متاسفانه مسئولان فرهنگی دانشگاه علوم پزشکی مشهد نیز به همین ترفند دولت روی آورده و صرفاً از انتقاد و آزادی بیان سخن می گویند. البته این فضای باز انتقادی و آزادی بیان، برای آنان مفهومی تک بعدی و چه بسا عجیب و غیر واقعی دارد. آنان با این شعار، تنها راه را برای آزادی بیان جریان های سیاسی خود و دولت و گاهاً جریان های معاند با نظام و امنیت ملی باز کرده اند و برای توده انقلابی دانشجویان در دانشگاه هیچ انتقاد و آزادی بیانی قائل نیستند.

آنان راه را برای آزادی بیان زندانیان سیاسی و مجرمان امنیتی نظام باز کرده اند. سؤال ما این است که مرعشی ها باید فضای باز انتقادی را در دانشگاه احساس کنند یا دانشجویان انقلابی؟

برخی مدیران و معاونان این دانشگاه پای سخنرانی مجرمان و زندانیان سیاسی در دانشگاه می نشینند و در عوض هر جریان اصیل و انقلابی دانشجویی که خودشان را نقد کند، متهم به افراطی گری کرده و از صحنه خارج می کنند.

زیباکلام می تواند در برنامه ای دانشجویی انتقادهای تند و بی ادبانه اش را نسبت به نظام، سپاه، رهبر، امام جمعه و نماینده ولی فقیه و .... در دانشگاه با آزادی خاطر بیان کند، مرعشی می تواند برای زندانیان امنیت ملی و مجرمان نظام، ابراز امیدواری کند، افراد غیر دانشجو می توانند با هدایت یکی از مدیران به داخل مراسم دانشجویی دانشگاه بیایند و دانشجویان را مورد ضرب و شتم قرار دهند، عکس و کلیپ سران فتنه و رئیس دولت اصلاحات، علی رغم ممنوع و غیرقانونی بودن می تواند در محیط های عمومی و خصوصی دانشگاه به معرض نمایش گذاشته شود، آن وقت نشریه ای طنز نمی تواند عملکرد آقایان را در مدیریت و معاونت فرهنگی دانشگاه نقد کند! این چه استدلال و کج فهمی ای از آزادی بیان است؟ این کجای سفارشات و تأکیدات فراوان رهبر عزیزمان مبنی بر باز بودن کامل فضای دانشگاه برای نیروها و دانشجویان انقلابی است؟؟

مسئولان فرهنگی دانشگاه علوم پزشکی مشهد بدانند این دوگانگی رفتاری و قانونی شان عاقبت خوبی را برای دانشگاه و برای خودشان نخواهد داشت. در اثر بی قانونی و سیاسی کاری، راه به جایی نمی برند و رسوا خواهند شد.

نشریه طنز آدمک در تاریخ 18/12/1393 با صاحب امتیازی جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد  و مدیر مسئولی حبیب قادری مجوز گرفته و شروع به کار رسمی خود کرده است که تاکنون تنها نشریه طنز فعّال در دانشگاه علوم پزشکی مشهد بوده است. این نشریه و تیم زحمتکش آن در طول مدت انتشار خود با مشکلات و فشار هایی از قبیل تأخیر 48 ساعته اداری در تحویل نشریه(پس از اتمام طراحی و تحویل فایل) گرفته تا تیراژ پایین(150نسخه برای دانشگاه تیپ1کشوری) دست و پنجه نرم می کرده است. این فشار ها و عدم تحمل ها در شماره 4 این نشریه به اوج خود رسید. به طوری که در تاریخ 13/10/94 که نشریه پس از آن 48 ساعت اداری از چاپخانه به مدیریت فرهنگی رسیده بود و هنوز انتشاری صورت نگرفته بود، از طرف معاونت دانشجویی فرهنگی دانشگاه نامه ای (تصویر شماره1) مبنی بر تخلفات مشتمل بر توهین و افترا و... در شماره5 (که نشان از تعجیل آقایان در اعمال زور بوده است و با اشاره مدیر مسئول به شماره 4 اصلاح شد!) نشریه آدمک و جلوگیری از ادامه فعالیت آن، مدیر فرهنگی دانشگاه (دکتر شاکری)  و کارشناس نشریات دانشجویی دانشگاه (خانم جعفریان) از تحویل نشریه به مدیر مسئول (جهت انجام امر توزیع) امتناع شد. این عمل که با برخورد تند و ناشایست مسئولان همراه بود، مورد انتقاد مدیرمسئول قرار گرفت که طبق قانون حق جلوگیری از انتشار و توزیع نشریه را ندارند، امّا پاسخ مدیریت فرهنگی دانشگاه این بود که: ما می توانیم. وقتی ما چیزی می گوییم یعنی قانون همان است! و من طبق دستور معاونت دانشجویی فرهنگی دانشگاه (دکتر ابراهیمی) نمی توانم نشریه را تحویل شما بدهم!!

