به گزارش قدس آنلاین به نقل از ایرنا، مجید رضائیان، با توجه به تحولات عمده اخیر در این سازمان گفت: وارد شدن به موضوع نحوه عملکرد افراد در راس این سازمان ، اخلاقی نیست و می خواهم جدی تر و ریشه دارتر به عملکرد صدا و سیما نگاه کنم.
نویسنده کتاب «تیتر نویسی» افزود: اولین مساله این است که صدا و سیما و هر رسانه ای تابع کدام عوامل درونی و بیرونی است؟ وقتی رسانه ای می خواهد حرکتی را آغاز کند و در برابر مخاطب نیاز خود را برآورده سازد، در بدو امر سه نسبت بین رسانه و مخاطب به وجود می آید.
نویسنده مجموعه هشت جلدی «اطلاعات در خبر» تصریح کرد: رسانه یا از نیاز مخاطب جلوتر است، یا همپای نیاز مخاطب حرکت می کند، یا از نیاز مخاطب عقب تر می ماند. این نسبت ها را در مطالعات رسانه و روزنامه نگاری باید بررسی کنیم و به اصطلاح به این موضوع برسیم که آیا رسانه از تحولات و رویدادها جلوتر یا عقب تر است یا نسبت همپا با مخاطب دارد.
عضو هیات علمی دانشکده علوم ارتباطات و مطالعات رسانه دانشگاه آزاد –واحد تهران مرکز- یادآور شد: اولین موضوع این است که صداوسیما در دوره مدیریت های متعدد و به طور مشخص در مدیریت های بعد از جنگ طی سه دهه گذشته، یعنی علی لاریجانی، عزت الله ضرغامی و محمد سرافراز نتوانست نسبت اول را برقرار کند، در موارد معدودی این اتفاق افتاد؛ اما نهادینه نشد و گاه یک برنامه موفق بود و روی مخاطب تاثیر زیادی گذاشت و مخاطب احساس کرد رسانه از رویدادها جلوتر است؛ ولی این اتفاق در مجموع بیش از 20 درصد نبوده است.
رضائیان گفت: این رسانه همیشه از تحولات و رویدادها عقب بوده است. به ویژه در انتخابات سال 92، جامعه دچار تحول عمیقی از نظر رای، انتخاب و جابجایی ها - به شکل قانونمند-شد و مخاطبان گرایش حقوقی خود را نشان دادند. ضمن اینکه شبکه های اجتماعی وسعت و قدرت یافتند؛ در این حالت پرسش این است که آیا رسانه و از جمله صدا و سیما باید از این تحولات عقب بمانند یا این که تحولات پیش آمده و نیاز مخاطب را درک نمایند و واکنش مناسب نشان دهند؟
وی افزود: بعضی از رسانه ها همپای مخاطب حرکت می کنند که حتی راضی کننده نیست چرا که باید جلوتر از رویدادها و مخاطب حرکت کنند؛ اگر رسانه ای این گونه بود «اعتبار» پیدا می کند؛ همان عاملی که در ادبیات پژوهشی دنیا به آن «پرستیژ» می گویند.
وی با اشاره به اینکه تبدیل شدن رسانه به یک برند عملا حتی به معنای عبور از اعتبار است؛ گفت: وقتی رسانه ای برند می شود به دیگران اعتبار می بخشد. یعنی از اعتبار عبور می کند. حتی آنچه که ما تحت عنوان نظریه گالتونگ شاهد هستیم این است که رسانه های شمال منبع خبری رسانه های جنوب هستند. با وجود همه نقدهایی که به نظریه مرکز- پیرامون گالتونگ وجود دارد، اما باید بپذیریم مادام که رسانه ای کسب اعتبار نکرده باشد و به مرحله برند دست نیابد، چگونه ممکن است به رسانه مرجع یا اصطلاحا reference media تبدیل شود؟
رضاییان خاطرنشان کرد: همه رسانه ها وقتی بخواهند برند شوند؛ باید مراحل حرفه ای یاد شده را طی کنند. پرسش این است که از این سه نسبت، کدام نسبت را برقرار کرده اند؟ این یک پرسش آکادمیک و کاربردی است و هر رسانه ای باید با مطالعه و تحقیق، به این پرسش اصولی پاسخ دهد و ببیند در کدام یک از این سه نسبت نشسته است. صداوسیما هم از این قاعده مستثنی نیست.
مجید رضائیان دانش آموخته علوم سیاسی در مقطع کارشناسی، روابط بین‌الملل در کارشناسی ارشد و روزنامه‌ نگاری در مقطع دکتری است. وی فعالیت حرفه‌ای خود را از سال 1359 در روزنامه جمهوری اسلامی آغاز کرد. پس از آن با روزنامه‌های صبح آزادگان، کیهان هوایی و کیهان تا سال 71 همکاری داشت.
او پیش از بنیانگذاری روزنامه ایران که سمت جانشین مدیر مسئول و سردبیر را عهده دار بود، در سال 71 مدیر کل پژوهش خبرگزاری جمهوری اسلامی شد و پس از انتشار روزنامه در سال 73، در سال 76 به عضویت شورای پنج نفره «تاسیس دانشکده خبر» درآمد. رضاییان روزنامه نگاری تحلیلی را از طریق روزنامه انتخاب بنیان نهاد.
وی از ابتدای تاسیس دانشکده خبر تا کنون در این دانشکده تدریس داشته و هم اکنون علاوه بر دانشکده خبر، در مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه‌ها و دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران تدریس دارد.