به گزارش قدس آنلاین، در شرایطی که دولت وعده داده بود پس از توافق هسته‌ای مشکلات اقتصادی کشور از بیکاری و رکود تا مشکل آب مردم حل خواهد شد اما اکنون و با وجود گذشت 4 ماه از اجرای برجام نه تنها هنوز مشکلات اقتصادی پابرجاست بلکه شاهد دزدی 2 میلیارد دلاری ایالات متحده از اموال ایران نیز هستیم. در این شرایط دولت به جای آنکه تلاش خود را معطوف به حل مشکلات اساسی مردم کند هر چند وقت یک بار با طرح موضوعات حاشیه‌ای مانند ابطال آرای خانم خالقی، بحث آموزش زبان انگلیسی، موضوع اسلام انقلابی و موضوعاتی از این قبیل سعی در حاشیه سازی کرده است. برای بررسی این رفتار دولت به سراغ مهدی فضائلی کارشناسی مسائل سیاسی رفتیم تا ارزیابی وی از این دلایل این رفتار دولت را بشنویم.
آنچه در ادامه می‌آید متن گفتگوی نسیم آنلاین، با مهدی فضائلی کارشناسی مسائل سیاسی در خصوص رفتار دولت در دوران پسابرجام است:
ارزیابی شما از پرداختن دولت به حواشی مانند ابطال آرای خانم خالقی، بحث آموزش زبان انگلیسی، موضوع اسلام انقلابی یا موضوعاتی از این قبیل چیست؟
در هر مقطعی موضوع اولویت‌بندی یک امر کاملاً معقول و منطقی است؛ مسائل کشور با توجه به شرایط موجود، اهمیت و گستردگی آنها، اینکه چه مقدار از دغدغه مردم است و به لحاظ مجموعه امکانات و بضاعت دولت ایجاب می‌کند تا دسته‌بندی و اولویت‌بندی شود چون طبیعی است که اگر این اتفاق نیفتد ما فرصت‌های زیادی را از دست می‌دهیم و ممکن است به مسائل دست چندم بپردازیم.
فکر می‌کنم امروز هیچ تردیدی برای کسی وجود نداشته باشد که اولویت اول و در صدر اولویت‌های کشور مسائل اقتصادی و معیشتی است؛ ما اگر به عناوین سال‌های اخیر که توسط مقام معظم رهبری انجام شده توجه کنیم، می‌بینیم که همه به نوعی به موضوعات اقتصادی پیوند دارد و در سال جاری اقتصاد مقاومتی و اقدام و عمل به عنوان شعار سال 95 انتخاب شده و انتخاب این شعارها با توجه به کار کارشناسی و نیازسنجی انجام می‌شود و عقبه‌ای که دارد نشانه‌ مهمی در مورد این است که اولویت کشور در این روزها چیست؛ اگر به خود مردم نیز مراجعه شود طبیعتاً اکثریت قریب به اتفاق آحاد جامعه مسائل اقتصادی، معیشتی، رکود، بیکاری و مسائلی از این قبیل و همچنین مسائل اجتماعی مانند اعتیاد، حاشیه‌نشینی و چیزهایی دیگر را از مسائلی می‌دانند که نسبت به آنها دغدغه دارند.
در چنین شرایطی طبیعتاً دولت به عنوان مهمترین بخشی که متکفل پاسخگویی به این مسائل است باید همه توان و امکانات خود را برای پاسخ به این سؤالات، مطالبات و دغدغه‌های مردی بسیج کند و نسبت به آنها عکس‌العمل نشان داده؛ در حالی که دولت باید تمام انرژی خود را برای این صرف کند تا مسائل و مشکلاتی را که دغدغه اکثریت آحاد جامعه است را برطرف کند اما متأسفانه در این حوزه‌ها شاهد کمترین اقدامات هستیم که برای مردم محسوس و ملموس باشد، البته معنای این حرف این نیست که دولت تلاش نمی‌کند اما تلاشی هم اگر هست نتیجه‌اش در طی این دو سه سال اخیر برای مردم قابل درک و احساسی نیست.
