به گزارش قدس آنلاین، معلّى بن خنيس مى‏گويد: به امام صادق (ع) گفتم: حق مؤمن بر مؤمن چيست؟

حضرت (ع) فرمودند: «هفت حق واجب است كه رعايت همه آنها بر او لازم مى‏باشد و اگر با آن مخالفت كند از ولايت خدا بيرون رفته و فرمان او را اطاعت نكرده و خدا را در او نصيبى نيست.»

مى‏گويد: گفتم: فدايت شوم آنها كدامند؟

فرمودند: «واى بر تو اى معلى، من از سر دلسوزى بر تو مى‏ترسم كه آنها را ضايع كنى و به جا نيارى و بدانى و عمل نكنى.»

گفتم: توانى نيست مگر از جانب خداوند، فرمودند: «آسان‏ترين آنها اين است كه آنچه را كه بر خود مى‏پسندى بر او نيز بپسندى و آنچه بر خود نمى‏پسندى بر او نيز نپسندى، و حق دوم اين است كه در برطرف كردن نياز او تلاش كنى و خوشنودى او را بخواهى و با سخن او مخالفت نكنى، حق سوم اينكه با جان و مال و دست و پا و زبانت به او كمك كنى، حق چهارم اينكه چشم و راهنما و آيينه و پيراهن او باشى، حق پنجم اينكه چنين‏ نباشد كه تو سير باشى و او گرسنه بماند و تو لباس بپوشى و او عريان باشد و تو سيراب شوى و او تشنه باشد، حق ششم اينكه اگر تو همسر و خادمى دارى و برادرت ندارد خادم خود را بفرستى تا لباس او را بشويد و به او غذا تهيه كند و رختخواب او را پهن كند كه همه اينها ميان تو و او قرار داده شده است. حق هفتم اينكه سوگند او را باور كنى و دعوت او را بپذيرى و در تشييع جنازه او حاضر شوى و در بيماريش از او عيادت كنى و بدن خود را در راه برطرف كردن نياز او به زحمت اندازى و او را محتاج اين نكنى كه از تو خواهشى بكند و به قضاى حوائج او شتاب كنى، اگر اين كارها را كردى ولايت خود را به ولايت او و ولايت او را به ولايت خداوند پيوند زدى.

علاوه بر این، مسعدة بن صدقه ربعى از امام صادق (ع) نقل مى‏كند كه فرمودند: «مؤمن بر مؤمن هفت حق دارد كه از سوى خداوند بر او واجب شده و خدا از آنها بازخواست خواهد كرد: در چشم خود او را بزرگ ببيند، محبت او را در سينه‏اش جاى دهد، و با مال خود او را مراعات كند، و آنچه را كه بر خود مى‏پسندد بر او نيز بپسندد، و غيبت كردن او را حرام بداند، و در بيمارى او از او عيادت كند، و جنازه او را تشييع كند، و پس از مرگ او جز با نيكى از او ياد نكند.»

منبع: خصال

انتهای خبر/