پس از ناامیدی مدیرمسئول از اشاره به متن قانون برای این مسئولان، دست به دامن مدیران و کارشناسان محترم وزارت بهداشت شد و آنان اعلام داشتند که این کار دانشگاه غیرقانونی بوده و نمی توانند جلوی توزیع نشریه را بگیرند! که بعد از این ماجرا مسئولان فرهنگی دانشگاه با توجیه سوءتفاهم اداری بر این بی قانونی شان پوششی نهادند.

در تاریخ 15/10/94 نامه دیگری از سوی مدیریت فرهنگی دانشگاه (تصویر شماره2) مبنی بر دعوت مدیر مسئول در تاریخ 20/10/94 جهت ارائه توضیحات در 6 مطلب (که تقریباً تمام مطالب انتقادی نشریه را شامل می شد) به سالن شورای مدیریت فرهنگی تحویل مدیر مسئول داده شد. که شایان ذکر است بدون ذکر دقیق منظور آقایان از توهین و افترا و .... در این مطالب (که طبق قانون باید موارد دقیق ذکر می شده اند) باعث سردرگمی مدیرمسئول و عدم آمادگی لازم جهت توضیحات جلسه دادگاه گونه شان شد.

در تاریخ 20/10/94 جلسه دادگاه گونه کمیته ناظر بر نشریات دانشگاه تشکیل شد و معلوم شد آقایان برداشتشان از مطالب توهین بوده است و اسمی از شخص خاصی برده نشده است و آنجا هایی هم که نقد به عملکرد برخی مدیران و معاون فرهنگی دانشگاه داشته بخاطر کمی تند بودن انتقاد، تلقی بر توهین شده است. و چه مواردی که به متن روی عکس ها و شعر های طنز نشریه به عنوان توهین اشاره شد. و تنها حامی منصف و بی طرف در این جلسه دادگاه گونه، مسئول محترم نهاد رهبری دانشگاه (حجت الاسلام آقای دکتر طباطبایی) بودند و خدا قوتشان دهد و ان شاالله سیاسی کاری های مسئولین، ایشان را متوجه غرض ورزی هایشان کند.

در این جلسه دادگاه گونه و سیاسی، علیرغم توضیحات کامل و شفاف مدیرمسئول مبنی بر تغییر دید سیاسی و مغرضانه بر نشریات بخصوص طنز، که نتیجتاً باعث تلقی توهین می شود و لزوم تقدم دستگیری نشریات بر مچگیری آنان توسط معاونت دانشجویی فرهنگی دانشگاه، باز هم تصمیم از پیش گرفته شده، اتخاذ شد.

نهایتاً در تاریخ 22/10/94 (تصویر شماره3) حکم ناعادلانه محرومیت 6ماهه مدیرمسئول از تصدی این سمت توسط مدیر فرهنگی دانشگاه ابلاغ شد.

سابقاً هم این مدیریت حکم محرومیت مدیر مسئول نشریه مستقل من دانشجو هستم (آقای سعید اصغریان) را ابلاغ کرده بود که تبرئه کامل ایشان توسط وزارت بهداشت، نشان دهنده غیرقانونی، غیر منصفانه و سیاسی کاری مسئولان فرهنگی دانشگاه در تصمیمات غیر فرهنگی شان بود.

نگاه سلبی و امنیتی به نشریات دانشجویی که منتقد دولت و مسئولان دانشگاه هستند، ناشی از ناتوانی و عدم نقدپذیری این آقایان مسئول است.

ضمن انصراف از مدیرمسئولی نشریه طنز آدمک، این رفتار و حکم غیر منصفانه و ناعادلانه مسئولان، مدیران و معاونان فرهنگی دانشگاه علوم پزشکی مشهد را محکوم کرده، مراتب را از مسیر قانونی پیگیری خواهم کرد (تصویر شماره4) و امیدوارم مسئولان بیش از این بر طبل ناتوانی و نقدناپذیری خود نکوبند و فشارهای غیرقانونی و غیرمنصفانه را از نشریات دانشجویی بردارند.

حبیب قادری

قائم مقام روابط عمومی اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان کشور