به جوش آمدن خون شیعیان جهان بویژه ایرانیان از ظلم و بغض و کینه ظالمان، صفت بارزی است که حیات شیعه با آن گره خورده است. از آغازین روزی که ظلم در جهان اسلام شکل گرفت تا کربلا و سپس برخورد امامان شیعه با ظالمان، برنتافتن ظلم و آزادی‌خواهی را ایدئولوژی پیروان این مذهب قرارداد که صد البته جوانمردان همه ادیان و مذاهب نیز بدان باور دارند.
چه چیز موجب بروزانقلاب اسلامی شد؟ درسی که از کربلا آموخته و ظلمی که بر نتافتیم و یزیدی که شناختیم و شمری که بر سر جایش نشاندیم و حکومت صالحان در سرزمینمان استقرار یافت.
امروز نیز شیعه با ظلم‌های متعددی در جهان روبه‌روست که گلوی او را می‌فشارد. آن طور که در خبرها آمده بود، از سال 2003 تاکنون، یک میلیون شیعه به شهادت رسیده‌اند و دو عالم برجسته عربستانی و نیجریایی دربند دژخیمان بودند که یکی به شهادت رسید و سرنوشت دیگری نامعلوم است.
امروز اگرچه به تمامیت ارضی کشورمان و میراث ماندگار امام راحل عظیم الشأن افتخار می‌کنیم، اما دلمان از بیدادهای جهان بویژه استکبار و صهیونیسم بین‌الملل و تکفیر، خون است و چاره‌ای جز محکومیت و سر دادن شعار مرگ و انزجار از ظالمان نداریم.
فاجعه شهادت شیخ نمر باقرالنمر توسط رژیم سفاک سعودی که به یکباره و از سوی رسانه‌های غربی اعلام شد، واکنش و به جوش آمدن خون شیعیان و آزادی‌خواهان را در پی داشت که هجوم به سفارت عربستان در تهران و کنسولگری آن در مشهد و اعمالی چون پایین آوردن پرچم این کشور و آتش سوزی سفارت از جمله این رخدادها بود. اما چند نکته:
1- نباید مجامع بین‌المللی و حتی داخلی از مردم انتظار داشته باشند ساکت بنشینند و اعتراض نکنند. شاید توقع اینکه تنها به فرمان دولتمردان گوش دهیم و صبر کنیم تا وزارت خارجه پیگیری لازم را انجام دهد، کمی غیرقابل انجام باشد.
به هر حال خون یک مسلمان عالم و مظلوم به زمین ریخته شده و سکوت مدافعان دروغین حقوق بشر، بیشتر آزاردهنده است و خشم، طبیعی و در گفتمان آزادی خواهی و حق طلبی معنا و تفسیر می‌یابد.
2- بهانه را باید از دشمن گرفت. به هر حال باور کنیم که در حکومت اسلامی به سر می‌بریم و مسؤولان کشوری در سطوح مختلف، بیش از ما به مصالح و ابزارهای دیپلماسی واقف‌اند و آزاداندیش و دلسوزند. اعتراض، باید قانونی و حساب شده انجام شود تا بهانه را از دست بهانه گیران بگیرد. همان فرهنگ تشیعی که ظلم را برنمی‌تابد، بر صبر و استقامت و تدبیر و دوراندیشی نیز تأکید می‌کند.
ای کاش از لحظه مخابره خبر، اتاق های فکر در کشور همچون شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی شکل می‌گرفت تا موج اعتراضی مردم، ساماندهی و از حرکت‌های خودسر، جلوگیری می‌شد.
رهبر معظم انقلاب در 16 مرداد 91 در دیدار با دانشجویان و در تبیین بایدها و نبایدهای آرمانگرایی در تذکر مهمی فرمودند: «آرمانگرایی نباید با پرخاشگری اشتباه شود، بلکه می‌توان بدون این مسأله، بشدت پایبند به ارزش‌ها و اصول بود.» ایشان کنترل احساسات و پرهیز از تصمیم گیری در اوج احساسات را ضروری دانستند و با اشاره به ورود دانشجویان به سفارت انگلیس در آن سال، اظهار داشتند: «در قضیه اخیر اشغال آن سفارت خبیث، احساسات جوانان درست بود، ولی رفتنشان درست نبود.»
پرواضح است هر رفتاری از سوی نیروهای انقلابی باید با خط و مشی مراد و رهبر، همسو باشد و بدون تردید می‌توان دریافت که هجوم به سفارت عربستان نیز با استناد به این بیان رهبر انقلاب، مورد تأیید نیست.
3- باید نگران دست‌های پشت پرده بود و آن‌ها را رصد کرد. عربستان، به هر حال کشوری مسلمان است که اماکن مقدس مسلمانان جهان در آن واقع است. نزاع و دادخواهی ما از حکمرانان خونخوار این کشور است که دستشان تا مرفق در خون است.
روزی بحرین، دیروز یمن و امروز قطیف و احسا و شهادت شیخ نمر و دفاع بی چون و چرای سعودی‌ها از جریان تکفیر. باید بدانیم که دشمنی ما با آل‌سعود، بهانه را به دست پان عرب‌ها و پان ایرانیست‌ها ندهد و نزاع عرب و عجم درنگیرد. اسلام، دین وحدت بخش عرب و غیرعرب و در یک کلام موحدانی از شیعه و سنی است که با استکبار در ستیزند.
4- برخورد با متخلفان مانند آنچه در خبرها آمد و از دستگیری عده‌ای در تهران و مشهد حکایت کرد، نباید به مثابه برخورد با تفکر انقلابی و خشم و غیرت دینی تلقی شود. متخلف را باید مجازات کرد و بی‌تردید نباید دست به تکرار چنین اقداماتی زد، اما فراموش نکنیم آنچه موجب این حرکت شد، فکر و خروشی مقدس بود که در چارچوب تدبیر و پیروی از منطق و اشاره بزرگان دین باید در مسیر صحیح قرار گیرد.