به گزارش قدس آنلاین به نقل از خبرگزاری تسنیم، محمدرضا عارف در گرما‌گرم رقابتهای انتخاباتی سال 92 در بیانیه‌ای نوشت: «غروب دوشنبه بیستم خرداد ماه، مرقومه‌ای از جناب آقای سید محمد خاتمی دریافت نمودم. ایشان طی این نامه در مقام رهبری اصلاحات، ادامه حضورم را در صحنه انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری به مصلحت ندانسته‌اند».
عارف کوشید تا خود را متعهد به رعایت اخلاق و انجام تعهدات سازمانی نشان دهد و به اصطلاح با نظر رئیس دولت اصلاحات انصراف خود را از ادامه رقابتهای انتخاباتی سال 92 اعلام کرد.
در همین حال، جریانهای سیاسی مدعی همسو با اصلاح‌طلبان کوشیدند از اقدام عارف به عنوان یک فداکاری یاد کنند! پس از این اتفاق، تصمیم گرفتند تا پاسخ اقدام عارف را با حمایت از وی در مجلس شورای اسلامی سال 94 جبران کنند.
گذر زمان دامنه انتقاد از عملکرد مدعیان اصلاحطلبی و اعتدال‌گرایی را گسترش داد. با گذشت دو سال از حضور رئیس دولت امید و تدبیر انتخابات مجلس در سایه انتقادات از عملکرد مدعیان اعتدال‌گرایی برگزار شد و در یک فضای هیجانی صرف سیاسی برای اولین بار در طول انتخابات مجلس شورای اسلامی، اسامی گنجانیده شده در یک لیست با سرلیستی شخص محمد رضا عارف به ساختمان بهارستان راه یافتند. رسانه‌های شبه زنجیره‌ای مدعی اصلاحطلبی سناریوی موج سازی برای اغوای بیشتر رای‌اولیها را کلید زدند تا شاید این‌گونه القا شود که پیروز میدان انتخابات 94 ، اصلاح‌طلبان بوده‌اند و بس!
جریان مدعی اصلاحطلبی رویای خود را مبنی بر پیروزی در این انتخابات در قالب خبر و گفت‌وگو و گزارش‌های خبری به ذهن افکار عمومی پمپاژ می‌کرد. همچنان که تابش خواهرزاده رئیس دولت اصلاحات معتقد بود اکثریت مجلس دهم در اختیار فراکسیون امید و اصلاح طلبان است.
سخن عارف اما بخشی از اختلافات پشت پرده در اردوگاه اصلاح‌طلبان را فاش کرد. فراکسیون امید به نقل از عارف در کانال تلگرامی خود این مطلب را منتشر کرد: «حرف آخر را صحن علنی مجلس و ریاست آن مشخص می‌کند که کدام طیف در مجلس بیشتر هستند».
روز انتخابات فرا رسید، گمانه‌زنیها و نظر‌سازیهای مجعول همچنان خبر از ریاست عارف می‌داد و اصلاح‌طلبان سرمست از پیروزی خود خوانده با صراحت کامل بیان می‌کردند که عارف رئیس مجلس دهم است.آن‌جا که صوفی رئیس ستاد ائتلاف اصلاح طلبان تهران نیز به تسنیم گفته بود: ریاست کرسی مجلس بلاشک از آن عارف است.
اما زنگ پایان رأی‌گیری شمارش آرای موقت ریاست مجلس، توسط هاشم‌زائی،«رئیس سنی» خواب و رویای اصلاح‌طلبان را آشفته کرد. علی لاریجانی با 173 رای رئیس مجلس شد. این واقعیت مهر پایانی بود بر چندین ماه تقلا و تکاپوی مدعیان اصلاح طلبی در القای یک توهم. توهم پیروزی در میدان انتخابات 94. واکنش عارف خواندنی شد . او معتقد بود در روز انتخابِ رئیس مجلس، مشخص می‌شود کدام جریان سیاسی برنده انتخابات دهم، شده است. بازخوانی این جمله عارف گواه اشکار و پنهانی بود بر این نکته که جریان اصلاحات با 103 رای شکست‌خورده انتخابات دهم مجلس معرفی شده است.
