به گزارش قدس آنلاین، اینکه امیرمومنان (ع) شخصیتی خاص و منحصربفرد در تاریخ اسلام اند و عالم امکان مانند ایشان را به خود ندیده صرفا اعتقاد شیعه نیست بلکه همه فرق اسلامی و فراتر از آن مستشرقان و اندیشمندان غیرمسلمان نیز بر بی مثال بودن امام علی (ع) صحه گذارده و همگی لب به اعتراف درباره مقامات ایشان گشوده اند. از این رو و به مناسبت فرا رسیدن سیزدهم رجب، سالروز ولادت مولود کعبه با حجت الاسلام والمسلمین عباس جعفری فراهانی، کارشناس فرق و مذاهب اسلامی و دبیر شورای کتاب مجمع جهانی اهل بیت (ع) درباره برخی از ابعاد خاص بودن وجود مقدس مولای متقیان (ع) به گفت و گو پرداخته ایم که مشروح آن از نظرتان می گذرد:

بنابر تصریح تاریخ و به نقل منابع معتبر از شیعه و اهل سنت امیرمومنان امام علی (ع) دارای فضایل وجودی خاصی هستند که ایشان را در تاریخ بی نظیر کرده است، اگر بخواهیم مرحله به مرحله و در بررسی سکانس های مختلف زندگی ایشان، راز این فضایل را واکاوی کنیم به چه نتایجی می رسیم؟ لطفا از ولادت ایشان آغاز کنید.

بنابر نقل مشهور تاریخ و به تصریح اسناد معتبر، این مسئله اثبات شده که امام علی (ع) در روز جمعه سیزدهم رجب سال سی ام پس از عام الفیل از مادری به نام فاطمه بنت اسد در کعبه متولد شدند و به «مولود کعبه» شهرت یافتند که این واقعه از بزرگترین افتخارات هم برای پدر، هم برای مادر و هم شخص امیرمومنان (ع) است که حتی منابع مهم و متعددی از اهل سنت به آن اشاره کرده اند از جمله حاکم نیشابوری در «المستدرک علی الصحیحین» و سبط ابن جوزی در «تذکره الخواص».

علاوه بر این، در منابع شیعی نیز مفصل به این بحث پرداخته شده است همچون «الغدیر» علامه امینی و در دوران معاصر علامه سیدجعفرمرتضی عاملی در «الصحیح من سیره الامام علی(ع)» این واقعه را از 40 منبع نقل می کند و حتی معروف است در همان محل «مستجار» در پشت کعبه هنوز آثار آن شکاف مشخص است اما دشمنان اسلام و اهل بیت (ع) و مدعیان اسلام دروغین تلاش زیادی کردند که این موضوع مخفی باقی بماند!

مسئله دیگر که فضیلت و شانی ویژه به امام علی (ع) می دهد، مربوط به تربیت امیرمومنان (ع) در محضر پیامبر(ص) است؛ چنان که در تاریخ نقل شده ابوطالب فرزندان زیادی داشت و از عهده تکفل مالی همه آنها به سختی بر می آمد از این رو، عباس عموی پیامبر (ص) پیشنهاد کرد تا به ابوطالب مساعدتی شود و پیامبر (ص) هم بواسطه شرایط خوبی که در زندگی با حضرت خدیجه (س) داشتند، این را پذیرفتند. امیرمومنان امام علی (ع) خود درباره آن دوران می فرمایند: «سرپرستی من در منزل پیامبر (ص) بود و مانند بچه شتری که در پی مادرش می رود از پیامبر (ص) پیروی می کردم» کنایه از این که در همه امور از پیامبر (ص) تاثیر و تربیت پذیرفته اند همچون راستگویی، حُسن اخلاق، امانتداری و ...

