مهم این است که بخواهیم ببینیم و بفهمیم... مثل همین تصویر مجسمه فنلاندی کتاب به دستی که این روزها در فضای مجازی منتشر شده است.

تندیس تامل برانگیزی که می خواهد برای بیننده اش انسانی را ترسیم کند که در زمان غرق شدن هم دست از خوانش کتاب برنمی دارد. بگوید تا زمانی که زنده اید باید کتاب برایتان منزلت داشته باشد.

بی تعارف حرف های سودمندی پشت خلق این مجسمه نهفته است. پشت اصرار کشوری به مطالعه که خودش بهترین سیستم نظام آموزشی دنیا را داراست و در سرزمینش بی سواد ندارد. در علم و فناوری از کشورهای پیشرفته بحساب می آید و معتقد است پرورش و آموزش آدم ها، هزینه نیست نوعی سرمایه گذاری بلندمدت است.

چه خوب است گاهی گلاویز شویم با تفکرات مان و از بیماری هایی بگوییم که در درازمدت، با نخواندن گریبان مان را می گیرد.

بدانیم هرگز نمی شود عناصر علم و یادگیری و ترقی و زمان را ازهم جدا کرد و برای پیشرفت و تعالی چاره ای نیست جز اینکه آدم ها و کتاب ها درهم آمیخته گردند. جز اینکه هرروز به خودمان متذکر گردیم کتاب موهبت بزرگی ست، باید قدردانش باشیم.

مجسمه آدم کتابخوان شمال اروپا، مجسمه چشم بازکنی ست اگر نخواهیم باز به طریقی از زیر مطالعه شانه خالی کنیم... آن هم در دورانی که زیاد می گویند در بحران کم مصرفی کتاب، دست و پا می زنیم.

تلنگر ترغیب کننده فنلاندی ها را پس به فال نیک بگیریم و فاصله مان را با کتاب کم کنیم چون زمان، منتظر آدم هایی نمی ماند که سالهاست می خواهند تصمیم به کتابخوان شدن بگیرند.