سایه این کسادی کم و بیش تمام بازارهای عرضه کالا و خدمات از پوشاک گرفته تا مسکن ، کارگاه‌های کوچک وبزرگ را فراگرفته است. ترفند «دادزن ها» یا تبلیغ کنندگان در برخی فروشگاه‌ها جواب نمی‌دهد و فریاد و التماس آنان برای جلب نظر اندک مشتریانی که دربازار تردد می‌کنند هم اثری ندارد.
امیری، از فروشندگان لوازم خانگی می‌گوید، موعد سررسید چک های خرید فرا رسیده، اما محصولی نفروخته و ناگزیر برای امرار معاش مسافرکشی می‌کند!
فروشنده موبایل هم از چک های برگشتی‌اش می‌گوید که دراین «کاهوبازار» دو ساله اعتبارش را از دست داده است.
او می‌گوید، اندک فروشی هم که دارد مربوط به روزهایی است که یارانه نقدی واریز شده است. کارگاه‌های تولیدی و خدماتی هم وضعیت چندان مطلوبی ندارد و بازخورد کسادی بازار سیگنال های مأیوس کننده ای به آن‌ها ارایه می‌دهد.
فروش نرفتن محصولات کارگاهی ازجمله کفش و.... وضعیت این کارگاه‌ها را به قول خودشان «تق ولق» کرده است. در کارگاه‌های خدماتی هم دورادور پیداست که استاد کار و شاگردش در روزهای پاییزی در کنار منقل آتشی یا بخاری های سیاری که محصول خلاقیت آن‌هاست روز را شب می‌کنند تا بلکه رزق آن‌ها هم برسد.
دربازار پوشاک هم خبری نیست، در برخی فروشگاه‌ها قیمتها تا50 درصد آف خورده است .برخی هم درهیاهوی بی رمق بازار بدون سروصدا کارگاه خود را تعطیل کرده‌اند و به دیگر شغل‌ها می‌اندیشند، این گروه از کاسبان با پذیریش ریسک زیاد و با اندک سرمایه‌ای که اندوخته‌اند، به اشتغال در صنوف دیگر روی می‌آورند، اما چون تخصصی ندارند کار برایشان سخت‌تر می‌شود. البته برخی هم راه سومی را در پیش گرفته اند، بساط در شب بازارها، مسافرکشی و میوه فروشی آخرین راه حل برای تأمین قوت روزانه آن‌هاست.
اما وضعیت تولید کنندگان بزرگ وکوچک صنعتی کمی متفاوت است، این گروه به قول خودشان بخشی از سرمایه و دارایی‌شان که فریز نشده را به فرصت‌های شغلی جدید تبدیل می‌کنند و بیش ازهمه نگران کارگران مجموعه خود هستند که درصورت بیکار شدن خانه خراب خواهند شد.
لطفاً اعلام ورشکستگی نکنید
عضو هیأت مدیره خانه صنعت، معدن وتجارت ایران دراین باره به خبرنگار ما می‌گوید: نباید اظهار ورشکستگی کارگاه‌های تولید کننده به یک عرف و نرم تبدیل شود و برخی ناتوانی در پرداخت اقساط بانکی را بهانه این ورشکستگی اعلام کنند.
به گفته مهندس سیدحسن حسینی، تعطیلی شرکت‌ها آسیب جدی به جامعه وارد می‌کند، چون اولین محصول آن بیکار شدن شمار زیادی ازکارگران است .
وی درخصوص سرنوشت کارآفرینان پس از ورشکستگی یا تعطیلی فعالیت اقتصادی‌شان اظهار می‌دارد: گروهی از این کارآفرینان افراد باهوش و زرنگی هستند و راهکارهایی را پیش بینی کردند، در شرایط کنونی از تولید خارج و به سمت فرصت‌های شغلی دیگری روی می‌آورند، ولی این وضعیت برای همه روشن نیست که فرد فردا چه تصمیمی خواهد گرفت.
رئیس خانه صنعت ومعدن خراسان رضوی با اشاره به این نکته که موانع تولید یکی از عوامل جدی است که برخی تولیدکنندگان را به سمت دلالی سوق داده است ادامه می‌دهد: با اینکه معتقدیم هر فرد یا کارفرمایی دربخش تولید و اقتصاد فعال است باید به دولت مالیات بدهد، اما سازمان امور مالیاتی باید مالیات درست از مؤدی دریافت کند. وی ادامه می‌دهد: وقتی دفاتر ما به سازمان امور مالیاتی می‌رود به هزارویک توجیه دفاتر را رد و مالیات را با 20درصد افزایش تعیین می‌کنند!
این کارآفرین نمونه می‌افزاید: رکود درهمه چیز تأثیر گذاشته است، صنعت دیگر دارای درآمد آنچنانی نیست، اما نسبت دریافت مالیات از صنعت و تولید همیشه رو به افزایش بوده است،.وقتی رشد اقتصادی منفی است و تولید درآمدی کسب نکرده، کارآفرین چگونه مالیات پرداخت کند؟
تغییر شغل کارآفرینان
مهندس جمشید بصیری، عضو هیأت مدیره انجمن صنایع نساجی ایران نیز به خبرنگار‌ما می گوید: دولت‌ها باید برای بخش تولید انگیزه ایجاد کنند تا چرخ اقتصاد دوباره به گردش درآید و بهترین مصداق ایجاد انگیزه هم تغییر قوانین است.
دبیر سابق صنایع نساجی ایران می‌افزاید: قوانین کار، مالیات ،مالیات برارزش افزوده باید تغییر کند تا سرمایه ها از پستوها و بازار دلالی (دلار و طلا) به بخش تولید سرازیر شود.
این صنعتگر می‌افزاید: با وجود رکود کنونی و مشکلات قانونی، برخی کارآفرینان به سمت فرصت های شغلی دیگر روی می‌آورند که راحت‌ترین کار برای این افراد تجارت و راحت‌تر از آن تجارت مخفیانه زیرزمینی است تا مالیات ندهد بعد همین کارآفرین را برچسب می‌زنند که قاچاقچی است!
وی با بیان اینکه قوانین بد و برخی سیاست‌ها عده ای از کارآفرین ها را ازمسیر درست منحرف و به سمت دلالی سوق داده است، می‌افزاید: عمر برخی قوانین دست و پا گیر به سال‌های 1304 و1307برمی گردد که با قوانین امروزی دنیا سنخیتی ندارد.
وی بااشاره به این نکته که مشکلات اقتصاد و رکود کنونی محصول سیاست‌های هشت سال قبل است، ادامه می‌دهد: هفت هزار تن یعنی هفت میلیون کیلو نخ پنبه تولیدی داخل روی دست کارآفرینان مانده و خریدار ندارد که با توجه به قیمت سه یا چهار دلاری هرکیلو سرمایه زیادی فریز شده است، این مشکل به دولت قبل برمی گردد که به جای دریافت پول نفت از هندی‌ها نخ وارد کرده، همین سیاست کارخانه ها را از حیز سودآوری انداخت .
به گفته وی، بسیاری از کارخانه ها درگرداب رکود غرق شده اند و در شرایط بدی به سرمی برند .تاکنون هم به خاطر حفظ آبرو ادامه داده اند ،عده ای املاک ودارایی ها ی خود را به قیمت بسیار پایین به فروش گذاشته اند تا هزینه کارگر را تأمین کنند، اما این شیوه تا ابد ادامه پیدا نخواهد کرد.
نظر شما