فِی الْعَواقِبِ یُؤْمِنُ مَکْرُوهَ النَّوائِبِ؛ تفکر در فرجام کارها، انسان را از ناخوشی ها و حوادث ناگوار ایمن می دارد.

همچنین اشاره داشته اند: الْفکْرُ مرْآةُ صافـِیةٌ ، وَالاِعْتبَارُ مُنْذِرٌ نَاصِحٌ وَ کَفَی أَدَباً لِنَفْسِکَ تَجَنُّبُکَ مَا کَرِهْتَهُ لِغَیْرِکَ؛ اندیشه آینه ای است شفاف و عبرت گیری بیم دهنده ای است خیرخواه و برای تأدیب نفس خویش همین بس که از آنچه برای دیگران ناخشنودی، بپرهیزی.

منابع:

1-نهج البلاغه، حدیث، 357.
2-آمدی، شرح غررالحکم ، ج2: 318، 405؛ ج4: 414.

3- پورطباطبایی، یکهزار سخن از حضرت علی (ع): 86-85.