اما غافل از اينکه چند سالي است سايه تجمل‌گرايي بر اين رسم ديرينه ايراني نيز همچون ديگر رسوم ايراني سنگيني کرده است.

درگذشته خربزه، هندوانه و انار را از مدت‌ها پيش در جايي خنک مي‌گذاشتند و انگور را همان طور که بر تاک‌ها آويزان بود، در کيسه‌ها مي‌کردند تا شب چله خورده شود. آجيل شب چله هم گندم و نخود برشته، تخمه هندوانه، کدو، بادام، کشمش، انجير و توت خشک بود و همه به اين بهانه در منزل پدربزرگ و مادربزرگ‌ها جمع مي‌شدند تا طولاني‌ترين شب سال را در کنار هم با مهرورزي صبح کنند.

حتي بارش برف سنگين هم با داغ بودن بازار گپ و گفت‌هاي خانوادگي، گرمايي دو چندان به محافل شب يلدا مي‌بخشيد و کوچک و بزرگ را مجذوب خود مي‌کرد.

اما سال‌هاست که سايه سنگين تجملات بر اين سنت ايراني بيشتر شده و آداب اين محفل را به فراموشي سپرده شده است.

ديگراز سادگي و صميميت يلداهاي سال‌هاي دور خبري نيست و تجمل گرايي و چشم و همچشمي اين رسم زيباي ايراني را به کلي تغيير داده است.

حتي شيوه فراهم کردن خوردني‌هاي شب يلدا هم متفاوت از گذشته شده و حالا ميزهايي براي دور هم نشيني اين شب چيده مي‌شود که تصور برخي از آن‌ها به ذهن خطور نمي‌کند.

در جشن شب يلدا چندين ميز براي پذيرايي از ميهمانان اين شب تدارک ديده مي‌شود که چيدمان هر کدام از آن‌ها بايد توسط تعداد خاصي هنرمند صورت گيرد.

روي ميز ميوه و شام مخصوص شب يلدا رسم شده که از همه ميوه‌ها و غذاها باشد، ميوه‌هايي که شايد تهيه آن‌ها به دشواري تهيه شده و غذاهايي که چندين روز زمان براي تدارک آن‌ها صرف شده است.

گل آرايي در کنار ميوه آرايي و تزيينات انواع دسر، شرايطي را به اين جشن بخشيده که اغلب ميهمانان ترجيحاً بدون فرزند به اين جشن دعوت شده‌اند و يا ترجيح مي‌دهند از همراه داشتن فرزندان خردسال خودداري کنند.در جشن‌هاي شب يلداي امروزي هر سال دريغ از پارسال است و برپايي نمايشگاه آخرين مدل‌هاي لباس، کيف، کفش توسط ميهمانان جزو اصول اين محفل قرار گرفته و اصل اين رسم ديرينه ايراني تنها چيزي است که در اين محافل پيدا نمي‌شود.