آیا این فضائل با ظهور اسلام و بعثت پیامبر (ص) اوج می گیرد؟ چرا؟

دوران نوجوانی و جوانی امیرمومنان (ع) فصلی بسیار مهم از کتاب بابرکت و تاریخ ساز عمر ایشان است، چراکه با مبعوث شدن پیامبر (ص) به رسالت و مسئولیت عظیم ایشان مقارن می شود و علی بن ابیطالب (ع) به عنوان نخستین مرد به ایشان ایمان آوردند که این هم افتخار بزرگ دیگری برای امام علی (ع) محسوب می شود. ایشان همچنین در یوم الانذار هم حضور داشتند یعنی روزی که قرار بود پیامبر (ص) خویشان را به اسلام فرا بخوانند «وَ أَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ وَ اخْفِضْ جَناحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِي ءٌ مِمَّا تَعْمَلُون» (سوره مبارکه شعراء آیات 214 ـ216) و این امیرمومنان (ع) بودند که هر بار پیامبر (ص) درخواست همراهی کردند، ایستادند و آمادگی خود را اعلام کردند.

علاوه بر این، نقش آفرینی در «لیله المبیت» نیز از دیگر فضایل ایشان است چراکه وقتی فشارهای دشمنان بر پیامبر (ص) زیاد شد و ایشان مجبور به هجرت شدند در آن شب حساس تنها کسی که حاضر شد در بستر رسول خدا (ص) بخوابد تا جان پیامبر (ص) نجات بیابد، حضرت امیر (ع) بودند که در نتیجه این رشادت آیه 207 سوره مبارکه بقره در شان ایشان نازل شد: «وَمِنَ النَّاسِ مَن يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَاللّهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبَادِ؛ و از ميان مردم كسى است كه جان خود را براى طلب خشنودى خدا مى‏فروشد و خدا نسبت به [اين] بندگان مهربان است»

بعد از هجرت هم امیرمومنان(ع) به پیامبر (ص) ملحق شدند و در حوادث مهم تاریخی ایشان را حمایت و از اسلام دفاع کردند و کار را تا جایی پیش بردند که رسول خدا (ص) ایشان را وصی و برادر خود معرفی کردند.

همچنین، در غزوات خیبر، اُحد و بدر و نیز فتح مکه به اعتراف مورخان اعم از شیعه و سنی و نیز مستشرقین، از شخصیت های وارسته ای که در کنار پیامبر (ع) بود و از اسلام دفاع کرد، علی بن ابیطالب (ع) بود.

و نهایتا.... آنکه انتخاب ایشان به ولایت و وصایت پیامبر (ص) در واقعه غدیر خم اوج فضایل امیرمومنان (ع) را نشان می دهد چراکه حضرت رسول (ص) در بازگشت از حجه الوداع در سال دهم هجری خطاب به امت فرمودند: «آیا من از شما بر خودتان شایسته تر نیستم؟!» سپس دست امیرمومنان (ع) را بالا برده و فرمودند: «ای مردم هر کسی من مولای اویم پس از من علی بن ابیطالب مولای او است» که همه مسلمانان می پذیرند حتی کسانی که بعدها اعتراض کردند و نپذیرفتند! و در نتیجه این واقعه آیه اکمال (آیه سوم سوره مبارکه مائده) نازل شد.

آیا باب این فضایل اخلاقی و رفتاری امیرمومنان (ع) و اثرگذاری ایشان بر تاریخ اسلام با رحلت رسول خدا (ص) بسته شد یا پس از آن نیز اسلام و مسلمین از این فضیلت ها بهره مند شدند؟

بنابر نقل مشهور، پیامبر (ص) در 28 صفر سال دهم هجری رحلت کردند و بعد از آن حوادثی در تاریخ اسلام رخ داد که جای تامل بسیار دارد و مورخان و محدثان در کتب خود به آن اشاره کرده اند؛ به عبارت دیگر انحرافاتی در امت علی رغم تاکیدات و تصریحات نبوی در طول 23 سال رسالت و نیز معرفی امیرمومنان (ع) به عنوان جانشین و وصی خود، رخ داد که آثار آن انحرافات تا امروز هم باقی است!

از جمله این انحرافات انکار شایستگی های امیرمومنان (ع) به بهانه های مختلف است مثل اینکه گفتند: آن حضرت (ع) در سنین جوانی است و نمی تواند شیخوخیت امت را عهده دار شود! لذا علی رغم اعترافی که به شایستگی های ایشان داشتند، امام علی (ع) را در انزوا قرار دادند، البته پیامبر (ص) در این باره پیش بینی هایی داشتند و امام علی (ع) را به مدارا و صبر توصیه کردند تا مردم خود برای واگذاری خلافت نزد ایشان بروند، چیزی که 25 سال بعد از رحلت پیامبر (ص) و با کشته شدن عثمان، خلیفه سوم به وقوع پیوست.

