قدس آنلاین / ساری / حسین احمدی – رقیه توسلی : سیر و سیاحت که مختص فروردین نیست و دفتر طبیعت که با اتمام تعطیلات بسته نمی شود اگرچه سیزده سالِ تازه، دوباره به در شده است و آدم ها از گشت و گذارهایشان باز گشته اند.

با هر آمد و رفتی، طبیعت را نرنجانیم

مگر نه اینکه هرروز آفتاب طلوع می کند و در همین آب و خاک باید به زندگی مان ادامه بدهیم و فصل های پیش رو ، فصل های ما و فرزندان و نوادگان ماست.

پس واجب است گاهی که می رویم به دامان باغ و دشت، کسی از زمان مصاحبت مان با طبیعت فیلم بردارد و بدون اطلاع، رفتار و سکنات مان با جنگل و کوه و رودخانه را ثبت کند.

لنز دوربینش را بچرخاند به روزگار فراغت و استراحت مان و بگذارد نحوه همزیستی مان با چشمه ساران و آبشارها، خودمان را به خودمان نشان بدهد. آن خودِ عاشق و حامی و بامعرفت یا خودِ بی ملاحظه و بی دغدغه را.  

این را که چقدر در پیک نیک هایمان برای مواهب خدادادی ارزش قائلیم. چقدر می توانیم از این همنشینی به روحیه و نشاط برسیم و از چهاردیواری محدود روزمرگی بگریزیم.

مگر نه اینکه در قبال رسیدن به احوال خوش و شادمانه ای که همواره جنگل و کوه و دریا به سمت مان سرازیر می کنند حداقل باید برخیزیم و آتش های افروخته مان را خاموش کنیم یا هربار زباله به دست از سفرهای کوتاه و بلندمان بازگردیم و به صدای پرنده های جنگلی گوش بسپاریم که ما را از انرژی سبز و آبی منتشر شده در فضا سرشار می کنند.

مگر نه اینکه باید حداقل کاسه آبی، پای درخت هایی بریزیم که هنوز سایه شان را روی جمع های خانوادگی مان پهن کرده اند و اکسیژن خالص شان را راهی ریه هایمان می سازند. مگرنه اینکه باید یادمان بماند شاخه های درخت برای شکستن و تنه اش، برای کنده کاری دمِ دست مان نیست.

چقدر واجب است گاهی که از گشت و گذارهایمان، راهی آبادی و ولایت مان می شویم کسی فیلم رفتار مستندمان را از دوربینش بکشد بیرون و بدهد دست مان.

بگذارد با کردار نیک و بدمان خلوت کنیم. با منش و فرهنگ و تربیت مان. با دنیایی که قصد داریم برای خود و آیندگان مان رقم بزنیم. با فیلمی که ثانیه به ثانیه اش از وقار و شعورمان روایت می کند یا از بی معرفتی مان.

در تصاویری که تصنیف خوان در ما زمزمه می کند : کاری کنیم که طبیعتِ مهربان هم، دمی پلک برهم بگذارد و نفسی تازه کند، نه اینکه با هر آمد و رفتی، خوابش برآشوبد و سراسیمه گردد و از گوشه و کنارش شعله ها زبانه کشد.

 

پایان سیزده ؛ آغاز زخم های طبیعت

همه ساله با پایان یافتن سیزدهم فروردین روز طبیعت، شاهد حضور انبوهی از زباله و ناهنجاری ها در عرصه های محیط زیست می باشیم.

بسیاری از شاخه های درختان شکسته، در نقاط مختلف آتش برپا گردیده و زباله های بسیاری در حاشیه رودخانه ها و عرصه های منابع طبیعی رها شده اند.

آلودگی محیط زیست بعد از روز سیزده چنان آزاردهنده است که مسافران جدید و حتی خود همان افراد رغبت بازگشت به این مناطق را ندارند!

این نابسامانی ها، آسیب های زیادی به محیط زیست وارد نموده و مشکلات متعددی  را برای مدیران اجرایی ایجاد می کند و تنها راه خروج از این بحران، رعایت ملاحظات زیست محیطی از سوی مردم است چراکه این مشکلات تنها با خواست و اراده آنان حل خواهد شد.

 

گردشگران در حفظ طبیعت کوتاهی نکنند

فرماندار ساری با بیان اینکه از گردشگران هم انتظار داریم در حفظ طبیعت زیبای مازندران، کوتاهی نکنند، می گوید: ریختن زباله در طبیعت ، محورها و مسیرها، در شان مردم استان و گردشگران نیست.

احمد حسین ‌زادگان با بیان اینکه آلودگی‌های بصری نباید سبب شود که گردشگران، تصویری نازیبا از مازندران به خاطر بسپارند، می افزاید: مازندران، خانه دوم مهمانان استان است و انتظار داریم مانع از تخریب محیط زیست و ریختن زباله در طبیعت شوند.

همچنین رئیس اداره ایمنی ، ترافیک و حریم راههای اداره کل راه و شهرسازی مازندران با بیان اینکه پاکیزگی حریم جاده ها ، ایمنی را بدنبال دارد ، تاکید می کند : تخلیه زباله و نخاله در حریم راهها به محیط زیست آسیب جدی وارد می کند و مردم باید زباله های تولیدی را در سطل های تعبیه شده قرار دهند.

محمد نظری از افزایش 30 درصدی زباله حاشیه جاده ها در ایام نوروز اشاره می کند و از مردم می خواهد زباله های خود را در کیسه های پلاستیکی قرار داده و در اولین پارکینگ دپو کنند.

دبیر کمیته پسماند اداره کل محیط زیست مازندران نیز می گوید : به دلیل حضور گردشگران ، میزان پسماند های شهری در شش ماهه اول سال از نظر وزنی و حجمی افزایش می یابد.

فرهاد فخاری در گفتگو با خبرنگار ما ، با اشاره به اینکه میزان ورود گردشگران تاثیر زیادی در اضافه شدن زباله ها دارد ، می افزاید :  این معضل در شهرهای غربی و ساحلی بیشتر می باشد.

وی با بیان اینکه همه نقاط مازندران قابلیت گردشگری داشته و بسیاری از مکان های تفریحی تحت پوشش شهرداری ها نمی باشند ، یادآور می شود : اگر قرار باشد مسافران در همه مکان ها زباله بریزند ، مدیریت جمع آوری پسماند بسیار سخت می گردد.

دبیر کمیته پسماند اداره کل محیط زیست مازندران ادامه می دهد : تصاویر تهیه شده از مناطق جنگلی ، ساحلی و نشیمنگاه های حاشیه جاده ها بسیار تکان دهنده و تاسف آور بوده و آنچه بیشتر به چشم می خورد زباله های بجامانده از مسافرین است.

فخاری یادآور می شود : متاسفانه هنوز پرتاب زباله از داخل خودروها را شاهد هستیم و اینگونه اتفاقات باید با فرهنگ سازی مرتفع شوند.

برچسب‌ها

پخش زنده

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.