اغتنام فرصتها
به گزارش قدس انلاین، حرمهای ائمّه اطهار (ع) به ویژه کربلا و نجف، از جاذبه های بی شماری برخوردار است. زائران هنگام دیدن گنبد و بارگاه ائمه و یا ورود در حرم ها، دگرگون شده، بیاختیار اشک از دیدگانشان جاری میشود. زائر باید چنین لحظاتی را غنیمت شمرده، از خداوند امری را بخواهد که خیر دنیا و آخرت او و بستگانش در آن باشد. از این رو شایسته است زائر، با مراجعه به ادعیه ای که در قرآن کریم آمده و یا دعاهایی که از رسول خدا (ص) و ائمه معصومین (ع) نقل شده، جملاتی را در ذهن خود داشته باشد تا در آن لحظه از خداوند چیزی را بخواهد که خیر دنیا و آخرت در آن باشد.
برخی از این ادعیه عبارتنداز:
۱. امام باقر (ع) به زراره فرمودند بگو: اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ کُلِّ خَیْرٍ أَحَاطَ بِهِ عِلْمُکَ، وَأَعُوذُ بِکَ مِنْ کُلِّ سُوءٍ أَحَاطَ بِهِ عِلْمُکَ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ عَافِیَتَکَ فِی أُمُورِی کُلِّهَا وَ أَعُوذُ بِکَ مِنْ خِزْیِ الدُّنْیَا وَ عَذَابِ الْآخِرَةِ؛ بار خدایا! از تو میخواهم، همه خوبی هایی را که علم تو به آن احاطه دارد و به تو پناه میبرم از همه بدیهایی که تو به آن علم داری و بار خدایا! از تو میخواهم سلامتی و عافیت را در تمام کارهایم و به تو پناه میبرم از خواری در دنیا و عذاب آخرت.
۲. محمد بن ابی حمزه به نقل از پدرش میگوید: امام علیبن الحسین (ع) را شب هنگام، کنار کعبه دیدم که نماز میخواند، پس قیام خود را طولانی کرد و گاهی بر پای راست و گاهی بر پای چپ تکیه میکرد. سپس باصدایی همراه با گریه بیان داشت: یَا سَیِّدِی تُعَذِّبُنِی وَ حُبُّکَ فِی قَلْبِی، أَمَا وَ عِزَّتِکَ لَئِنْ فَعَلْتَ لَتَجْمَعَنَّ بَیْنِی وَ بَیْنَ قَوْمٍ طَالَ مَا عَادَیْتُهُمْ فِیکَ؛ آقای من! آیا در حالی که محبت تو در قلب من است مرا عذاب میکنی به عزتت قسم اگر چنین کنی، میان من و مردمانی که مدتی طولانی به خاطر تو با آنها دشمنی کردهام، جمع کردهای.
۳. در دعای ابوحمزه ثمالی میخوانیم: اللّهُمَّ اصْلِحْ جَمیعَ احْوالِی وَاجْعَلْنی مِمَّنْ اطَلْتَ عُمْرَه وَ حَسَّنْتَ عَمَلَهُ وَ اتْمَمْتَ عَلَیْهِ نِعْمَتَکَ وَ رَضیتَ عَنْهُ و احْیَیْتَهُ حَیوةً طَیِّبَةً ؛ بار خدایا! تمام حالات مرا اصلاح کن و مرا از کسانی قرار ده که عمرش را طولانی و کردارش را نیکو و نعمتت را بر او تمام کرده ای و از او خشنود گشته ای و زندگی پاک و پاکیزه به او بخشیده ای.
۴. در همان دعا میخوانیم: اللَّهُمَّ أَلْحِقْنِی بِصَالِحِ مَنْ مَضَی وَ اجْعَلْنِی مِنْصَالِحِ مَنْ بَقِیَ وَ خُذْ بِی سَبِیلَ الصَّالِحِینَ وَ أَعِنِّی عَلَی نَفْسِی بِمَا تُعِینُ بِهِ الصَّالِحِینَ عَلَی أَنْفُسِهِمْ وَ اخْتِمْ عَمَلی بِأَحْسَنِهِ؛ بار خدایا! مرا به شایستگان از گذشتگان ملحق کن و از شایستگانی که باقی ماندهاند قرار ده و مرا به راه شایستگان راهنمایی فرما و به من بر مخالفت با هوای نفسم کمک کن، به آنچه کمک دادی شایستگان را بر مخالفتشان با هوای نفس و پایان کارم را به نیکوترین اعمالم ختم نما.
5. در دعای دیگری میخوانیم: صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ هَبْ لی رَحْمَةً واسِعَةً جامِعَةً ابْلُغُ بِها خَیْرَ الدُّنْیا وَ الآخِرَةِ؛ بار خدایا! بر محمد و آل او درود فرست و به من رحمتی گسترده عطا کن که به وسیله آن به خیر دنیا و آخرت نائل شوم.