البته زنگی که هاشم‌زائی برای عارف نواخت نیز یک پیام ویژه داشت. او که از روزهای قبل به واسطه حمایت جریانهای سیاسی همسو، روی کاغذ خود را رئیس مجلس می‌دانست، با شوک ناگهانی روز نهم خردادماه 93، از حضور در انتخابات دائم ریاست مجلس انصراف داد!
واکنش عارف به تصمیم مجلس دهم خواندنی است. وی در نشست شورای اصلاح‌طلبان سراسر کشور تاکید کرد: تمام منتخبان لیست امید باید به فراکسیون امید و تعهدات خود پایبند باشند.
از سوی دیگر این‌گونه نقل شد که در روزهای منتهی به انتخاب رئیس مجلس، 140 نفر از اعضای اصلاحات پای میثاق‌نامه‌ای را امضا کرده بودند هر چند رسانه‌ها از متن آن بی‌اطلاع بودند ولی رسانه‌ای شدن آن یک پیام داشت. «اتحاد و همدلی جریان اصلاحات برای ریاست عارف».
اما 50 نفر از این 140 نفر در روز انتخابات، این میثاق‌نامه را به «هیچ» گرفتند.
اقدام این گروه از نمایندگان جیغ برخی از افراد فهرست امید را درآورد.کواکبیان بعد از شکست جریان متبوعش در انتخاب رئیس مجلس به تسنیم گفت: «50 نفر از لیست امید به لاریجانی رأی دادند. آنها با ما عکس یادگاری گرفتند ولی زنبیل خود را در جای دیگری بردند».البته بخش دیگری از اختلافات درون‌گروهی در اردوگاه اصلاح‌طلبان- اعتدال‌گرایان آشکار شد. طیبه سیاوشی فاش ساخت: اصلاح‌طلبان در حمایت از ریاست عارف هیچ میثاق‌نامه‌ای را امضا نکرده‌اند.
خشم و عصبانیت مدعیان اصلاحطلبی - متوهم در پیروزی انتخابات مجلس - در تیتر روزنامه اصلاح‌طلب آفتاب یزد آشکارتر شد وقتی که بر پیشانی مطلبی تیتر زد «دفن اخلاق»!
این روزنامه مدعی اصلاحطلبی در یادداشت خود از نمایندگانی که میثاق‌نامه اصلاحطلبی را امضا کردند ولی رای به ریاست لاریجانی دادند، انتقاد کرد.
گلایه‌های ریز و درشت عارف از رفتار شبه همفکران سیاسی خود بازتاب رسانه‌ای یافت. عارف گفت: من در جبهه اصلاح طلبان «خٌردِ جمعی» هستم که هر وقت دلشان خواست مرا به عرصه سیاست وارد می‌کنند.
عارف امیدوار بود با نشستن بر صندلی ریاست مجلس، تلخی انصراف از انتخابات ریاست جمهوری به شیرینی تبدیل شود. اما نه تنها کام عارف شیرین نشد بلکه تلخ‌تر از گذشته نیز شد.
این روزها و در هیاهوی مسائل روز داخلی و خارجی صحن خانه ملت دیدنی‌تر است. گویی عارف گوشه عزلتی برای خود یافته است هرچند جریان رسانه‌ای مدعیان اصلاحطلبی می‌کوشد با انتشار تصاویری خاص از صحن علنی مجلس این‌گونه القا کند که وی به مشاوره فکری رای‌اولی‌های مجلس دهم می‌پردازد اما واقعیت نکته دیگری است که عارف به کمای سکوت رفته است.
شاید عارف نیز مانند الهه راستگو منتظر روزی است تا از پشت پرده جریان اصلاحات سخن بگوید.
الهه راستگو -از اصلاح‌طلبان با سابقه و عضو کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورای شهر- که در سال 92 با رای به قالیباف مانع از شهردار شدن محسن هاشمی شد به خبرگزاری میزان گفت: این اصلاح‌طلبان تندرویی که امروز مصالح جامعه را با بیان تهمتهای ناروا فدای مصالح شخصی خود کرده و به مردم به دیده ابزار می‌نگرند اینک باید خود را اصلاح کنند.
باید منتظر ماند و دید این جریان تندرو با این پنجاه نفر چه برخوردی خواهد کرد؟ آیا آنها را همانند الهه راستگو از تشکلهای سیاسی اخراج خواهند کرد؟
نظر شما