برخی هنوز هم مشغول خانه تکانی و عده‌ای هم در حال تدارک خریدهای سال نو هستند، اما کم نیستند کسانی که به علت ناتوانی مالی هنوز نتوانسته‌اند خانواده خودشان را در آستانه سال نو خوشحال کنند. چقدر خوب است در این شرایط کمی هم به یاد نیازمندان باشیم و در کنار همه کارهای ارزشمندی که برای ورود به سال جدید انجام می‌دهیم، انفاق هم یادمان باشد. این سنت زیبا و حسنه، یادگار ارزشمندی است که از معصومان(علیهم السلام) برای ما به ودیعه مانده و ما نیز باید به آن‌ها تأسی کنیم. اما انفاق و بخشیدن مال، چه معنایی دارد؟
حجت الاسلام والمسلمین حبیب الله فرحزاد در پاسخ به این پرسش می‌گوید: انفاق و بخشش یکی از زیباترین صفات الهی است که در وجود معصومان(علیهم السلام) و اولیاء الله بخوبی متجلی است، انفاق به معنی بخشیدن از مالی است که خدای متعال به ما داده تا بدین وسیله دست نیازمندان و ناتوانان را بگیریم.

 آنچه داریم، برای دیگران هم بخواهیم
وی ادامه می‌دهد: سخاوت، بخشش و انفاق کردن نقطه مقابل بخل است، يعني انسان از امكانات مادي و معنوي كه خدا به او داده، فقط خودش بهره نبرد بلکه دیگران را نیز از این امکانات بهره مند کند. سخاوت و انفاق از صفات زیبای معصومان(علیهم السلام) و اولیای خداست که هرگز آنچه را داشتند، فقط برای خود نمی خواستند و انفاق را به این شکل تعریف می‌کردند که هرآنچه داریم، برای دیگران هم بخواهیم. معصومان(علیهم السلام) تمام زندگی خود را در راه خدا انفاق می‌کردند و حتی در مسیر اعتلای ارزش‌های دین و ولایت، جان مطهرشان را نیز بخشیدند.

 تجلی زیباترین انفاق
معصومان(علیهم السلام) و همه اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام)، همواره زندگی خود را وقف خدا، ارزش‌های دین و مردم جامعه می‌کردند، بارها و بارها در زندگی این بزرگواران زیباترین تصاویر انفاق به ثبت رسیده است، از حجت الاسلام فرحزاد در این زمینه می‌پرسم که می‌گوید: انفاق و بخشش، در تمام وجود نورانی ائمه هدی(علیهم السلام) و معصومین(علیهم السلام) تجلی داشت. آن‌ها اولین انفاق کنندگان عالم هستی هستند. وقتی به زوایای زندگی پر برکت هر یک از این انوار مقدس الهی نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که در اجرای این سنت الهی هیچ یک بر دیگری برتری ندارند و همه نوری واحدند که به اشکال گوناگون و بی منت و چشمداشت، می‌بخشند.

عادت به احسان دارند
وی تصریح می‌کند: شاید بهترین تفسیر از سخاوت کلام مولای مهربانی و رافت حضرت رضا(علیه السلام) باشد که می‌فرمایند:« السخي ياكل من طعام الناس لياكلوا من طعامه و البخيل لاياكل من طعام الناس لئلا ياكلوا من طعامه؛ انسان سخاوتمند از غذاي ديگران مي خورد تا از غذاي او بخورند، ولي انسان بخيل از غذاي ديگران نمي خورد تا از غذاي او نخورند.» و ما از زندگی معصومان(علیهم السلام) سخاوت‌های بی‌شمار شنیده‌ایم که زیباترین آن‌ها جریان سه روز روزه گرفتن خانواده حضرت علی(علیه السلام) و همسر ارجمندشان حضرت زهرا(سلام الله علیها) است که برای سلامتی حسنین(علیهم السلام) سه روز روزه گرفتند و هر سه روز با آب افطار کردند و طعام افطار را به مسکین، یتیم و اسیر دادند.
این استاد اخلاق و معارف اسلامی ادامه می‌دهد: اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) جاری کننده بخشش و مهربانی در جامعه بودند و هنوز هم این سخاوت
بی انتها در روح قدسی آن‌ها موج می‌زند و ما دست‌های نیازمان را هنگام دعا به درگاه خدا، به واسطه آن‌ها بلند می‌کنیم و چه زیبا در وصف معصومان(علیهم السلام) در زیارت جامعه کبیره آمده است: عادتکم الاحسان و سجیتکم الکرم و شانکم الصدق و الرفق؛ عادتشان احسان است و صفت ثابت و خوی درونیشان کرم.