اینجا است که حوادث جدیدی رخ می دهد و حضرت امیر(ع) با موانعی مواجه می شوند، از جمله گروه های انحرافی مختلف که عبارتند از: قاسطین یعنی سهم خواهان که دنیاطلب و قدرت طلب بودند و برای دیگران هیچ گونه حقی قائل نمی شدند که در راس آنها معاویه و بنی امیه قرار داشتند؛ گروه دوم جریان ناکثین اند یعنی عهدشکنان، در همان زمانی که مردم امیرمومنان (ع) را به خلافت برگزیدند و چون ایشان درصدد اصلاح انحرافات برآمدند و هیچ گونه تسامحی درباره بیت المال و منافع نداشتند،  افرادی چون طلحه و زبیر به شورش مقابل امام (ع) برخاستند؛ گروه سوم مارقین بودند یعنی از دین خارج شدگان، که در بسیاری از حوادث قبلی جزء یاران امام علی (ع) بودند اما در جریان جنگ صفین و رویارویی حضرت امیر(ع) با معاویه و ماجرای بر نیزه کردن قرآن، گفتند ما با قرآن نمی جنگیم و شمشیر به روی قرآن ناطق یعنی حضرت امیر(ع) کشیدند و در تاریخ اسلام به خوارج مشهور شدند!

بنابر این، عمده تلاش امیرمومنان (ع) در دوران کوتاه خلافتشان صرف اصلاح این انحرافات شد و در جنگ های جمل، نهروان و صفین بسیاری از اصحاب را از دست دادند و مصائب بسیار بر اسلام و مسلمین وارد شد.

همه آنچه بیان شد ثابت می کند حضرت امیرمومنان (ع) شخصیت ممتازی هستند که پس از پیامبر (ص) هیچ بشری با ایشان قابل مقایسه نیست، در میان اصحاب نبوی هم علی بن ابیطالب (ع) منحصربفرد بودند چنان که پیامبر (ص) فرمودند: «ای علی! کسی جز خدا و من تو را نخواهد شناخت.»

علاوه بر این، سیره رفتاری ایشان بعد از رحلت پیامبر (ص) چه طی 25 سال سکوت و صبر که خود در این باره فرمودند: «صبر کردم مانند کسی که استخوان در گلویش و خار در چشمش است» و چه بعد از خلافت و نوع مواجهه با جریان های انحرافی باید برای همه ما درس و الگو باشد و توجه کنیم چنان که مورخان اعتراف کرده اند اگر این رفتار نبود ما چیزی از فقه اسلامی را نمی توانستیم بشناسیم!

رفتار ایشان با طلحه و زبیر و همسر پیامبر (ص) باید درس باشد تا مبادا کسانی امروز اینگونه رفتارها را زیر سوال ببرند و اشکال بگیرند چراکه امیرمومنان (ع) از سوی خدا به عنوان امام و الگوی مردم معرفی شدند و همه رفتارهایشان مورد تایید و پسند خدا و پیامبر (ص) بود؛ مبادا! کسانی بگویند ما با اهل نماز کاری نداریم یا بگویند نباید با کسانی که پرچم قرآن را بالا می برند جنگید که اینها همان تفکرات خوارجی را دارند چنان که داعش به اسم اسلام به ریشه اسلام تیشه می زند! اگر شیعه و پیروی علی بن ابیطالب (ع) هستیم باید بدانیم ایشان با امثال داعش جنگیدند.

نکته سوم آنکه حضرت امیر (ع) به عنوان انسان تربیت شده در محضر پیامبر (ص) باید در رفتارهای جمعی و فردی ما سرمشق و الگو باشد تا از این گنجینه بی نظیر معارف و حقایق استفاده شود.  باید توجه داشت در عصر و زمانه کنونی که مبتلا به مصائبی همچون گروه های تکفیری هستیم که مدعی اسلام ناب اند اما به تعبیر امام راحل، اسلامشان آمریکایی است؛ سیره رفتاری امیرمومنان (ع) راهگشا است چراکه اسلام ناب بر حسن رفتار با دیگران و پرهیز از خونریزی و کشتار بیگناهان تاکید دارد.

انتهای خبر/