به گزارش قدس آنلاین، صدوقی از اولین روزهای سال 1378 تا امروز همچنان به کار مصاحبه و نوشتن مشغول است و یکی از دغدغه های وی حفظ و نشر آثار دفاع مقدس و انقلاب اسلامی می باشد. از این رو طی گفت و گویی با این نویسنده انقلابی به بررسی چرایی عدم تولید و نشر آثار گسترده در حوزه انقلاب اسلامی پرداخته ایم.

این نویسنده تاریخ معاصر ایران به خبرنگار ما درباره بی مهری رخ داده در زمینه ترویج و گسترش آثار انقلابی می گوید: با توجه به اینکه از سال های بروز حادثه منحصر به فرد انقلاب اسلامی ایران به مدت 37 سال می گذرد و نسبتا فاصله زیادی در این بین واقع شده است، تا حدودی گرد و غبار فراموشی بر روی خاطرات اصیل سایه افکنده است و شاهدان عینی تا حد زیادی قادر به بیان جزییات آن نمی باشند. از سویی دیگر گاه در این بین جناح گیری های سیاسی تاثیر گذار بوده است. به نحوی که بعضا به دلیل تغییر خط مشی گروهی اندک از رهبران انقلابی در سال های اخیر و جناح گیری پس از انقلاب، شاهدان از بیان حقایق خودداری می کنند که این امر نیازمند حمایت های جدی از آنان برای رفع درگیری های ذهنی آنان است.

صدوقی به بیان این موضوع که در حال حاضر هیچگونه نهادی متولی رسیدگی به انتشار آثار انقلابی در مشهد نیست، عنوان کرد: متاسفانه یکی از تاثیر گذارترین موضوعات در زمینه عدم نشر آثاری بجا و شایسته در زمینه انقلاب، عدم وجود متولی این امر است. هرچند مراکز پژوهشی گسترده ای در مشهد مشغول به فعالیت هستند، اما هیچ یک به صورت اختصاصی به این موضوع نظر نداشته و متعاقبا حمایت جدی از آن به عمل نمی آورند. تنها مرکز که خود را متولی این حوزه می داند مرکز اسناد انقلاب اسلامی در تهران می باشد که آن نیز همکاری چندان مطلوبی را با محققین نداشته و اسناد مورد نیاز را به آسانی در اختیار پژوهشگران قرار نمی دهد. چنانکه تا حدود 10 الی 15 سال گذشته مرکزی در مشهد با محوریت انقلاب اسلامی دایر بود اما بنا به دلایلی این مرکز تعطیل و کلیه اسناد به تهران منتقل گردید و دیگر دسترسی به این اسناد که دربر دارنده هویت انقلابی مشهد می باشد، غیر قابل دسترس و یا بسیار مشکل شده است که مسلما ثمره این امر عدم تولید آثار انقلابی است.

وی با اشاره به بی مهری صورت پذیرفته از سوی دولت در راستای عدم تخصیص بودجه ای مشخص برای این حوزه گفت: اگر در پی آن هستیم تا به صورت جدی به انتشار آثاری فاخر در زمینه انقلاب بپردازیم، می باید در گام نخست یک متولی امر در این حوزه و با حمایت مالی در خور شان آن در نظر گرفته شود. چنانچه می توان در این موضوع مراکزی همچون دفتر نشر ارزش های دفاع مقدس و یا بنیاد شهید را در نظر و به مانند آن ها عمل نمود. چرا که یکی از معضلات دست به گریبان تولید آثار انقلابی مشکلات اقتصادی است و عدم حمایت جدی از آن ها که در پی آن می توان به جرات بیان داشت که تاریخ شفاهی انقلاب در مشهد مورد ظلم قرار گرفته است.

وی در پاسخ به این پرسش خبرنگار ما مبنی بر اینکه چرا در میان نویسندگان رغبتی برای ورود در این عرصه وجود ندارد، بیان داشت: یکی از موضوعاتی که متاسفانه از سوی نویسندگان نگاهی جدی به آن نمی شود، خلق اثر در حوزه انقلاب اسلامی است. چنانکه نمونه مشهود آن جشنواره ادبیات داستانی انقلاب اسلامی می باشد که در چند سال گذشته به دلیل عدم وجود آثاری در خور توجه از نظر کمی و کیفی تعطیل گردید. از سوی دیگر نویسندگان کهنه کار به دلیل عدم حمایت های مالی و مشخص نبودن سرانجام نهایی خروجی آثارشان توجه چندانی به این حوزه ندارند. همچنین نویسندگان جوان نیز با این حوزه ارتباط چندانی برقرار نمی کنند، چراکه مرکزی برای در اختیار قرار دادن اطلاعات و اسناد اولیه در مشهد وجود ندارد و همچنین حمایتی از ایده های آن ها نمی گردد.

وی در پایان با اشاره به گستره وسیع تاریخ انقلاب اسلامی اظهار داشت: متاسفانه برداشت غلط این است که انقلاب اسلامی از خرداد 1342 آغاز و در بهمن 1357 پایان یافته است. اما باید توجه داشت که انقلاب ایران امری جاری و ساری در طول زمان است و نمی توان آن را در بازه مشخصی محدود کرد. با این تفکر می توان حتی وقایع سوریه و فعالیت گسترده نیروهای از جان گذشته ایرانی را مورد مداقه و نشر قرار داد به شرطی که بسترهای اولیه آن به نحوی مطلوب فراهم گردد.