حالا آنچه که این مسئله را سوال برانگیز می‌کند همین حاشیه‌سازی‌هایی است که صورت می‌گیرد و به نظر می‌آید بعضی از دولتمردان هم از آنها استقبال می‌کنند که مواردی از آن را شما اشاره کردید و موارد دیگری هم می‌شود به این فهرست اضافه کرد.
وقتی که به این دو مساله کنار هم توجه می‌کنیم، یعنی از یک طرف اولویت‌هایی که مربوط به اکثریت جامعه می‌شود که عمدتاً در حوزه‌های معیشتی و مسائل اجتماعی است پاسخ مناسب دریافت نمی‌کند و از طرف دیگر حاشیه‌سازی هایی که می‌شود این شبهه تقویت را می‌کند که شاید چون دولت نمی‌تواند در آن بخش‌ها پاسخگو باشد تعمداً وارد چنین حاشیه‌هایی می‌شود و طبیعتاً دولت بایستی از ایجاد چنین شبهه‌هایی پرهیز کند و واقعاً همه انرژی و توان خود را صرف آن بخش‌هایی نماید که برای همه مردم اولویت دارد و نیاز واقعی جامعه است. دولت باید انرژی و امکاناتی که دارد را برای اینکه در این حوزه‌ها پاسخگو باشد صرف کند.
از طرف دیگر نیز رسانه‌ها نقش بسیار مهمی دارند تا به پررنگ شدن این حاشیه‌ها و غفلت از متن و اولویت‌هایی که هست کمک نکنند و تلاش کنند تا دولت را در متن وظایف و در ارتباط با همین اولویت‌ها و مسائل دسته اول کشور پاسخگو نگه داشته و مورد سؤال و مطالبه قرار دهند؛ البته این پاسخگویی باید در مورد مطالبات به حقی باشد که وجود دارد نه اینکه بخواند مطالبات را زیاد کنند، در مجموع مطالبات به حقی وجود دارد و در همان مطالبات هم دولت تا به حال نتوانسته پاسخ مناسبی را ارائه کند.
همین مشکلات و محدودیت‌ها ایجاب می‌کند که دولت امکان خود را متمرکز کند به همین بخش‌ها و از حاشیه‌هایی که می‌تواند وقت وانرژی دولت را به هدر بدهد پرهیز کند.
در شرایطی که مطمئنا خود دولت نیز آگاه است که با ورود به حاشیه‌ها وقت و انرژی خود را از دست می‌دهد چه ضرورتی دارد که اینگونه حاشیه‌پردازی‌ها را انجام می‌دهد؟
این پرداختن به حاشیه‌ها باعث می‌شود متن اصلی و اولویت‌ها فراموش شود و نه تنها فرصت‌های کشور هدر رود مسائل اصلی هم حل نشود و این مهمترین خسارتی است که کشور می‌بیند؛ از طرف دیگر وقت و انرژی دولت صرف موضوعاتی می‌شود که حداقل اولویت و دغدغه‌های اصلی مردم نیست.
اگر اینکه می‌فرمائید ممکن است دولت برای فرار از کارهایی که توانایی انجام آن را ندارند به سمت حواشی رفته باشد واقعی باشد، آیا این روش می‌تواند در دراز مدت جوابگو باشد؟
قطعاً در دراز مدت خیر؛ البته ممکن است در کوتاه مدت دولت بتواند نسبت به بخش‌های اصلی و مطالبات عمده و دارای اولویت جا خالی بدهد اما در بلند مدت به نظر می‌آید خیر.
ممکن است دولتی ها بعضاً تحلیلی داشته باشند مبنی براینکه ایجاد دوقطبی‌هایی در کشور می‌تواند رأیی را برای آنها ایجاد کند و یا یک پایگاه اجتماعی به وجود آورد؛ یعنی چون پاسخگویی به بخش‌های اصلی مطالبات مردم سخت است و شاید از عهده مقدورات دولت فعلی بر نمی‌آید یا توان آن را نداشته باشند به این نتیجه رسیده‌اند که از هر حیث پرداختن به این بخش‌ها حاشیه‌ای راحت‌تر است و معونه زیادی هم نمی‌خواهد شاید بلکه تنها با ایجاد یک فضای روانی، احساسی و هیجانی ممکن است منافع کوتاه مدتی را برای بعضی‌ها داشته باشد.