 بخشش در حال رکوع
وی با بیان اینکه وقتی حرف از انفاق و احسان می‌شود، برخی این روزها می‌گویند، نمی شود اهل انفاق باشیم، چون اگر خودمان کم بیاوریم، باید دستمان را پیش چه کسی دراز کنیم؟ تصریح می‌کند: « ما مدعی پیروی از معصومان(علیهم السلام) هستیم و این در حالی است که آن‌ها حتی در سخت ترین شرایط زندگی باز هم انفاق می‌کردند، مثلاً امام حسن مجتبی(علیه السلام) سه بار تمام زندگی و مال خود را در راه خدا انفاق کردند بدون اینکه کسی چیزی بداند و یا حضرت رضا(علیه السلام) که وقتی آن مرد خراسانی از ایشان طلب کمک کرده بود، ایشان دویست دینار از پشت در به او دادند و حتی حاضر نشدند رو در روی آن فرد قرار بگیرند، مبادا اینکه شرمنده شود.
حجت الاسلام فرحزاد ادامه می‌دهد: معصومان(علیهم السلام) خودشان مشتاقانه برای بخشیدن و انفاق اصرار داشتند، آن‌ها در هر شرایطی می‌بخشیدند، چنانکه مولای متقیان علی(علیه السلام) انگشتر خود را در رکوع نمازشان بخشیدند.»

 ما چقدر انفاق می‌کنیم؟
وی در ادامه با اشاره به این نکته که امروز بسیاری از مردم درگیر مشکلات اقتصادی و فقر هستند، می‌گوید: انفاق و بخشش، برکات بسیاری برای جامعه اسلامی دارد و نیازمندان هم به این وسیله از موهبت ها و امکانات بهره مند می‌شوند.
این روزهای آخر سال خیلی از مردم نیازمند، چشم امیدشان بعد از خدا، به بخشندگی مؤمنانی است که به قولی دستشان به دهنشان می‌رسد و دستی خیرخواه دارند.
راستی وقتی زندگی معصومان(علیهم السلام) و انفاق‌های بی منت و الهی آن‌ها را مرور می‌کنیم، خودمان را در کدام بخش از این دایره مهربانی می‌بینیم؟ چقدر اهل بخشش و انفاق هستیم؟ چقدر اهل دل کندن از مال و بخشیدن آن به نیازمندان هستیم؟ اگر در یک محاسبه اندک توانستیم از آنچه داریم دل بکنیم و به دیگران ببخشیم، به طور قطع می‌توانیم بگوییم زندگی ما در مسیر سیره زندگی سرشار از بخشش معصومان(علیهم السلام) قرار دارد و ای وای بر ما اگر در این محاسبه نتوانیم به خودمان نمره قبولی بدهیم که در این شرایط دچار خسران شده ایم.

 انفاق کننده محبوب خدا و خلق است
حجت الاسلام فرحزاد در ادامه با اشاره به آثار و برکات انفاق و احسان در زندگی، اظهار می‌دارد: مهم‌ترین برکت انفاق و احسان به دیگران این است که خدا شیطان را از ما دور می‌کند، بدی ها و رذایل را از ما دور می‌کند و به زندگیمان نور معنویت و آرامش می‌دهد. مردم نیازمندی که از انفاق ما بهره می‌برند حتی ممکن است ما را نشناسند، اما باز هم دعای خیرشان تا قیامت بدرقه
زندگی مان خواهد بود. رسول خدا
(صلی الله علیه وآله) درباره ارزش و جایگاه انفاق، فرمودند: «انفاق، بخشش و صدقه دادن به نیازمندان، کمر شیطان را می‌شکند، یعنی چیزی که شیطان را خرد می‌کند و دشمن را دور می‌کند؛ صدقه دادن است.» بر این اساس حتی اگر انسان ناهنجاری‌هایی دارد که باعث غضب خداست با صدقه دادن خشم خدا را خاموش خواهد کرد. این استاد اخلاق و معارف اسلامی تصریح می‌کند: انفاق کننده محبوب خدا و خلق اوست و این وضعیت باز هم از صفات برجسته معصومان(علیهم السلام) است که در زیارت امین الله هم در وصفشان چنین آمده: «محبوبه فی ارضک و سمائک؛ همه‌ انسان‌ها براساس فطرت آن‌ها را دوست دارند.» بنابراین سعی کنیم زندگی خودمان را به برکت انفاق و بخشش بیمه کنیم، به یاد نیازمندان باشیم و از هر شرایطی برای گره گشایی دیگران بهره بگیریم که فرصت عمر کوتاه است و زندگی زودگذر.