بنابراین اجازه بدهید تورم، رکود و اقتصاد مقاومتی به عنوان چالش‌هایی که هنوز سر راه وزیر و اقتصاد ایران است، بهانه نوشتن از وزیر خوش تیپ و خوش استایلی باشد که حتی سایت‌های مُد نیز در باره چهره، لباس و فیگورهایش مطلب نوشته‌اند.
آقای نامبر وان
دکتر طیب نیا که امروز 55 سالگی را پشت سر می‌گذارد، فروردین 1339 در اصفهان متولد و تحصیلات مقدماتی اش را در رشته ریاضی در همین شهر به پایان برد، اما برای ادامه تحصیل، گروه انسانی و رشته اقتصاد را انتخاب کرد. اگر اکنون دارید انتخاب رشته اقتصاد را به «اصفهانی» بودنش ربط می‌دهید، تلاشتان بیهوده است، چون زندگینامه دکتر می‌گوید که علاقه شخصی به مباحث علوم انسانی دلیل این انتخاب بوده است! هرچند خیلی از جاها نوشته‌اند، ورود به رشته اقتصاد حاصل مشورت با آیت الله شهید دکتر بهشتی و توصیه‌های وی بوده است.
البته کودکی،نوجوانی و جوانی طیب نیا تنها درس و درس و درس نیست. بزرگ شدن در خانواده‌ای با حال و هوای فرهنگی و دینداری سبب شد علی آقا از همان ابتدا جذب فعالیت‌های فرهنگی و قرآنی شود و سال‌ها فعالیت در انجمن‌های اسلامی، تشکیل گروه‌های منسجم فرهنگی و ساماندهی انجمن‌های گوناگون در پرونده اش دیده بشود. دوره دانشگاه هم که نشریه داخلی «جوان مسلمان» را با همکاری دانشجویان خوشفکر هم دانشگاهی اش منتشرکرد... مهم‌ترینش را نزدیک بود یادمان برود: با رتبه 16 در کنکور سراسری پذیرفته و وارد دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران شد. برای کارشناسی ارشد رتبه «یک» آورد و لابد بیشتر تعجب می‌کنید که اگر بدانید برای آزمون دکتری هم رتبه«یک» را کسب کرد. یک سال از دوره دکتری خود را هم در مدرسه اقتصادی لندن زیر نظر پروفسور «هریس» گذراند. ساده‌تر اینکه دکتر طیب نیا یک جورهایی نخبه دانشگاهی هم محسوب می‌شد.
رکورددار
روزی که به عنوان وزیر اقتصاد در دولت یازدهم معرفی شد، هنوز برای مردم کوچه و بازار چندان شناخته شده نبود، اما کسب بالاترین رأی اعتماد تاریخ مجلس (274 رأی از 284 رأی) او را به «مرد ضد تورم» و طبیب اقتصادی تبدیل کرد.
او در شرایطی کلید ساختمان «باب همایون» را تحویل گرفته بود که تشدید تحریم‌ها، تورم بالا، رکود بی سابقه و رشد منفی اقتصادی، رمقی برای کشور باقی نگذاشته بود. با این همه پس از گذشت مدت کمی، کار به جایی رسید که دولتمردان بازهم می‌توانستند از رشد اقتصادی صحبت کنند.
می گویند، در میان اقتصاددان‌های ایرانی، حلقه‌های فکری گوناگونی وجود دارد.حلقه دانشگاه شهید بهشتی، حلقه دانشگاه علامه و حلقه نیاوران از جمله آن‌ها هستند. این آخری از فعال‌ترین حلقه هاست که می‌گویند، برنامه‌های اول، دوم و سوم توسعه اقتصادی را تدوین کرده است. افراد این حلقه خود به گروه‌های مختلفی تقسیم می‌شوند و طیب‌نیا از جمله فعالان یکی از این گروه‌ها و چهره شاخص آن‌هاست. او در دولت‌های خاتمی، هاشمی و احمدی نژاد حضور داشته است و در دولت دهم وقتی احمدی نژاد تصمیم به تغییر دادن مفاد برنامه چهارم گرفت، طیب‌نیا مخالفت کرد و بعدها نیز از دولت جدا شد. اقتصاددان نخبه کشور را فردی بسیار اخلاقگرا و آرام تعریف کرده اند که البته وقتی پای مباحث کارشناسی و علمی می‌آید وسط، بسیار حساس و تا حدودی ناآرام هم می‌شود!