توجه به اوقات نماز
خداوند در قرآن کریم خطاب به مؤمنان میفرماید: حافِظُوا عَلَی الصَّلَواتِ وَ الصَّلاةِ الْوُسْطی وَ قُومُوا لِلَّهِ قانِتِینَ؛ بر نمازها و نماز میانه مواظبت کنید و خاضعانه برای خدا بپاخیزید.
در حالات ائمه معصومین (ع) آمده است که هرگاه زمان نماز فرا میرسید، بدنشان میلرزید، رنگ چهره شان دگرگون میشد، وقتی علت آن را جویا میشدند، میفرمودند: وقت ادای امانتی رسیده که آسمان ها و زمین و کوه ها زیر بار آن نرفتند و آن را برنتافتند؛ و یا میفرمودند: سزاوار است کسی که در پیشگاه خداوند میایستد، رنگش پریده و بند بند اعضای بدنش بلرزد.
از این رو امیر مؤمنان علی (ع) در فرمانی به محمد بن ابی بکر آنگاه که او را والی مصر قرار داد، چنین نگاشت: صَلِّ الصَّلاةَ لِوَقْتِهَا الْمُؤَقَّتِ لَهَا وَ لا تُعَجِّلْ وَقْتَهَا لِفَرَاغٍ وَ لا تُؤَخِّرْهَا عَنْ وَقْتِهَا لِاشْتِغَالٍ وَ اعْلَمْ أَنَّ کُلَّ شَیْءٍ مِنْ عَمَلِکَ تَبَعٌ لِصَلاتِکَ؛ نماز را در وقت تعیین شده آن به جای آور، نه به خاطر فراغت و بیکاری در انجام آن شتاب کن و نه به بهانه کار آن را به تأخیر بیانداز، بدان که همه اعمال تو بسته به نماز تو است.
در قرآن کریم نیز خداوند نسبت به کسانی که نسبت به نماز مسامحه و سهل انگاری میکنند، با لحنی تهدیدآمیز سخن گفته است. در سوره ماعون میفرماید: فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ الَّذِینَ هُمْ عَنْصَلاتِهِمْ ساهُونَ؛ وای بر نمازگزارانی که از نمازشان غافلاند! و در انجام آن سهل انگاری میکنند.
حضرت محمد (ص) نیز می فرمایند: نمازهای خود را تباه و ضایع نسازید؛ زیرا کسی که نمازش را ضایع کند، در روز قیامت با قارون و هامان محشور میشود و بر خداوند است که او را همراه با منافقان وارد آتش کند. پس وای بر کسی که مراقب نماز و انجام سنن او نیست.
در حدیثی دیگر امام صادق (ع) از رسول خدا (ص) نقل کرده اند که بیان داشته اند: شیطان از مؤمنی که مراقبت میکند تا نمازهای پنج گانه خود را در وقت مقرّر شده بخواند در هراس است، پس هر گاه مؤمن نمازهای خود را ضایع نموده [نسبت به آن مراقبت نداشته باشد] شیطان جرأت یافته، آن فرد را به گناهان بزرگ مبتلا میکند.
همچنین امام صادق (ع) در حدیث مبسوطی می فرمایند: ملک الموت، شیطان را از کسی که نسبت به نماز خود مراقبت دارد دور میکند و در لحظه حساس و خطرناک مرگ، شهادت به وحدانیت خدا و رسالت پیامبر (ص) را به او تلقین میکند.
همچنین ابا بصیر گوید: بر «امّ حمیده» وارد شدم تا رحلت امام صادق (ع) را به ایشان تسلیت بگویم، پس او گریست و من نیز از گریه او گریستم، آنگاه گفت: ای ابا محمد، امام صادق (ع) هنگام مرگ چشمانش را گشود، سپس فرمود: هر کس میان من و او خویشاوندی هست جمع کنید و ما هر کس بود جمع کردیم، آنگاه امام به سوی آنان نگریست و فرمود: إِنَّ شَفَاعَتَنَا لا تَنَالُ مُسْتَخِفّاً بِالصَّلاةِ؛ آن کس که نماز را سبک بشمارد، به شفاعت ما نمیرسد.
با توجه به آنچه ذکر گردید، زائران باید بیش از قبل از سفر به نماز اهمیت داده و تلاش کنند در اول وقت آن را اقامه نمایند و هرگز چهره تشیع را در نگاه و منظر دیگر مسلمانان خدشه دار نسازند. از این رو رسول خدا (ص) فرموده اند: برای هر چیزی صورتی است وصورت دین شما نماز است، پس هیچ یک از شما چهره دین خود را زشت نکند.
منابع:
1-علامه مجلسی، بحارالأنوار، ج 74: 400.
2-کلینی، کافی، ج 2: 86، 578.
3-حرعاملی، وسائل الشیعه، ج 4: 30-28.
4-فیض کاشانی، تفسیر صافی، ج 2: 370.
5-قاضیعسکر، آداب سفر و زیارت عتبات عالیات: 133-124.
نظر شما