قدس آنلاین/ مسعود بصیری: در دوران دبیرکلی بان کی مون بر سازمان ملل متحد، جهان یکی از بدترین دوران تاریخی خود را سپری کرد. به جرأت می‎توان گفت که پیرمرد ۷۲ ساله کره‎ای تا چندی دیگر یعنی پایان سال ۲۰۱۶، با کوله‎باری از خاطرات تلخ این جایگاه را که از سال ۲۰۰۷ در اختیار داشته است، ترک خواهد کرد.

 آخرین روزهای دبیرکل درمانده

«بان» معتقد بود سه رکن اساسی سازمان ملل یعنی صلح و امنیت، توسعه و نیز حقوق بشر کلید حل همه مشکلات است. اما در دوران دبیرکلی وی دقیقاً همین سه اصل مورد چالش جدی قرار گرفت و سال‏های تلخی را برای بشر، به‎خصوص در غرب آسیا، آفریقا و حتی اروپا رقم زد.
گسترش بیش از انتظار تروریسم؛ بحران اقتصادی اروپا؛ سیل مهاجران به سمت اروپا؛ کشتار کودکان و مردم بی‎گناه در بحرین، یمن، سوریه، عراق، افغانستان، پاکستان، فلسطین، سودان، نیجریه؛ و بحران در ونزوئلا، یونان، اسپانیا، اوکراین، لبنان، ترکیه؛ تنها بخشی از اتفاقات دوران
بان کی مون هستند.  بیشتر این اتفاقات در سرزمین‎های مسلمانان رخ داده و عامل بسیاری از آنها، به‎طور مستقیم و غیرمستقیم، آمریکا و اسرائیل بوده‏اند. جالب آنکه دبیرکل سازمان ملل در همان ابتدای تصدی بر این جایگاه، تعهدش نسبت به امینت اسراییل را اظهار کرد و قول داد که برای حفظ آن تمام تلاشش را بکند.


 بدترین اتفاقات سازمان ملل
شاید یکی از بدترین اتفاقات دوران بان کی مون که در تاریخ سازمان ملل بی‎نظیر است - یا حداقل به این شدت موجبات رسوایی سازمان ملل را فراهم نکرده- حذف نام عربستان از فهرست ناقضان حقوق بشر در کشتار کودکان یمنی است. بان کی مون نیز رسماً اعتراف و اعلام کرد که این کار ناشی از فشارهای مالی به این نهاد بین‏المللی بوده است. در واقع، پیرمرد کره‎ای آشکارا تصریح کرد که سازمان ملل هیچگاه مرکز تصمیم‎گیری برای حل مشکلات جهان نیست و حتی می‎توان رأی شورای امنیت را هم با پول جابجا کرد. چنانکه در دوران بوش نیز این اتفاق افتاد و او به راحتی و بدون داشتن رأی شورای امنیت به عراق حمله کرد.
رضا شاعری، فعال سیاسی دانشجویی، در این باره می‎گوید: سازمان مللی که اینطور در مقابل کشور عربستان ذلیل است، چگونه می‎تواند درباره حقوق بشر موضع‎ بگیرد و تصمیم‎گیری آزادانه‎ای داشته باشد؟ نهادهای وابسته به این سازمان همچون سازمان انرژی اتمی، چطور می‎توانند مأموریت های خود را به‎درستی انجام دهند؟
به ملت‎های جهان حق بدهید که نه داوری‎های حقوق بشری سازمان ملل را بپذیرند و نه ادعاهای بی‎اساس نهادهای مرتبط با این سازمان علیه کشورهایشان را. وقتی عربستان با تهدید به قطع کمک، از این سازمان امتیازگیری می‎نماید و این نهاد را وادار می‎کند تا اصول خود را زیر پا بگذارد، پس چگونه باید بپذیریم که در این سال‎ها، آژانس انرژی هسته‎ای در گزارش‎هایی که به سازمان ملل داده، صادق بوده است؟
وی خطاب به بان کــی مون می‎گویــــد: اگر عربستان اینگونه توان به‎بازی‎گرفتن سازمان ملل را دارد، آمریکا با آن چه می‎کند؟
شاید به همین دلیل بود که چندی پیش یک انجمن غیردولتی در آمریکا موسوم به «فردای سبز دنیا» که در زمینه‌های مختلف از جمله حفظ محیط زیست، حقوق قربانیان غیرنظامی جنگ، حقوق کودکان و زنان گرفتار خشونت و... به فعالیت مشغول است، بان کی‌ مون را به‎عنوان «بی‌عرضه‌ترین سیاستمدار جهان» معرفی کرد و از اعضای سازمان ملل خواست تا وی را از منصب دبیرکلی بزرگ‎ترین و مهم‎ترین سازمان بین‌المللی برکنار کرده و فردی شایسته‌ای را جایگزین کنند.

 نفر بعدی کیست؟
این اجماع وجود دارد که رئیس بعدی سازمان ملل باید یک مدیر خوب و دارای تجربه در اداره سازمان‌های بین‎المللی باشد. اما فارغ از اینکه چه کسی به جای بان کی مون می‎آید، باید به این نکته اذعان کرد که سازمان ملل این روزها به‎نحو آشکارتری در اختیار قدرت‎های برتر قرار گرفته است و عملاً به جز چند فعالیت خیریه مانند توزیع غذا در بین برخی از ساکنان سرزمین‏های قحطی یا جنگ‏زده -که از عهده هر نهاد خیریه دیگری نیز برمی‏آید- کار دیگری انجام نمی‎دهد.
البته همین توزیع غذا و جلوگیری از جنگ هم آنقدر مفتضحانه و با اجازه دولت‎های قدرتمند انجام شد که هنوز خاطره جنایات صرب‎ها در سایه سربازان سازمان ملل و جنایات رژیم صهیونیستی را از ذهن‎ها خارج نکرده است.  جالب آنکه بان کی مون به جای حل مشکلات جدی حقوق بشری و کشتار کودکان، توافق تغییرات آب‎و‎هوایی پاریس را به عنوان یکی از بزرگ‎ترین دستاوردهای دوران دبیرکلی‎اش یاد کرده و اعتقاد دارد: با هر معیاری، این توافق «غرور آمیزترین» صحنه برای من بود که تمام انرژی و امیدم را برای آن صرف کردم. گویا بشر هیچ مشکل دیگری نداشته است!

برچسب‌ها

پخش زنده

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.