مهجور مانده و غریب ماندنش شاید به این خاطر باشد که حدود دو کیلومتر جاده انحرافی خاکی را باید بروی تا به باغ برسی.
سیدحسن موسوی، مدیر و مؤسس مجموعه باغ شاهنامه 54 سال است که کار فرهنگی می‌کند. وی هم اکنون 76 سال دارد که پیشتر طراحی لباس داشته و مدل لباسهای سنتی ایرانی و مدرن را با هم تلفیق می‌کرده است.
وی از سال 1356 کار طراحی لباس را رها کرد و با هدف حفظ و نگهداری تاریخ کهن ایرانی به جمع‌آوری عتقیه و ظرفها و تن‌پوشهای قدیمی پرداخت.
در یکی از روزهای پاییزی مهرماه به مجموعه زیبای باغ شاهنامه رفتیم و از نزدیک شاهد مجموعه گرانسنگی بودیم که دیدن آن غرور و افتخار را به هر ایرانی منتقل می‌کند. موسوی، با گشاده‌رویی میزبان ما شد. او درخصوص چگونگی شکل‌گیری این باغ ارزشمند توضیحات خوبی را داد.
او نخست از مشخصات ظاهری باغ برایمان گفت که حدود سه هکتار مساحت دارد. دارای 8 برج، یک تالار موزه با نقاشی و نوشته‌هایی از شاهنامه، سالن غذاخوری، بازار هنر، کلبه‌های عشایری، نمایشگاه هنرهای دستی و المان‌های دیگری است که هر یک از جذابیت خاصی برخوردار است.
موسوی که در دوران عمرش به دنبال شهرت و ثروت نبوده، با پایبندی به اصالتهای ایرانی هدف از تأسیس مجموعه باغ شاهنامه در 35 سال پیش را نگهداری قسمتی از گذشته برای نسل حال و آینده دانست و اظهار داشت با این کار می‌خواهم هویت ایرانی و تاریخ کهن کشورمان را به نسلهای بعدی منتقل کنم.
وی معتقد است، وقتی جامعه ما به سوی ناهنجاری می‌رود که هویت اصیل و شرف ایرانی و اسلامی را نتوانیم بدرستی حفظ کنیم و به نسلهای آینده انتقال دهیم و در این صورت است که فرد در جامعه احساس حقارت می‌کند و در پی بزه می‌رود.
وی خاطرنشان کرد: درمان این درد تنها با فرهنگ میسر است، آن هم فرهنگ ایرانی که مملو از محبت، علاقه و احترام است، اما انجام این امر، کاری است اجرایی نه رویایی.
او همچنین یادآور شد: گردشگری که به ایران می‌آید، برای مشاهده ساختمانهای نمای رومی یا چینی و... به ایران سفر نمی کند، بلکه برای تحقیق و آشنایی فرهنگ دیرینه ایران زمین است که راهی این سرزمین می‌شود، اما افسوس که ما خواسته یا ناخواسته به تخریب این آثار دست می‌زنیم.
وی افزود: موزه به شکل امروزی متعلق به کشوری است که تاریخ و تمدن کوتاهی دارد، حال آنکه ما تمدن چندین هزار ساله‌ای داریم که سراسر کشورمان را به موزه تبدیل کرده که در بعضی موارد خوب ساماندهی نشده است.
او تصریح کرد: با توجه به پیش‌رو داشتن مشهد 2017 بهتر است، مسؤولان ذی‌ربط توجه بیشتری به برجسته کردن تمدن ایرانی داشته باشند و به جای ساختن هتل و امکانات رفاهی در مرکز شهرهای بزرگ، به ایجاد و گسترش امکانات رفاهی و گردشگری در روستاها و شهرهای کوچکی که دارای آثار فرهنگی هستند، بپردازند.
به گفته او، هر شهر زاییده یک دهکده است، پس باید دهکده‌هایی را که آثار مدرن ندارند، با همان سبک و سیاق سنتی حفظ کرد، نه اینکه با شتاب خود را به فرهنگ غرب نزدیک کرده و تغییر الگو دهیم.
موسوی ادامه داد: ما زمانی می‌توانیم در تقویت صنعت گردشگری موفق باشیم که چشممان تنها به دنبال هتلهای چند ستاره با تعدادی راهنما نباشد، بلکه سعی کنیم خانه‌ها و بناهای قدیمی در شهرهای کوچک و روستا را که هنوز با زیرساختهای گذشته پابرجاست، به هتل تبدیل کنیم و در واقع میهمانان خارجی توسط صاحبان همان خانه‌ها میزبانی شوند، در این صورت است که در صنعت گردشگری در سطح جهان حرفی برای گفتن خواهیم داشت.
به گفته موسوی، اشیای قدیمی جمع‌آوری شده باید تحت نگهداری خاص با بسته‌بندی‌های استاندارد حفظ شود که متأسفانه از سوی میراث فرهنگی حمایت نشده و این اشیا درون مخزنی با شرایطی غیراستاندارد نگهداری می‌شود و رو به تخریب است. این در حالی است که به گفته یکی از مسؤولان، ارزش ریالی این عتیقه‌ها بسیار بالاست.
نظر شما