به گزارش قدس آنلاین، در این باره علامه مجلسى نقل مى‏ كند كه ابن مهران گفت: در محضر مولایم حسین بن على (ع)، نشسته بودم كه مردى آمد و عرض كرد: اى فرزند رسول خدا؛ فلانى از من طلبى دارد و مى‏خواهد، مرا به زندان افكند. حضرت فرمود: به خدا سوگند! نزد من، هیچ پولى نیست تا بدهى تو را بپردازم. عرض كرد: با او صحبت فرما شاید راضى شود. فرمود: هیچ آشنایى با او ندارم [نمى‏پذیرد]؛ امّا از پدرم امیرمؤمنان علی (ع)، شنیدم كه مى‏فرمود: رسول خدا (ص) فرمود: هركس در راه تأمین نیاز برادر مؤمن خود تلاش كند، گویى كه نه ‏هزار سال، خدا را پرستش نموده، در حالى‏كه روز را، روزه داشته و شب را، به بیدارى سپرى كرده است.

 همچنین كلینى با سند خود از صفوان جمال نقل مى‏كند كه گفت: خدمت امام صادق (ع) نشسته بودم كه مردى از اهل مكّه، به نام میمون وارد شد. جهت دیر كرد اجاره منزل خود كه توان پرداخت آنرا نداشت، از آن جناب دادرسى نمود. پس حضرت به من فرمود: برخیز و برادرت را یارى كن. برخاستم و همراه میمون، رهسپار شدیم، خدا اجاره او را فراهم فرمود و پرداخت شد. به جاى خود برگشتم؛ امام صادق (ع) پرسید: با حاجت برادر خود، چه كردى؟ عرض كردم: پدر و مادرم به فدایت؛ خدا فراهم نمود و پرداخت شد. پس حضرت فرمود: بدان اینكه برادر مسلمان خود را یارى رسانى، نزد من از یك هفته طواف خانه خدا كه به آن دست به كار شده باشى، محبوب‏تر است.

منابع:

1-علامه مجلسی، بحار الأنوار ج 74: 315.

2-کلینی، الكافی ج 2: 198.