باورکردنی نیست، اما با یک حساب ساده می‌توان پی برد که قاچاق کالا، ده‌ها برابر جنگ تحمیلی به کشور ما صدمه رسانده است. بخش هولناک این جنایت خاموش به چشم نمی‌آید. قاچاق کالا، کمر تولید و تولیدکننده داخلی را می‌شکند. موجب می‌شود صدها هزار تن بیکار شوند و شما بهتر از من عوارض بیکاری را می‌دانید. از افزایش شمار طلاق‌ها تا نابودی خانواده‌های متعدد و شیوع انواع بزهکاری و گسترش اعتیاد و... قاچاق کالا، ارزی را که می‌تواند مایه تداوم حیات چرخه‌های تولید شود، به بازارهای دلالی می‌برد و اسباب تلاطم بازار ارز را فراهم می‌آورد.
قاچاقچی کالا با نپرداختن سهم گمرکات، ضمن انهدام زیرساختهای صنعتی کشور، به نوعی دزدی مستقیم از جیب مردم و کیسه بیت‌المال نیز دست می‌زند. نه حقوق گمرکی می‌دهد و نه مالیات و نه نظارتی بر آن می‌شود و... قاچاق کالا، کارگر و کارفرمای ایرانی را به خاک سیاه می‌نشاند، تا کارگر و کارفرما و سرمایه‌دار چینی و هندی و تایلندی و اماراتی و ترکیه‌ای و غیره، روز به روز ثروتمندتر شوند.
باری می‌توانم هزاران صفحه در باب بلاهایی که این بزهکاری خطرناک بر سر مردم و کشور می‌آورد، قلمی کنم. تازه این‌ها همه تأثیرات کوتاه مدت و میان مدت است. در بازه‌های زمانی طولانی‌تر و در بلندمدت، قاچاق کالا از یک سرزمین آباد و پویا، یک بیغوله متروکه و مصرفی صرف می‌سازد. با کمال تأسف و تأثر، سال‌های سال است که ما گرفتار این بدبختی شده‌ایم و چندین دهه است که هر سال نسبت به سال پیش، آمار کالاهای قاچاق سیر صعودی دارند. تأسیس انواع نهادهای نظارتی نیز هیچ دردی را دوا نکرد. همه می‌دانند رها کردن قاچاق کالا و قاچاقچیان این حوزه، با بمباران کردن کارخانه‌های وطنی هیچ توفیری ندارد. همه دارند نتایج آن را در قالب نابودی تولیدات وطنی، افزایش بیکاری، طلاق، اعتیاد، متروکه شدن شهرک‌های صنعتی، نابودی کارآفرینان و فرار سرمایه‌گذاران، فرار مغزها، انهدام فرهنگ کار و تولید و رواج فرهنگ مصرفی و دلالی و... می‌بینند، اما هیچ کس کاری نمی‌کند؟ چرا؟
آقای «جمشیدی»، رئیس تعزیرات حکومتی می‌گوید: آن قدر حجم کالاهای قاچاق زیاد است که ما دو سه درصد را بیشتر نمی‌توانیم کشف کنیم صحبت از 25 میلیارد دلار کالای قاچاق در سال است. ایشان از رسانه ملی افشاگری تأسفبار دیگری هم کرد و آن این بود که: «کالاهای قاچاق از منشأ رسمی وارد کشور می‌شود!» محض رضای خدا یکی برای مردم این را معنا کند!
تا کی بناست این فجایع در سکوت مسؤولان مربوطه ادامه داشته باشد؟