دردسرهای شاگرد اول بودن
شاگرد اول کابینه دولت یازدهم، آذر ماه سال 92 مجبور شد برای نخستین بار به سؤال‌های نمایندگان مجلس پاسخ بدهد و چون آن‌ها قانع نشدند، نخستین کارت زرد را تجربه کرد. این کارت ،مرد آرام عرصه اقتصاد را بر آشفته کرد تا جایی که کنار گوش «باهنر» گفت: یک دقیقه دیگر هم در وزارت نمی‌مانم...استعفا می‌دهم...اما با همه شایعات، ماند و بهمن ماه سال بعد کارت زرد دوم را از نمایندگان گرفت.
در روزهایی که دولت با افتخار اعلام کرد، تورم را مهار کرده و در حال گذر از مرحله رکود است ، نامه ای از سوی طیب نیا و سه وزیر دیگر منتشر شد که با انتقاد از برخی سیاست‌های دولت اعلام کرده بود: اگر برای تصمیم‌های نادرست و برخی سیاست‌های ناهماهنگ دستگاه‌ها فکری نشود، بزودی رکود به بحرانی بزرگ تبدیل خواهد شد.چند روز بعد از این نامه جنجالی، طیب نیا کارت زرد سوم را هم از مجلس گرفت و دوباره شایعه استعفا و حتی بر کناری او بر سر زبان‌ها افتاد. همه این‌ها دست به دست هم داد تا طیب‌نیا متوجه شود در عرصه کارهایی اجرایی همه چیز بخوبی روی کاغذ و درس و آزمون‌های دانشگاهی پیش نمی‌رود.
نزدیک به یک ماه بعد نیز در جلسه هیأت دولت بدحال شد و کارش به بیمارستان کشید. ظاهراً رکود و تورم و کارت‌های زرد مجلس کار خودشان را کرده بودند!
خوش تیپ‌ها جا نمی‌زنند
وزیر پردردسر اقتصاد تنها برای مقولات اقتصادی و سیاسی، سوژه نبود. برخی از سایت‌های مُد تا مدت‌ها طیب نیا را سوژه گزارش‌های خودشان کرده بودند و بر خلاف نمایندگان مجلس، دایم به او کارت سبز و هزار آفرین می‌دادند.یکی از این سایت‌ها در باره اش نوشته بود: «...وزیر خوش‌رو و خوش‌استایل اقتصاد همواره در جلسات و نشست‌های گوناگون از عکاسان و خبرنگاران و دیگر حاضران دلبری می‌کند، اما چه چیز در استایل وزیر اقتصاد هست که او را چنین با دیگر سیاستمداران ایرانی متمایز کرده است...» خلاصه این سایت‌ها آن‌قدر از چهره، موها، لبخند ، حرکات دست و پا و... و دیگر خوبی‌های بصری وزیر نوشتند و نوشتند که وزیر احساس کرد نباید به این زودی‌ها در برابر مشکلات جا خالی کند، بنابراین در آخرین روزهای سال 94 ، سرحال و قبراق جلوی خبرنگاران نشست و سال95 را سال گشایش اقتصادی خواند. با آغاز سال نو اولین وزیری بودکه به استقبال سخنان رهبری رفت و چند روز پیش نیز قول‌های امیدوار کننده‌ای در باره استحکام اقتصاد ملی، تقویت تولید داخلی، بهبود فضای کسب و کار و... داد.
دیروز خبرگزاری‌ها اعلام کردند، وزیر اقتصاد به اجلاس مشترک بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول نمی‌رود. آقای وزیر خوب درک کرده است که شاید ماندن در ساختمان وزارت اقتصاد و تلاش برای اقدام و عمل در چارچوب سیاست‌های اقتصاد مقاومتی، بیشتر از حضور در نشست‌هایی از این قبیل، می‌تواند برای کشور مفید و سازنده باشد.
نظر شما